دیدارنیوز ـ رسول شکوهی: نمیدانم برای درس علوم تجربی در کدام مقطع تحصیلی بود، ولی همواره این را در مدرسه شنیدهایم که «انرژی نه تولید میشود و نه نابود میگردد، بلکه همواره از صورتی به صورت دیگر تبدیل میشود». این قاعده را میتوان درباره مشکلات معیشتی معلمان نیز بکار برد. مشکلات معیشتی معلمان هیچ وقت تمام نمیشود بلکه همواره از نوعی معلم به نوعی دیگر از معلمان تغییر میکند. یک روز صدای معلمان خرید خدمات به اعتراض بلند میشود روز دیگر معلمان حق التدریس. این بار هم معلمان رسمی و تازه استخدام شده.
در چند روز اخیر نیز معلمان تازه استخدام شده در فاصله سالهای ۹۶ تا ۹۸، اعتراضات خود را به گوش مسئولین رساندند. از حضور مقابل مجلس تا شبکههای اجتماعی و رسانهها. قرار بود که با اجرای طرح رتبهبندی معلمان و سنجش صلاحیتهای آنها وضعیت پرداختی معلمان بهبود پیدا کند، ولی به این خاطر که رتبهبندی معلمان به صورت کامل اجرا نشده مشکلات مختلفی برای گروههای مختلف معلمی به وجود آورده است. وضعیتی که شاید فقط برای معلمان با سابقه کمی تا قسمتی مطلوب باشد، ولی برای معلمان تازه استخدام شده فاجعه بار است.
براساس بررسیهای دیدار در حال حاضر معلمان تازه استخدام شده با حداقل دریافتی در بین کارمندان دولت، حقوق دو میلیون و ششصد هزار تومانی دارند. عددی نزدیک به کف حقوق وزارت کار برای سال ۹۹ برای یک کارگر ساده. این در وضعیتی است که فقط وزارت آموزش و پرورش استخدامیهای جدید نداشته و دیگر دستگاههای دولتی و وزارتخانهها هم نیروهای تازه استخدام شده دارند و این تبعیض به صورت واضح بین استخدامیهای وزارت آموزش و پرورش و سایر دستگاههای دولتی دیده میشود.
با نگاهی به چند فیش حقوقی معلمان تازه استخدام شده میتوان تمام ابعاد ماجرا را فهمید. در شرایطی که خط فقر حدود ۱۰ میلیون تومان عنوان میشود پرداختی یک معلم که در شرایط سخت کرونایی و آموزش مجازی مشغول به فعالیت است به سه میلیون تومان نمیرسد.
دعوای اصلی هم سر بند فوق العاده ویژه در حقوق این معلمان است. محمدباقر نوبخت رئیس سازمان برنامه و بودجه در تاریخ ۸ اردیبهشت ۹۹ ابلاغیهای جهت ترمیم نظام رتبهبندی فرهنگیان، اجرای فوق العاده ویژه در وزارت آموزش و پرورش صادر کرد. در این ابلاغیه اشاره شده است که بر اساس مواد ۶۵، ۶۶ و ۶۸ فصل دهم قانون مدیریت خدمات کشوری اقدام گردد. با توجه به مواد قانونی فوقالذکر، فوقالعاده ویژه به طبقات شغلی تعیین شده در فصل دهم تخصیص مییاید که معلمهای زیر دو سال خدمت نیز در این طبقات جای میگیرند.
این اتفاق، اما در عمل رخ نداده است و وزارت آموزش و پرورش به این موارد قانونی توجهی ندارد و برای معلمان جدیدالورود حقوقی در نظر گرفته است که در فیشهای حقوقی دیدیم.
این معلمان بعد از گذراندن مراحل طولانی و سخت، مجوز حضور در کلاس را پیدا کردهاند و بعد با این مبلغ روی فیش حقوقی خود روبرو شدهاند. یعنی بعد از قبولی در آزمون استخدامی و بعد از آن مصاحبه حضوری و گذراندن گزینشهای مختلف و تایید شدن از مراجع گوناگون، یک سال دوره مهارت آموزی را هم در دانشگاه فرهنگیان و شهید رجایی بدون حقوق و سنوات گذراندهاند و بعد از آنکه در آزمون اصلح (آزمون جامعی که صلاحیت حرفهای معلمان را میسنجد) قبول شدند توانستند به کلاس درس بروند و تدریس کنند.
معلمان جدیدالورود به گواه بسیاری از خانوادهها به خاطر شرایط سنی خود که در سنین جوانی قرار دارند توان بیشتری در استفاده از ابزارهای تکنولوژیک دارند و میتوانند در دوره کرونا ارتباط بهتر و موثرتری با دانش آموزان خود داشته باشند و مبالغ پرداختی به آنها با هیچ منطقی جور در نمیآید.
در صحبت با برخی از این معلمان تازه استخدام شده درباره اینکه مطالبات آنها در این باره چیست نیز پرسیدم. آنها در ابتدا به این نکته اشاره میکردند که باید حداقل دریافتی حقوق معلمان به سطح متوسط حقوق دریافتی کارمندان سایر وزارتخانهها افزایش یابد. البته ماجرای تبعیض در وزارتخانههای مختلف از گذشته تا امروز مطرح بوده و تا حدی بر طرف شده، ولی در نهایت همچنان این تبعیض وجود دارد.
نکته دیگری که این معلمان به آن اشاره داشتند حذف «سابقه» به عنوان تنها ملاک افزایش حقوق در آموزش و پرورش و در نظر گرفتن مواردی چند بعدی برای بالا بردن کیفیت در آموزش و پرورش و ایجاد انگیزه و میل در میان فرهنگیان بود. هر چند که سابقه یکی از پارامترهای در نظر گرفته شده در بخشهای دولتی است، ولی نمیتوان این مورد را به تنهایی در نظر گرفت. موارد زیادی در معلمان جدیدالورود وجود دارد که دانش و توان و خلاقیت بیشتری نسبت به معلمان با سابقه دارند و این جنس از سنجش باعث بی میلی و بی انگیزگی معلمان میشود.
دیگر موردی که این معلمان به آن اشاره داشتند مربوط به معلمان با مدرک دکتری است. آنها به این نکته اشاره میکنند که قانون دریافت ۸۰ درصد حقوق اعضای هیات علمی دانشگاهها برای معلمان با مدرک دکتری هم باید اعمال شود که در وضعیت فعلی اعمال نمیشود.
یک عبارت تکراری در وزارت آموزش و پرورش همواره شنیده میشود و آن این است که بودجه نیست و ما در تلاش هستیم تا اعتبارات لازم را تامین کنیم و ... در مقابل هم همواره این پرسش از مسئولان دولتی مطرح میشود که اگر بودجه نیست برای همه نیست؛ چگونه است که باقی دستگاههای دولتی ازین دست مشکلات ندارند و فقط وزارت آموزش و پرورش است که هر چند وقت یک بار بخشی از فرهنگیان دست به اعتراض میزنند و برای ابتداییترین حقوق خود باید دست به دامن نمایندگان مجلس و رسانهها و تجمعات اعتراضی باشند.
حال که صحبت از اجرای رتبهبندی فرهنگیان است و در این فرآیند قرار است وضعیت معیشت معلمان بهبود یابد خوب است که ابعاد مختلف این پدیده توامان دیده شود و موردی پیش نرود. همچنین هر چه زودتر اعتبارات آن تامین شود تا در سال آینده این جملات را از مسئولان آموزش و پرورش نشنویم که بودجه نیست.