دیدارنیوز ـ امیری دبیری مهر: حتی برای یکبار هم که شده ضروری است هر مسلمانی تصور کند مرگ او فرارسیده یا قیامت کبری شده و پیش روی پیامبر عظیم‌الشان اسلام قرار گرفته است. دست کم شاید در عالم رویا هم این سعادت بزرگ نصیب کسانی شود که در برابر وجود نازنین و عظیم الشان حضرت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله زانو بزنند. تصور کنیم در هر سه حالت پیامبر خدا این پرسش مهم را مطرح فرمایند که فلانی برای اعتلای نام دین خدا و نام من در دنیا و جهان چه کردی؟ در دوران زندگی مایه عزت و افتخار اسلام و مسلمانان و من بودی یا خیر؟
شاید به ظاهر این پرسش، ساده به نظر آید، اما در باطن ماجرا بسیار پیچیده و حساس است و چه نیکوست در سالروز میلاد حضرت ختمی مرتبت به آن بیندیشیم. برای روشن شدن این پیچیدگی از چند فرقه و نحله به ظاهر مسلمان نام می‌برم تا شاید موضوع بیشتر روشن شود.
داعشی‌ها چه پاسخی به پیامبر رحمت خواهند داد؟ جز اینکه به‌واسطه جنایاتی که مرتکب شدند موجب ننگ و وهن اسلام و مسلمین بودند؟ همینطور خوارج و دیگر گروه‌هایی که برداشتی بی مبنا و خودخواهانه و تاویل گرایانه از دین داشتند و با عملکردشان موجب سرافکندگی بوده و هستند؟ همچنین مفسدین و خائنین، محتکرین و ظالمین و منافقین و ... که در شناسنامه مسلمان بودند، اما در آن روز و لحظه به رسول خدا چه خواهند گفت؟
در مقابل چهره‌های درخشان علم و هنر و دین و فرهنگ و حتی مجاهدین حقیقی فی سبیل الله در جهان اسلام در برابر رسول خدا سر بلند هستند، زیرا به‌واسطه تحقیقات، سلوک، دستاورد‌ها؛ مجاهدت‌ها و تلاش‌های‌شان مایه عزت و افتخار و سربلندی اسلام و مسلمانان حتی بشر بوده و هستند.
به نظر می‌آید تک تک ما مسلمانان باید دایم خود را در این وضعیت تصور کنیم که به‌واسطه باور‌ها و عملکرد‌ها و سبک زندگی‌مان چه پاسخی به رسول خدا خواهیم داد؟ آیا سرافکنده خواهیم شد یا سر بلند و سرافراز؟
به نظر نگارنده در جهانی که ما در آن زندگی می‌کنیم موضوع غامض‌تر و پیچیده‌تر می‌شود. امروز در جهان ارزش انسان‌ها با ادعا و هویت ظاهری آن‌ها تعیین می‌شود بلکه از ابعاد وجودی و رفتار و تاثیر گذاری و جذابیت انسان‌ها می‌توان انسان‌ها را ارزش گذاری کرد. به عبارت دیگر امروز به صرف اینکه بگوییم مسلمانیم و ملتزم به شعایر دینی باشیم و ظواهر اسلامی را یدک بکشیم چندان به اسلام و تمدن اسلامی کمکی نکردیم بلکه صرفا هویت اسلامی خود را به رخ دیگر فرهنگ‌ها و هویت‌ها کشانده‌ایم و این هویت در جای خود و به تنهایی لزوما جاذبه‌ای ماندگار برای دیگران ندارد بلکه به‌واسطه اسلام هراسی‌های گسترده عینی و ذهنی می‌تواند منشا ترس و دفع هم باشد.
امروز مسلمانان و پیروان رسول عظیم الشان اسلام بیش از هر زمان به صفات و ویژگی‌های ۶ گانه زیر نیازدارند تا بتوانند حامل و واسطه جذب و دعوت دیگران به آموزه‌های رهایی بخش اسلام باشند که از زبان و قلب مبارک پیامبر به جهان صادر شده است. این ویژگی‌ها عبارتند از: قدرت، ثروت، نفوذ، زیبایی و خلاقیت و سازندگی
اگر به تمدن اسلامی در قرن چهارم نگاه کنیم هر ۶ عنصر بالا را به شکل برجسته در شخصیت‌های تمدن ساز آن زمان می‌بینیم که شرح آن در اینجا نیست و نگارنده نیز شارح شایسته‌ای برای آن نیست، اما بحمدالله آثار فراوانی برای مطالعه و تحقیق در این خصوص وجود دارد.
مسلمانان و کشور‌های اسلامی در جهان امروز نمی‌توانند فقیر باشند، در حاشیه و تو سری خور باشند، مورد حمله و تجاوز و تعدی قرار بگیرند، فاقد ارتباطات و نفوذ در جهان و نظام بین‌الملل باشند، سهمی قابل توجه در ابتکار و نوآوری و خلاقیت‌های علمی و صنعتی و... نداشته باشند، خالق مظاهر هنر و زیبایی‌های ناشی از آن که فطرت‌های بشری را به خود جلب و جذب می‌کند نباشند و خلاصه در ساخت و چیدمان جنبه‌های رهایی بخش جهان جدید نقش تعیین کننده و محوری نداشته باشند و در عین حال بخواهند هویت اسلامی خود را به رخ جهان بکشند.
مسلمان باید چنان زندگی کند و چنان بدرخشد و چنان در تولید ثروت و قدرت یکه تازی و رقابت کند و از چنان نفوذ و جاذبه و زیبایی‌های گوناگون بهره‌مند باشد و آن‌ها را خلق کند که پیروان دیگر ادیان و فرهنگ‌ها این پرسش را مطرح کنند که چه آموزه‌هایی، چه اعتقاداتی و چه آرمان‌هایی این پیروان را به چنین قله‌های سعادت و موفقیت و رضایت سوق داده است؟ و البته پاسخ به این پرسش می‌تواند بهترین نماد عزت مسلمانان و اسلام در جهان کنونی باشد افسوس که با این وضع مطلوب بسیار فاصله داریم، اما نباید و حق نداریم چنین آرمان‌هایی حرکت آفرین و روشن بینانه‌ای را کنار بگذاریم و مایوسانه با درد‌های خود بسوزیم و بسازیم. اگر درست نیندیشیم این درد‌ها انباشته می‌شود و در قالب خشونت و واپس گرایی تجلی پیدا می‌کند چنانکه امروز شاهد آن هستیم. از قضا دشمنان و رقیبان تمدن اسلامی همین را می‌خواهند و از این رو اسلام هراسی افراطی‌ها واقعیت مدنظر آنهاست که در ذهن می‌پرورانند.
اگر ما به‌عنوان مسلمان بتوانیم چنین نگاهی به زندگی داشته باشیم و در عمل مایه عزت اسلام و مسلمانان باشیم شاید در آن روز بزرگ که یوم الدین خوانده می‌شود بتوانیم سرمان را در برابر رسول خدا بالا بیاوریم و شرمنده رحمت واسعه آن دردانه هستی نباشیم.