دیدارنیوزـ نسرین نیکنام: در چند روز گذشته شخصیت‌های مختلفی درباره این هنرمند فقید که با ساخت برنامه "هنر هفتم" در دهه ۷۰ کار ماندگاری را در حوزه سینما و تلویزیون انجام داده صحبت کردند، اسماعیل کهرم بوم شناس و فعال محیط زیست درباره اکبر عالمی به دیدار می‌گوید: چند سال پیش جمعیت بخارا با مدیریت علی دهباشی یک بزرگداشت با عنوان شب اندیشمندان و بزرگان برگزار کرد و من اکبر عالمی را در آن مراسم از نزدیک دیدم او نخستین سخنران آن شب بود.
او می‌افزاید: میل دارم که کارنامه زندگی ایشان را در نحوه مرگشان ببینم، او برای اینکه بتواند از کادر درمان تجلیل کند به بیمارستان رفت و متاسفانه در همان بیمارستان کرونا گرفت و فوت کرد این اقدام عالمی نشان داد که او چقدر مردمی است و متاسفانه جای چنین اقدام‌های مردمی و انسان دوستانه در فضای تلویزیون و رسانه‌های ما خالی است.
کهرم با اشاره به اینکه مردم هنرمند مردمی را از سایر افرادی که به دنبال شهرت‌اند، تشخیص می‌دهند، می‌گوید: هیچ کس با پارتی بازی و پول خرج کردن نمی‌تواند معروف و مشهور شود. این افراد هیچ وقت اسمشان در یاد مردم ماندگار نخواهد شد.
به عقیده این بوم شناس جوانان امروزی یک معلم خوب و کاربلد را از دست دادند کسی که هم در زمان حیات و هم با مرگش درس بزرگی به همه داد.
او در پاسخ به این پرسش که آیا می‌توان منتظر بروز و ظهور آدم‌هایی مانند اکبر عالمی بود، می‌گوید: نسل جدید در حال ساخته شدن است؛ اکبر عالمی هم یک روزه به‌وجود نیامد از این رو باید به نسل جوان اجازه داد تا با کشف استعداد‌ها و پرورش آن در جامعه بروز و ظهور کند.
کهرم می‌گوید: خیلی‌ها معتقدند که دیگر مثل انیشتین به‌وجود نخواهد آمد، اما این تفکر اشتباه است، چندی پیش یکی از مجلات معروف اروپایی مقاله‌ای در این زمینه منتشر کرده و نوشته بود که هاپکینز با داشتن معلولیت چیزی از انیشتین کم نداشت پس نمی‌توان قضاوت کرد که دیگر مثل اکبر عالمی پا به عرصه نمی‌گذارد، اما این را هم باید در نظر داشته باشید کسانی که می‌خواهند به این سطح از شهرت و معروفیت برسند نباید دنبال پول و شهرت باشند.
این فعال محیط زیست تاکید می‌کند: در کشور انگلستان هر چند وقت یک بار روی اسکناس‌های ۱۰۰ و ۵۰ پوندی عکس یکی از مشاهیر را کار می‌کند مثل "داروین" یا "برونر" (مهندسی که در ۱۰۰ سال پیش پل‌های عجیب می‌ساخت) نکته قابل تامل در این حرکت این است که وقتی اسم مشاهیر روی خیابان بیاید یا عکس آن‌ها روی اسکناس چاپ شود، آن دانشجویی که سعی می‌کند الفبای یک کاری را یاد بگیرد متوجه می‌شود که عاقبت تلاش و کوشش درست این سطح از معروفیت است به همین دلیل سعی می‌کند برای رسیدن به نقطه روشن و جایگاه رفیع در زندگی‌اش تلاش کند.
کهرم می‌گوید: این روز‌ها حرف این است که اسم استاد شجریان را روی یک خیابان بگذارند، اما من مطمئن هستم در نهایت یک خیابان پرت یا یک کوچه بن‌بست را به نام استاد می‌کنند و تمام؛ در صورتی‌که افرادی مثل شجریان و عالمی باید تبدیل به یک منبع درسی شده و در دانشگاه‌ها تدریس شوند. این کار تنها بخشی از ادای دین ما به آن‌ها برای قدردانی و تشکر است.