گفتگوی "دیدارنیوز" با «بهروز دهزاد» در مورد کشتار سگ‎های ولگرد؛

فراموشی انسانیت با سگ‌کشی

ما زیر ساخت‎های لازم را برای برخورد با چنین موضوعی نداریم. حیوانات خیابانی باید ابتدا سرشماری شوند و یک بانک اطلاعاتی کامل از آن‌ها وجود داشته باشد، مثل کار‌هایی که در کشور‌های پیشرفته علمی انجام می‌دهند. به هر حال مقامات بالاتر از شهرداری‎ها انتظار دارند که سگ‎های ولگرد را کنترل کنند. برخی مواقع این سگ‌ها واقعاً مزاحمت ایجاد می‎کنند. یعنی آنقدر گرسنه می‌مانند که حتی حمله می‎کنند؛ به خصوص شب‎ها اگر کسی تنها باشد، البته به ندرت اتفاق می‎افتد. شهرداری‌ها هم بر اساس دستوراتی که از مافوق می‎گیرند عمل می‎کنند. اما باید بگویم که ما مدت‎هاست انسانیت را فراموش کرده ایم.

کد خبر: ۳۲۷۹۷
۱۵:۲۷ - ۰۳ شهريور ۱۳۹۸

دیدارنیوز ـ پرستو بهرامی‎راد: کلیپ سگ‎کشی که چند وقتی است در فضای مجازی دست به دست می‎شود، جامعه را دچار خشم و ترس کرده است. بر همین اساس چند روز پیش جمعی از مردم و حامیان حیوانات در مقابل ساختمان شهرداری تهران دست به اعتراض زدند و خواستار تصویب قانون حمایت از حیوانات شدند.

 

روابط عمومی شهرداری تهران اعلام کرد هرچند موضوع مربوط به سال ۹۶ می‌شود، اما با پیمانکار متخلف، برخورد شده است. از سوی دیگر سردار حسین رحیمی، رئیس پلیس پایتخت از برخورد پلیس با هر گونه حیوان آزاری و ایجاد مزاحمت برای حیوانات خبر داده و در عین حال گفت: «فردی که اقدام به انتشار تصاویر سگ‌کشی و جریحه دار کردن افکار عمومی کرده بود به زودی دستگیر می‌شود».

 

سال‌ها است که شاهد این جنایت در شهرهای بزرگ و کوچک هستیم. ردپای کشتار سگ‌های ولگرد را در دهه هفتاد نیز می‎توان در فیلم سگ‎کشی دنبال کرد که در سکانسی، مژده شمسایی به کشتن سگ‎های ولگرد اشاره می‎کند. سگ‎های ولگرد ممکن است مشکلاتی برای شهروندان شهر ایجاد کنند ولی کشتار آنها به صورتی که در این کلیپ است یک جنایت بزرگ محسوب می‌‎شود.

 

در مورد راهکارهای مقابله با حیوان آزاری، دیدارنیوز با «بهروز دهزاد» اکولوژیست و عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی به گفت‎وگو پرداخته است. وی رسیدن به راهکار عملی را برنامه ریزی و رسیدگی در طی چندین سال مطرح می‌کند.

 

بهروز دهزاد با بیان این موضوع که نمی‎داند این کلیپ برای چه زمانی بوده است، در مورد کشتار حیوانات خیابانی گفت: «من ساکن شمال هستم. جایی که زندگی می‌کنم متأسفانه با چشمان خودم دیده‌ام مأموران شهرداری با تفنگ، سگ‌های ولگرد را می‌کشند. یک موردی بود که سگ، صاحب داشت و مربوط به خانه‌ای بود و با تفنگ آن را ‎‌کشتند».

 

دهزاد هدف از این کشتار را اینگونه بیان کرد: «ریشه در اعتقادات ما دارد. به همین خاطر ما کمتر احساس مسئولیت در مورد این موجود می‎کنیم. شهرداری‎ها هم تقصیری ندارند. به هر حال مقامات بالاتر از شهرداری‎ها انتظار دارند که سگ‎های ولگرد را کنترل کنند. برخی مواقع این سگ‌ها واقعاً مزاحمت ایجاد می‎کنند. یعنی آنقدر گرسنه می‌مانند که حتی حمله می‎کنند؛ به خصوص شب‎ها اگر کسی تنها باشد، البته به ندرت اتفاق می‎افتد. شهرداری‌ها هم بر اساس دستوراتی که از مافوق می‎گیرند عمل می‎کنند. اما باید بگویم که ما مدت‎هاست انسانیت را فراموش کرده ایم».

 

نبود زیرساخت برای ساماندهی حیوانات خیابانی

 

این استاد دانشگاه در مورد راه‌های برخورد و ساماندهی حیوانات خیابانی گفت: راهکار وجود دارد، اما عملی نیست. هر کسی هم راهکاری ارائه دهد و بگوید ۸۰ درصد موفقیت آمیز است، درست نمی‌گوید، زیرا ما زیر ساخت‎های لازم را برای برخورد با چنین موضوعی نداریم. حیوانات خیابانی باید ابتدا سرشماری شوند و یک بانک اطلاعاتی کامل از آنها وجود داشته باشد. مثل کارهایی که در کشورهای پیشرفته علمی انجام می‌دهند. سن، جنس، نژاد و مناطق رفت و آمد آنها مشخص شود. خب تهیه آمار ممکن است یک قرن طول بکشد. بعد باید تعدادی دامپزشک متخصص در امر این نوع موجودات، در اختیار سازمان‌های مسئول وجود داشته باشد تا آنها کاملاً این سگ‎ها را بشناسند و عادات غذایی و شرایط زندگی آنها را بدانند و بر این اساس بتوانند آنها را سامان‌دهی کنند. ضمن این که باید مناطقی را از پیش آماده کنند که آن هم وجود ندارد و من فکر نمی‎کنم در آینده هم وجود داشته باشد. خب در نبود چنین زیر ساخت‌های مهمی، هیچ نوع راهکاری عملی نیست».

 

دهزاد در ادامه بیان کرد: «همیشه عادت کرده‎ایم ساده‎ترین و راحت‎ترین راه‎حل را انتخاب ‎کنیم. حاضر نیستیم مقداری فکر کنیم و راه‎حل‎های عقلانی‌تر، منطقی‌تر و انسانی‌تر را پیدا کنیم. راحت‌ترین کار و ساده‎ترین کار کشتن حیوانات خیابانی است که اثرات بسیار بدی روی جامعه و به خصوص کودکان می‎گذارد. کودکی که الان از طریق تلویزیون و اخبار یا مردم شاهد چنین چیزی است، تأثیر منفی بر روحیه‌اش گذاشته می‌شود. روز اولی که دخترم را به مدرسه بردم، مدیر مدرسه دستور داده بود که جلوی چشم بچه‎ها یک گوسفند قربانی کنند. این صحنه، دختر من را مانند دخترهای دیگر بیمار کرد. اعتراض کردیم، گفتند که ما می‌خواستیم خوبی کنیم. آیا این مدیر صلاحیت مدیریت این مدرسه را دارد؟! این مسئله در مورد همین سگ‌ها وجود دارد. بازتاب فوق‎العاده منفی، مخصوصاً در بین کودکان دارد. بدا به حال شهرهای ما که این کودکان با چنین ذهنیتی بزرگ می‌شوند».

 

محیط‌زیستی‌ها و کشتار حیوانات خیابانی

 

دهزاد در خصوص وظایف محیط‌زیستی‎ها در مورد حیوانات خیابانی گفت: «محیط‎زیستی‌ها باید در یک عمل خودجوش با یکدیگر یک سازمان‎دهی را ایجاد کنند و آنها را روی علاقه‌هایی که دارند شناسایی کنند، مشخصاتشان را ثبت کنند و بر اساس فرمولی که قبل از آن خدمت شما گفتم جنسشان و محلهای رفت‎وآمدشان را مشخص کنند، چون تخصص آنها است. در واقع پایه‎های اولیه ایجاد یک راه کار عملی موفق را ایجاد کنند. البته نباید منتظر بود که خیلی زود نتیجه دهد و احتیاج به سال‌ها کار دارد. حداقل ده سال طول می‎کشد که چنین  بانکی داشته باشیم، آن زمان خیلی راحت می شود آنها را سازمان‌دهی کرد. تعداد نر، تعداد ماده، تعداد توله‌هایی که به دنیا می‌آیند، همه این موارد در آن بانک وجود دارد و بر اساس آن اطلاعات خوبی که وجود دارد می‌توان به راحتی برنامه‎ریزی کرد و راهکارهای خوبی را ارائه داد که همین حیوانات زیبا و وفادار، سلامت باشند و از بی‎آبی و بی‎غذایی زجر نکشند. مردم نیز از بودن با چنین حیوان زیبایی لذت ببرند. من در کلاس‎هایم اغلب به دانشجویان توصیه می‎کنم که همیشه یک دفترچه و یک قلم در جیب داشته باشند و در مورد چیز خاصی که می‎خواهند کار کنند، اگر موردی دیدند مشخصات و زمان آن را  یادداشت کنند. وقتی این آمار جمع شود، برای اقدمات موفق بعدی اطلاعات بسیار مفیدی داریم».

 

 

فضای مجازی؛ آغاز آموزش محیط‎زیستی

 

بهروز دهزاد فضای مجازی را عامل خوبی برای آموزش مردم در خصوص محیط‌زیست و حقوق حیوانات معرفی کرد و در ادامه گفت: «فضای مجازی یکی از مؤثرترین وسایلی بوده که تاکنون در رابطه با ایجاد آگاهی‌های بیشتر در جامعه عمل کرده و اثرات آن را هم با چشم می‌بینیم. ما کمتر دیده بودیم که برای یک حیوانی این تعداد مردم جمع شوند و پلاکارد دست بگیرند و با این شدت تظاهرات کنند که چرا این کار را می‎کنند. این خیلی خوب است».

 

وی در پایان گفت: «البته شما اگر تاریخ ایران را بخوانید ما به خاطر باورهایی که از دو سه هزار سال پیش داشتیم. در آب و خاک و باد و آتش که چهار عنصر اصلی محیط‌زیست ما بود، چنان رابطه صمیمی با حیوانات و گیاهان داشتیم که در هیچ جای دنیا دیده نشده است. من روی این موضوع تحقیق کرده‌ام و مطالب بسیاری خوانده‌ام. بزرگ‌ترین نشانه این است که ما در این سرزمین گیاهان و جانورانی داریم که قبلاً در سراسر آسیا حتی در آمریکا و شمال آفریقا پراکنده بودند. امروز همه آن مکان‌ها از بین رفته‎اند و فقط در ایران باقی مانده‌اند. فرض کنید یوزپلنگ آسیایی در کل آسیا پراکندگی داشت. چرا در اکثر مکان‎ها از بین رفته و در ایران باقی مانده است؟! این به خاطر هم‌زیستی صمیمانه‌ای بود که ایرانی‌ها به دلیل اعتقاداتی که به طبیعت و مادر طبیعت و در نتیجه محصولات طبیعت که خود ما یکی از آنها هستیم، داشته‌اند. یا مثلاً تمساح پوزه کوتاهی که گاندو در سیستان و بلوچستان هست، زمانی در شمال آفریقا و آسیا پراکنده بودند. اما الان همه جا جز ایران از بین رفته‎اند. این یک شاخص خوبی از سلوکی است که ایرانی‎ها با جانوران و گیاهانشان داشته‌اند. متأسفانه مدتی است که به این سلوک خدشه وارد می‌شود. نتیجه آن هم همین فاجعه‌هایی است که متأسفانه یک روز درمیان با آن مواجه می‎شویم. حالا امیدوارم که مردم ما به همان طینت سابق طبیعی خود باز گردند. امیدوارم در رابطه با این اتفاقات ناگوار و فاجعه‌آمیز هم خبری نشود».

 

ارسال نظرات
نام:
ایمیل:
نظر: