ورزشکارانی که دست به اقدامات پرخطر این چنینی می‌زنند باید از جانب نهادهای مسئول و همچنین سازمان‌های مردم‌نهاد مورد حمایت قرار گیرند که صدای آن موضوع به گوش افراد بیشتری برسد و در نهایت تاثیر بسزایی در کاهش بحران‌های اجتماعی داشته باشند.
دیدارنیوز - حسین شیخ - ۱۲ ژوئن روز جهانی مبارزه با کار کودکان بود. اعلام این روز از سوی سازمان جهانی کار (ILO) در واقع در پاسخ به مطالبه پرقدرت جهانی برای «لغو کار کودکان» صورت گرفت. زمانی که به ابتکار فعالان لغو کار کودکان هندی و آسیایی «گلوبال مارش»، کودکان کار را پیاده از آسیا تا شهر فلورانس ایتالیا بردند تا در کنفرانس بین‌المللی سازمان جهانی کار، صدای کودکان کار سرتاسر جهان باشند.
بسیاری از ورزشکاران در اقدامی نمادین فعالیت‌هایی را سازماندهی می‌کنند که با آن اقدام در راستای یک موضوع مهم اجتماعی گام‌هایی بردارند. کوهنوردی دست به صعود قله‌ای می‌زند یا شناگری در آب‌های آزاد شنا می‌کند. این افراد به صورت نمادین با طرح موضوعات و مسائل اجتماعی در این اقدام ورزشی خود تلاش می‌کنند توجهات را به سمت آن موضوع جلب کنند.
لغو کار کودک و ممنوعیت ازدواج کودکان زیر 18 سال شعاری بود که ورزشکار اجتماعی و فعال حقوق کودک برای تحقق آن سومین رکورد خود را این بار در دریای خزر به ثبت رساند. احمد شعبانی‌فرد رکورددار ورزش سه‌گانه کشور این بار مسیر 650 کیلومتری عرض دریای خزر را با شعار «ممنوعیت ازدواج زیر ۱۸ سال؛ همین امروز» پارو زد.
موضوع قابل توجه این است که قهرمان داستان ما که جانش را برای سومین بار در کف دست گرفته تا زبان کودکان آسیب‌دیده و آسیب‌پذیر جامعه باشد نتوانست رکوردهای خود را به ثبت در سازمان گینس برساند و دلیلش نداشتن تمکن مالی در پرداخت هزینه‌های این سازمان بود.
مسئولین سازمان‌های مرتبط از جمله وزارت ورزش و جوانان هم به خاطر شعارهای اجتماعی در نظر گرفته شده مانند «لغو کار کودک همین الان» و «ممنوعیت ازدواج کودکان» حاضر به حمایت مادی و معنوی از وی نشدند و گفتند در صورتی حمایت خواهند کرد که وی از شعارهای دیگری استفاده کند.
در این میان موضوع مهم دیگری که توجه کمتری به آن می‌شود عدم حمایت سازمان‌های مردم‌نهاد مرتبط با حوزه کودکان است. از لایه زیرین این بی‌تفاوتی این پیام پنهان دیده می‌شود که اگر فلان موسسه با این فرد کار می‌کند پس ما چرا سنگش را به سینه بزنیم و راجع به اقدامش تبلیغ کنیم با اینکه حرکت احمد شعبانی‌فرد یک اقدام ملی در راستای حل بحران‌های اجتماعی - که خاستگاه تمامی فعالان اجتماعی به حساب می‌آید - بوده است.
در دو رکوردزنی قبلی (شنا در عرض دریای خزر و حرکت با دوچرخه از دریای خزر تا خلیج فارس) نیز شاهد این برخوردها و مرزبندی‌ها توسط تشکل‌های غیردولتی فعال در حوزه کودکان بودیم و این موضوع می‌تواند تلنگری باشد برای مسئولین و فعالانی که هیچگاه به تحلیل و نقد موضوع ضعف ارتباطی بین سمن‌ها نپرداخته‌اند.
ورزشکارانی که دست به اقدامات پرخطر این چنینی می‌زنند باید از جانب نهادهای مسئول و همچنین سازمان‌های مردم‌نهاد مورد حمایت قرار گیرند که صدای آن موضوع به گوش افراد بیشتری برسد و در نهایت تاثیر بسزایی در کاهش بحران‌های اجتماعی داشته باشند.