اتمسفر فیلم، با تنالیته رنگ‌های تیره، یادآور دارک کمدی‌هایی مانند "باشگاه مشت زنی" دیوید فینچر یا از نمونه‌های داخلی، شبیه به آثار امیرحسین ثقفی است. ملودرام‌هایی که از لحظات شاد و غمگین تشکیل شده اند و گاهی مخاطب را قلقلک می دهند یا گاهی سیلی محکمی روانه صورت می کنند. حمال طلا، با انتخاب روشی نمادین، از مدفوع انسان به عنوان منبع درآمد شخصیت‌های اصلی فیلم (رضا و لویی) استفاده می کند.
دیدارنیوزـ ایمان رضایی: حمال طلا، از غافلگیری‌های جشنواره سی و هفتم محسوب می شود. از آن نظر که بین فیلم‌های خنثی و بیهوده، ناگهان با بازیگری تازه کار و فوق العاده، نما‌هایی خیره کننده و داستانی استعاره‌ای و چندلایه، مخاطبش را درگیر می کند. روایتی است از یک حمال طلا (رابط بین کارگاه طلاسازی و بازار طلافروشی) که روزی کیفش را می زنند و طلا‌ها را می برند. حالا او برای جبران خسارت و به چنگ آوردن پولی بزرگ، در مزایده چاه فاضلابی شرکت می کند که گفته اند در آن یک الماس یافت می شود.
اتمسفر فیلم، با تنالیته رنگ‌های تیره، یادآور دارک کمدی‌هایی مانند "باشگاه مشت زنی" دیوید فینچر یا از نمونه‌های داخلی، شبیه به آثار امیرحسین ثقفی است. ملودرام‌هایی که از لحظات شاد و غمگین تشکیل شده اند و گاهی مخاطب را قلقلک می دهند یا گاهی سیلی محکمی روانه صورت می کنند. حمال طلا، با انتخاب روشی نمادین، از مدفوع انسان به عنوان منبع درآمد شخصیت‌های اصلی فیلم (رضا و لویی) استفاده می کند. دست و پا زدن‌های این دو کاراکتر در استخری مملو از مدفوع انسانی در جهت پیدا کردن یک تکه الماس، در ناخودآگاه مخاطب تفسیر‌ها و احساسات شگرفی به وجود می آورد. گویا امروزه برای پول در آوردن، باید به گند و کثافت‌ها عادت کرد. هرچند فاصله بین طلا و فضولات انسانی، برای رضا و لویی انگار که تنها یک قدم بود.
تورج اصلانی، که قبل‌تر در سینمای ایران، با فیلمبرداری آثاری مانند "عقل سرخ"، "رفیق بد"، "چندکیلو خرما برای مراسم تدفین"، "توکیو بدون توقف" و ... خود را مطرح کرده بود سال ۹۲ نیز با کارگردانی و تهیه کنندگی فیلم "جینگو"، مقدمه حضور جدی خود به عنوان فیلمساز در سینمای ایران را ترتیب داد تا امسال در جشنواره سی و هفتم، با "حمال طلا" به عنوان استعدادی غافلگیرکننده از آن یاد کنیم. همچنین از دیگر موارد غافلگیر کننده فیلم، حضور چهره‌ای جدید به نام پیام احمدی نیا است که به عنوان نقش اول (در نقش رضا) عملکردی به شدت قابل قبول و فوق العاده داشته است.
از موارد لازم به ذکر در مبحث تحلیل اثر، به نظرم باید در فرم آن عمیق شد. به این معنی که روند ضبط و ارائه تصاویر، کاملا فکر شده و خوش سلیقه انجام گرفته است. دوربین در مواقع مناسب روی دست و متزلزل است، در مواقع مناسبی هم ثابت است و قاب‌های چشم نوازی می بندد. قاب‌هایی که بعضا بار مفهومی فیلم را به دوش می‌کشند، مانند قابی که چند آدم را درحال جابه جا کردن محتویات فاضلاب در ظرفی بزرگ نشان می دهد. آنها در چیزی شبیه به وان حمام، حجم زیادی مدفوع را روی سر خود گرفته اند و به جایی می برند. یا لحظاتی که تمام آن فضولات را در کیسه‌های جدا تقسیم کرده اند و در خرابه‌ای آویزان کرده اند تا خشک شود. فاصله بین یک شب تا صبح را با نما‌هایی شارپ و خیره کننده از آنها می گذرانیم.
حمال طلا از دیگر آثار جشنواره امسال است که نه دست به دامن تبلیغات و حواشی عجیب و غریب می شود و نه سالن‌ها را مملو از آدمها و خبرنگار‌ها می کند. همچنین سراغ ستاره‌ها و چهره‌های گیشه‌ای هم نمی رود (چرا که اصلا فیلم گیشه‌ای نیست). حمال طلا، نمونه بارز اثری است که آنچه درون خود دارد را به دل تماشاگر می نشاند، نه آنچه که از بیرون لازم باشد به مخاطب تحمیل کند. هرچند که نقاط ضعفی گا‌ها در تکنیک‌های تدوینی یا فیلمنامه‌ای مشهود است، اما فیلمی که تورج اصلانی ارائه داده، قطعا فیلمی خوش ساخت، متکلم و قابل قبول است.
تیزر فیلم "حمال طلا" :