پس از انتشار خبر تلخ درگذشت فرامرز اصلانی، نوازنده، ترانهسرا، خواننده و آهنگساز برجسته کشورمان در روز اول بهار ۱۴۰۳، پروفسور حسن امین در یادداشتی که در دیدار میخوانید، به گذشته و حال این هنرمند پرداخت و یاد او را گرامی داشت.
دیدارنیوز: پروفسور حسن امین، دبیرکل حزب ایران (شورای دوم) و رئیس هیئت اجرایی جبهه ملی (شورای ششم) در پی درگذشت فرامرز اصلانی پیامی صادر کرد.
به گزارش دیدار نیوز، متن این یادداشت چنین است:
«فرامرز اصلانی، نوازنده، ترانهسرا، خواننده و آهنگساز برجسته، روز اول فروردین ۱۴۰۳ بر اثر بیماری سرطان در سن ۶۹ سالگی در آمریکا از جهان گذران درگذشت.
فرامرز اصلانی مبتکر و مبدع سبکی ویژه در موسیقی پاپ ایران بود، و توانست اشعار حافظ را با نوای روحبخش گیتار و صدای گرم و دلنشین خود چنان تلفیق کند که در موسیقی ایران و جهان بی سابقه بود. آلبوم «به یاد حافظ» او از آثار جاودانه در موسیقی ایران بزرگ است و شخص او از نخبگان قدر اول و هنرمندان فرهیخته و صاحب سبک عصر ما بود.
من فرامرز اصلانی را از ناحیه پدرش که داماد رضاشاه پهلوی بود، شناختم. در بخش «یادداشتهای ایران شناسی» ماهنامه حافظ شرح حال و خاطرات اصلانی پدر را نوشتم و تصریح کردم که وی داماد رضا شاه و پدر فرامرز اصلانی گیتاریست مقیم آمریکاست. رضا شاه علاوه بر ۱۲ فرزند رصد شده اش، فرزندان دیگری هم داشت که یکی از آنها دختری بود که همسر اصلانی پدر شده بود و دیگری دختری که قبل از انقلاب در زمان ریاست دکتر محمدرضا جلالی نائینی بر کانون وکلا با داشتن وکیل معاضدتی نسبت خونی خود با رضاشاه را بر اساس ورقه هویت صادره اثبات کرد.
اصلانی پدر (داماد رضا شاه)، سلطنت طلب بود و با پسرش فرامرز که تحصیلکرده انگلیس و روزنامه نگار ضد سانسور و اختناق عصر پهلوی بود، همسو نبود؛ معذالک قسمتی از اموالش را به پسرش فرامرز منتقل کرده بود و پس از انقلاب که خودش به زحمت افتاده بود، به من گفت که در ایران هیچ ملکی ندارد؛ او تصریح نکرد، اما من چنان فهمیدم که اموالش را مصادره کردهاند.
فرامرز اصلانی در اوایل انقلاب همسو با روشنفکران و هنرمندان چپ گرا، ترانههای انقلابی میساخت و اجرا میکرد که بعضی از آنها از رادیو تهران هم در برنامه کار و کارگر پخش میشد. اما سرانجام او هم در ۱۳۶۰ ایران را ترک کرد و اندک اندک جذب اپوزیسیون خارج از کشور شد.
درگذشت فرامرز اصلانی را به عنوان یک هنرمند بزرگ، به همسر و خانواده ارجمندش و بازماندگان گرامیاش، دوستداران فراوانش در سطح جهان و جامعه هنری ایران تسلیت میگویم.
حسن امین
دوم فروردین ۱۴۰۳»