این روستاها در مرز سه استان لرستان، اصفهان و خوزستان قرار دارند. روستاییان، این منطقه را سرزمین پدران و نیاکان خود میدانند و بعضا حاضر به ترک این منطقه نیستند. با این حال مهاجرت نسل جوان بدلیل نبود امکانات در سالهای گذشته رشد چشمگیری داشته است. جاده های صعب العبور، حرکت اهالی را کند و زندگی را برای آنها دشوار کرده است. جاده هایی که مانع انتقال برق، بهداشت، مدرسه و سایر امکانات اولیه زندگی برای این روستاییان شده است. آب شرب این روستاها از چشمه های طبیعی در دل کوه تامین می شود و اهالی روستا برای تامین آب با مشک های شان در دل کوه ها پیاده روی می کنند. در برخی از روستاها اهالی با خرید شلنگ و لوله های آب مسیرهای کیلومتری چشمه های آب تا روستا را لوله کشی و از این طریق آب مورد نیازشان را تامین کرده اند. مشکلات بهداشت و درمان نیز از عمده مشکلات اهالی این روستاها است. در موارد اضطرار بالگرد امداد به منطقه ارسال می شود، ولی گاها اهالی بدلیل نبود آنتن تلفن همراه نمیتوانند از امداد درخواست کنند و با پای پیاده راهی جاده های صعب العبور می شوند.