نقد مربوط به زمانی است که بحران نیامده است. اکنون دیگر بحران آمده است. خود بحران بهترین ناقد عملکرد این ساختار قدرت است. اکنون ما باید برویم و به مسئولیت‌های دیگرمان برسیم. باید برویم سراغ اصلاح خودمان و الگوهی رفتاری و تقویت نهاد‌های مدنی.
در انقلاب اسلامی همین اتفاق رخ داد. شاه اول حرف ما را نمی‌شنید و ما بیشتر فریاد کشیدیم و عصبانی‌تر شدیم. بالاخره زمانی که شاه صدای ما را شنید و گفت: پیام انقلاب شما را شنیدیم دیگر ما آنقدر در هیجان و هیاهوی انقلاب خود گم شدیم که صدای شاه را نشنیدیم. انقلاب اسلامی حاصل برخورد یک حکومت نابالغ با یک جامعه مدنی نابالغ بود!
اگر یکی از این دو بالغ بود و صدای دیگری را به موقع می‌شنید نمی‌گذاشت کار به فروپاشی بکشد بلکه برای پیش از نقطه فروپاشی برای یک انتقال عقلانی در قدرت به تفاهم می‌رسیدند.
اصلا دیگر نیازی به نقد ما به حکومت نیست. نقد مربوط به زمانی است که بحران نیامده است. اکنون دیگر بحران آمده است. خود بحران بهترین ناقد عملکرد این ساختار قدرت است. اکنون ما باید برویم و به مسئولیت‌های دیگرمان برسیم. باید برویم سراغ اصلاح خودمان و الگوهی رفتاری و تقویت نهاد‌های مدنی.
پس بیایید به جای اینکه همه نگاهمان به قدرت یا اصلاح و براندازی آن باشد، نورافکن‌هایمان را به سوی خودمان و رفتارمان بتابانیم. نقش خطا‌های ما و عملکرد‌های نامناسب اجزای مختلف جامعه از افراد گرفته تا خانواده تا فعالان اقتصادی و دیگر بخش‌ها در به بحران کشیدن کشور کمتر از حکومت نیست!
فقط یک مثال ساده آن این است اگر حکومت سالی ۵۰۰ نفر را به اتهام‌های مختلف اعدام می‌کند ما سالی ۱۶ هزار نفر از خودمان را بدون اتهام در تصادفات رانندگی می‌کشیم!
آری اکنون نوبت آن است که تک تک ما اصلاح را از خودمان شروع کنیم. شاید اگر همه شروع کنیم امواج تحول به صورت قدرتمند شکل بگیرید.
مثلا اگر همین ایده کانال (موفقیتهای کوچک ایرانیان) در تلگرام موفق شود یک موفقیت بزرگ است. کانال موفقیتهای کوچک ایرانیان اقدامات کوچک، اما موفقیت آمیز در سراسر کشور را منعکس می‌کند. اقداماتی که اگر در همه جا گسترش یابد می‌تواند به اصلاحات بزرگ در کشور بینجامد.
هم جامعه هم حکومت تاکنون برای موفقیتهای بزرگ دست به کار شده‌ایم، اما پی در پی شکست خورده‌ایم. اکنون ما نیازمند زنجیره بی نهایتی از موفقیتهای کوچک هستیم.