یک مطالعه اخیر ویژگی‌های مرتبط با تفاوت در شدت اختلالات سلامتی را ۱ سال پس از ترخیص در بیمارانی که قبلاً با COVID-۱۹ حاد بستری شده بودند، مشخص کرد. تعداد قابل توجهی از افراد مبتلا به عفونت حاد SARS-CoV-۲ در ۳ تا ۴ هفته اول پس از ابتلا به بیماری به طور کامل بهبود نمی‌یابند.
دیدارنیوز ـ به گزارش مدیکال نیوز، این علائم COVID-۱۹ اغلب برای هفته‌ها و ماه‌ها پس از مرحله اولیه عفونت باقی می‌مانند. کارشناسان بهداشت این علائم ماندگار COVID-۱۹ را در مجموع به عنوان “کووید طولانی” و “شرایط پس از COVID-۱۹” توصیف کرده اند.
به گفته منبع معتبر سازمان جهانی بهداشت (WHO)، کووید طولانی مدت در افرادی با سابقه عفونت احتمالی یا تایید شده SARS CoV-۲ رخ می‌دهد، معمولاً ۳ ماه از شروع COVID-۱۹ با علائم و حداقل ۲ مورد طول می‌کشد.
بیمارانی که قبلاً در بیمارستان بستری شده بودند بیشتر از افراد غیر بستری شده در بیمارستان، علائم پایدار را در ۱۰ تا ۱۴ هفته پس از ابتلا به SARS CoV-۲ تجربه می‌کنند.
علاوه بر این، برخی از بیماران مبتلا به کووید-۱۹ که قبلاً در بیمارستان بستری شده بودند، نسبت به همتایان خود، آسیب‌های سلامتی شدیدتر مرتبط با کووید-۱۹ را نشان می‌دهند.
یک مطالعه اخیر ویژگی‌های مرتبط با تفاوت در شدت اختلالات سلامتی را ۱ سال پس از ترخیص در بیمارانی که قبلاً با COVID-۱۹ حاد بستری شده بودند، مشخص کرد.
این یافته‌ها ممکن است به پزشکان کمک کند تا افراد مبتلا به کووید-۱۹ را که در معرض خطر ابتلا به اختلالات سلامتی مداوم و شدید هستند شناسایی کنند و ممکن است توسعه درمان‌های طولانی مدت کووید را تسهیل کند.
مطالعات قبلی نشان داده است که نقایص شناختی و فیزیکی حداقل ۶ ماه پس از ترخیص در افراد بستری شده در بیمارستان با کووید-۱۹ حاد ادامه دارد. علاوه بر این، تفاوت قابل توجهی در شدت علائم و تداوم آن‌ها در ۶ ماه پس از ترخیص در این افراد وجود دارد.
با این حال، تفاوت‌های ردیابی داده‌های محدودی در بهبودی افراد مبتلا به این بیماری در مدت طولانی‌تر پس از ترخیص وجود دارد.
یک مطالعه از گروه COVID-۱۹ پس از بستری در بیمارستان اختلالات سلامت جسمی و روانی را در ۵ و ۱۲ ماه پس از ترخیص در افرادی که قبلاً با COVID-۱۹ حاد در بیمارستان بستری شده بودند مشخص کرد.
این مطالعه نشان داد که کمتر از ۳۰ درصد از بیماران احساس می‌کردند که در ۱۲ ماه پس از ترخیص به طور کامل بهبود یافته اند. عواملی مانند زن بودن، چاقی، و نیاز به تهویه مکانیکی، در طول بیماری اولیه با کووید-۱۹ با اختلالات شدیدتر سلامتی پس از ۱۲ ماه همراه بود.
یافته‌ها مبنی بر اینکه بسیاری از بیماران یک سال پس از ترک بیمارستان به طور کامل بهبود نیافته‌اند، نشان می‌دهد که متخصصان مراقبت‌های بهداشتی باید برای مدتی آینده به ارزیابی پیشگیرانه بیماران خود ادامه دهند تا نیاز‌های مداوم مراقبت‌های بهداشتی خود را شناسایی کرده و پشتیبانی ارائه دهند.
این مطالعه همچنین ارتباط بین التهاب کل بدن یا التهاب سیستمیک و شدت اختلالات سلامتی را در ۵ ماهگی بررسی کرد.
افزایش التهاب با بیماری شدیدتر در مرحله حاد عفونت SARS-CoV-۲ همراه است.
التهاب شدید در مرحله حاد ممکن است منجر به اختلال در تنظیم سیستم ایمنی شود که منجر به یک حالت التهابی مزمن شود. این افزایش مزمن التهاب به طور بالقوه می‌تواند منجر به علائم مداومی شود که متخصصان مراقبت‌های بهداشتی در بیماران مبتلا به کووید طولانی مشاهده کرده اند.
این مطالعه نشان داد که افرادی با علائم طولانی‌تر کووید-۱۹، ۵ ماه پس از ترخیص، سطوح پلاسمایی پروتئین‌های پیش‌التهابی بالاتری نسبت به افراد دارای علائم خفیف داشتند.
خبر خوب این است که پزشکان تفاوت‌هایی را در نمونه‌های خون [پروتئین‌های پیش‌التهابی]افرادی که هنوز اثرات فیزیکی و شناختی طولانی‌مدت بستری شدن در بیمارستان COVID-۱۹ خود را تجربه می‌کنند، شناسایی کرده اند.
این تفاوت‌ها سرنخ‌هایی درباره مکانیسم‌های بالقوه زمینه‌ای به ما می‌دهد و نشان می‌دهد که ممکن است بتوانیم از دارو‌های موجود که این مکانیسم‌ها را هدف قرار می‌دهند برای کمک به این زیر گروه‌های بیماران استفاده کنیم.
محققان دریافتند که اکثر بیماران بهبودی خود را از کووید-۱۹ ناقص می‌دانند یا مطمئن نیستند که ۱۲ ماه پس از ترخیص از بیمارستان بهبود یافته‌اند.
حدود ۲۵ درصد از شرکت کنندگان گزارش دادند که در ۵ ماه پس از ترخیص به طور کامل بهبود یافته اند. به طور مشابه، کمی بیش از ۲۹٪ از شرکت کنندگان احساس کردند که در ۱۲ ماه پس از ترخیص به طور کامل بهبود یافته اند.
بهبود‌های محدودی در سلامت شناختی و جسمی در طول دوره بین بازدید‌های ۵ ماهه و ۱۲ ماهه وجود داشت.
برخی از علائم معمول مشاهده شده در ۱۲ ماه پس از ترخیص شامل خستگی، مشکل در تنفس، درد‌های عضلانی و خواب ضعیف بود.
محققان دریافتند که زن بودن و چاقی با افزایش خطر تعلق داشتن به خوشه اختلالات شدید سلامت مرتبط است.
این نشان می‌دهد که کاهش وزن به طور بالقوه می‌تواند به کاهش علائم طولانی مدت کووید کمک کند. علاوه بر این، متخصصان مراقبت‌های بهداشتی ممکن است نیاز به نظارت دقیق بر بیماران زن مبتلا به COVID-۱۹ برای ایجاد اختلالات شدید داشته باشند.