ویدئو/ ربابه شیخ الاسلام: فقر آهن منجر به خونریزی در هنگام زایمان و مرگ مادر میشود
ما آنِمی فقر آهن داشتیم و این آنمی فقر آهن در خانمها بیشتر بود. عوارض آن این است که توان یادگیری بچهها کاهش پیدا میکند و دخترانمان وقتی به سن ازدواج میرسند و ازدواج میکنند کم خون هستند؛ بنابراین وقتی که کم خون هستند و از لحاظ فیزیولوژیکی هم هر ماه مقداری خون از دست میدهند اینها در زایمانشان ممکن است دچار خونریزی شوند و این خونریزی، آنها را به کما ببرد و مرگ مادر حین زایمان اتفاق افتد. این خیلی مرگ دردناکی است و کشور هم خیلی به این توجه دارد و خیلی آن را در این مدت کاهش داده است.
دیدارنیوز ـ ربابه شیخ الاسلام دکترای اپیدمولوژی و بنیان گذار دفتر بهبود تغذیه جامعه در وزارت بهداشت در گفتگوی تفصیلی با
دیدارنیوز به اقدامات انجام شده توسط این دفتر اشاره کرد و گفت: «در دفتر با تحقیقاتی که میکردیم مشکلات عمده را پیدا میکردیم. مثلاً فرض کنید یکی از مشکلات را مثال بزنم فقر آهن بود. ما آنِمی فقر آهن داشتیم و این آنمی فقر آهن در خانمها بیشتر بود. عوارض آن این است که توان یادگیری بچهها کاهش پیدا میکند و دخترانمان وقتی به سن ازدواج میرسند و ازدواج میکنند کم خون هستند؛ بنابراین وقتی که کم خون هستند و از لحاظ فیزیولوژیکی هم هر ماه مقداری خون از دست میدهند اینها در زایمانشان ممکن است دچار خونریزی شوند و این خونریزی، آنها را به کما ببرد و مرگ مادر حین زایمان اتفاق افتد. این خیلی مرگ دردناکی است و کشور هم خیلی به این توجه دارد و خیلی آن را در این مدت کاهش داده است. زیرا ما چند برنامه اجراء کردیم. اولاً کمیته کشوری کودکان ـ قبل از این که من این دفتر را درست کنم ـ به کم خونی و فقر آهن در کودکان پی برده بود. از شش ماهگی ما قطره آهن به کودکانمان میدهیم. زمانی که تغذیه تکمیلی کودک آغاز میشود قطره آهن را تا دو سالگی باید به بچه دهند. اما یک مشکلی که داریم این است که از دو سالگی بچه رها میشود. حال ما در دوران متوسطه اول، با توجه به بودجه محدودمان در دبیرستان به دختران دبیرستانی به مدت سه ماه قرص آهن دادیم و الان هم اتفاق میافتد. فکر میکنم الان به دوره اول متوسطه - که قبلاً راهنمایی بود- هم داده میشود. الان در دوره اول و دوم دبیرستان سه ماه قرص آهن به دختر خانمها میدهیم. این سه ماه، ذخیره آهن را بالا میآورد. ضمن این که به این دختر خانمها آموزش هم داده میشود. برای این کار کتاب تدوین کردیم. دومین کاری که کردیم روی سوء تغذیه کار کردیم. در حقیقت ما نقشه سوء تغذیه کشور را نداشتیم که کجا بیشتر و کجا کمتر است. با این که سی چهل سال بود که انستیتو تحقیقات تغذیه درست شده بود، اما این نقشه نبود. وقتی که این نقشه درست شد، ما متوجه شدیم که اختلاف چقدر است.»