بی خیالی؛ بدتر از حضور در گروه مرگ

دیدارنیوز ـ آرش راهبر: المپیک توکیو تابستان سال آینده برگزار می‌شود و این روز‌ها بسیاری از ورزشکاران دنیا در تکاپو برای رسیدن به این مسابقات هستند و تنور رقابت‌های انتخابی و کسب سهمیه بسیار داغ است. تیم فوتبال امید ایران اما برای رسیدن به تابستان فرحبخش توکیو، یک زمستان سخت و پرماجرا در پیش خواهد داشت. امروز در بانکوک تایلند و در شرایطی که نماینده‌ای از ایران در مراسم قرعه کشی حضور نداشت، ۱۶ تیم برتر المپیکی آسیا رقبای خود را در مسابقات انتخابی شناختند. مسابقات انتخابی امید‌ها در قاره آسیا از ۱۶ دی تا ۸ بهمن در تایلند برگزار می‌شود و بر اساس قرعه کشی امروز، امید‌های ایران در گروه C با تیم‌های ازبکستان، چین و کره جنوبی همگروه هستند، گروهی که به زعم برخی از رسانه‌ها به «گروه مرگ» شهرت یافته است.

 

 

البته بررسی بقیه گروه‌ها نشان می‌دهد که برای بقیه تیم‌ها هم شرایط چندان آسان نیست. در گروه A تیم‌های تایلند میزبان، عراق، استرالیا و بحرین جای گرفته اند، گروه B نیز شامل قطر، ژاپن، عربستان و سوریه است و در گروه D نیز ویتنام، کره شمالی، اردن و امارات قرار دارند. از جمع این ۱۶ تیم قرار است سه تیم برتر راهی المپیک ۲۰۲۰ شوند و البته ژاپن به عنوان میزبان المپیک از پیش در این مسابقات حضور خواهد داشت.

شاید اگر مبنای سختی و آسانی رقبا را بر مبنای رنکینگ فیفا در نظر بگیریم نباید برای تیم ایران دشواری بزرگی در نظر گرفت، اما در واقع سطح مسابقات امید با تیم بزرگسالان متفاوت است و بر این اساس از حالا نمی‌توان درباره تیم‌های برتر پیش بینی کرد. بی شک تیم امید ایران روز‌های سختی در این مسابقات خواهد داشت و از قضا در نخستین مسابقه نیز باید به مصاف ازبکستان برود که اخیرا دو بار به آن باخته است.

گرچه این شکست‌ها دلیلی بر از پیش باخته بودن تیم امید برای مسابقات انتخابی نیست، اما نکته مهم می‌تواند این باشد که آیا فدراسیون فوتبال، کمیته ملی المپیک و حتی اعضای کادر فنی و بازیکنان تیم امید، عزم و انگیزه کافی برای غلبه بر حریفان و رسیدن به المپیک را دارند یا اینکه وضعیت فعلی در حالت «باری به هر جهت» است. فرهاد مجیدی چند ماهی است که سرمربی گری امید‌ها را بر عهده دارد و در ظاهر تلاش زیادی در اردو‌های امید‌ها به خرج می‌دهد، اما به نظر می‌رسد برای پایان دادن به ۴۰ سال ناکامی در راه رسیدن به المپیک، نیاز به انرژی و توانایی بیشتری است.

در واقع فضا و اتمسفر پیرامون تیم امید ایران در این دوره حتی بی رمق‌تر و کم احساس‌تر از دوره‌های گذشته است که تیم‌های قبلی نتوانستند از کنکور المپیک عبور کنند. به هر حال هستند کشور‌هایی در دنیا که تیم‌های ملی قوی و موفقی در تورنمنت‌های جهانی دارند، اما از ناکامی در راه رسیدن به المپیک ککشان هم نمی‌گزد. در نگاه اولیه مشخص نیست که فدراسیون فوتبال و کمیته ملی المپیک تا چه حد برای موفقیت امید‌ها خود را به آب و آتش می‌زنند. در ظاهر که به خاطر تنگنا‌های مالی در دستگاه ورزش ایران، امید‌ها چندان اولویتی ندارند و این موضوع به نظر مهلک‌تر از همگروهی با ازبکستان، کره جنوبی و چین در گروه مرگ است.