توجه به جنبه‌های سلامت روان مردم پس از جنگ ایران و اسراییل همچنان بهانه گفت و گوی دیدار با متخصصان و روانشناسان است. گفتوگو با دکتر سید حسین المدنی، روانشناس و استاد دانشگاه را بخوانید.
دیدارنیوزـ نسرین نیکنام: دیدارنیوز در ادامه مسوولیت اجتماعی خود برای توجه به بحران های روحی و روانی مردم پس از جنگ به سراغ روانشناسان متعددی می رود تا از آنها با ارائه راهکارهای درست بهترین مشاوره را به مردم بدهد.
در گفت و گوی پیش رو به سراغ دکتر سید حسین المدنی، روانشناس و استاد دانشگاه رفتیم و از او پرسیدیم بهترین کار برای بهبود شرایط روحی و روانی مردم پس از جنگ چیست که او اینگونه توضیح داد:" اصولا بهبود وضعیت سلامت روان جامعه پس از جنگ فرایندی چند بعدی است که نیازمند تدابیر فوری میان مدت و بلند مدت است من به عنوان روانشناس می‌گویم بهبود روان جامعه پس از جنگ مسابقه نیست بلکه یک سفر جمعی است در مسابقه هدف عبور از خط پایان و نهایی است؛ اما بهبود روانی جامعه هدف واحدی ندارد که بتوانیم آن را پایان جنگ تلقی کنیم از سوی دیگر هر نسل بار معنای متفاوت و حتی ترومای متفاوت تری از جنگ دارد یعنی نمی توان به راحتی ردپای جنگ را از روان جامعه پاک کرد."
او می‌گوید: زخمی که به روح و روان جامعه خورده مانند درختی است که علیرغم زخم‌های که به تنه‌اش خورده اما رشد می‌کند، نکته مهم این است که این سرعت بهبود برای افراد پس از جنگ متفاوت است و ما در این دوران ریکاوری روانی نیاز داریم.
به گفته المدنی ریکاوری روانی به فرایند بازسازی سلامت روانی پس از یک بحران گفته می‌شود این ریکاوری به معنای بازگشت به قبل از بحران نیست بلکه شامل رشد فردی و بازسازی هویت است و البته نیازمند زمان، زیرا جنگ علاوه بر آسیب جسمی آسیب عمیق روانی مانند افسردگی، احساس ناامنی و ... به همراه دارد و رفع اینها در کوتاه مدت انجام نمی شود.
این استاد دانشگاه معتقد است برای خدمات روان شناسی بد نیست یک سری اقدامات عملی هم داشته باشیم شاید ساده باشد اما انجام دادن آن ساده نیست و مهمتر اینکه نیازمند استمرار است زیرا تاثیر آن در همین مستمر بودن آن است که این کارها می تواند صحبت با افراد خانواده، معتمد یا تراپیست باشد، نوشتن افکار و احساسات هم می تواند افکار افراد را منظم و آگاه‌تر کند.
او انجام تمرین‌های ورزشی بدنی و تمرین ورزش‌های که ذهن را آرام می‌سازد را مورد اشاره قرار می‌دهد و می‌گوید: دریافت حمایتهای اجتماعی از خانواده و دوستان هم می‌تواند به این آرام سازی جسم و روح کمک کند.
المدنی تاکید می‌کند: متاسفانه تاثیر آسیب روانی جنگ مدت طولانی حتی تا پایان عمر باقی می‌ماند که البته این تاثیرات به شدت به تجربه و ظرفیت روان افراد و از همه مهمتر میزان حمایتهای اجتماعی بستگی دارد، افرادی که در مجاورت بحران بودند بعضا دچار اختلال استرس، علائم یادآوری، بی خوابی و ناامیدی می شوند و اگر درمان مناسب نباشد، این علائم ادامه خواهد داشت.
او ضمن توصیه به اینکه در این میان دولت ها نقش موثری دارند می گوید: دولت می تواند با کمک گرفتن از نهادهای مردمی و سازمان های آموزش دهنده به رفع ترومای پس از جنگ که حادترین آن ترومای بین نسلی است کمک کنند و در این میان باید توجه ویژه ای هم به کودکان و نوجوانان شود زیرا آنها آسیب پذیرتر هستند.
