غلامرضا ظریفیان، فعال و تحلیلگر سیاسی با بیان اینکه به نتیجه رسیدن و موفقیت مذاکرات می‌تواند اعتماد عمومی به دولت را احیا کند، گفت: اگر مذاکرات به نتیجه نرسد، ممکن است جامعه با نوعی ناامیدی، سرخوردگی و تضعیف جایگاه اجتماعی دولت مواجه شود. با این حال، امیدواریم روند مذاکرات به‌خوبی پیش برود؛ چرا که بخشی از مشکلات کشور، به‌ویژه در زمینه تحریم‌ها و روابط بین‌المللی، به حل‌وفصل مسئله هسته‌ای گره خورده است.
دیدارنیوز: مقامات ایرانی و آمریکایی روند مذاکرات را مثبت ارزیابی می‌کنند. حتی عمان به عنوان میزبان مذاکرات هم نسبت به ادامه گفت‌و‌گو‌های ایران و آمریکا خوش‌بین است. در چنین فضایی پرسش آن است که اگر مذاکرات به نتیجه برسد چه تأثیری بر روند فعالیت دولت مسعود پزشکیان دارد و در آن سو اگر نتیجه‌ای حاصل نشود، دولت در چه موقعیتی قرار می‌گیرد؟
غلامرضا ظریفیان، فعال و تحلیلگر سیاسی، درباره این موضوع به «نامه‌نیوز» گفت: «بحث مذاکره با آمریکا بیش از آن‌که صرفا موضوعی سیاسی باشد، به حوزه فضای روانی جامعه نیز مربوط می‌شود. نوع تعاملات و مناسبات گذشته میان ایران و آمریکا باعث شده است که افکار عمومی به این سمت متمایل شود که با به نتیجه‌رسیدن مذاکرات، بخشی از مشکلات کشور حل خواهد شد. این بُعد ادراکی بسیار حائز اهمیت است. در دو-سه دهه گذشته، جامعه با نوعی تضاد و تعارض غیرقابل درک مواجه بوده است. زمانی که جامعه احساس می‌کند تعارض‌ها رو به حل‌شدن‌اند و مسیر کشور به‌سوی کاهش مناقشات با آمریکا پیش می‌رود، بخشی از بدبینی‌ها نسبت به دولت از میان می‌رود. واقعیت این است که نهاد دولت در ایران آسیب دیده و اعتماد عمومی نسبت به آن کاهش یافته بود. به نتیجه رسیدن و موفقیت مذاکرات می‌تواند اعتماد عمومی به دولت را احیا کند».
او ادامه داد: «در مقابل، اگر مذاکرات به نتیجه نرسد، ممکن است جامعه با نوعی ناامیدی، سرخوردگی و تضعیف جایگاه اجتماعی دولت مواجه شود. با این حال، امیدواریم روند مذاکرات به‌خوبی پیش برود؛ چرا که بخشی از مشکلات کشور، به‌ویژه در زمینه تحریم‌ها و روابط بین‌المللی، به حل‌وفصل مسئله هسته‌ای گره خورده است».
این تحلیلگر مسائل سیاسی همچنین بیان کرد: «حتی تا اینجای کار نیز آثار روانی مذاکرات بر بازار‌هایی مانند طلا و ارز قابل مشاهده است. البته باید توجه داشت که بسیاری از کشور‌ها با آمریکا و اروپا روابط خوبی دارند، اما این به معنای حل‌شدن همه مشکلاتشان نیست. بخش مهمی از مشکلات ما به مدیریت داخلی‌مان بازمی‌گردد؛ بنابراین باید هم‌زمان با بهبود روابط خارجی به اصلاح مدیریت داخلی نیز توجه جدی داشته باشیم. اتفاقا اگر قرار باشد سرمایه‌گذاری خارجی در ایران صورت گیرد، باید نگران نحوه مدیریت داخلی کشور باشیم. در شرایطی که روابط بین‌المللی بهبود پیدا می‌کند، ضروری است که قوانین به‌گونه‌ای تنظیم شوند که منابع مالی ورودی به‌درستی هدایت شده تا زمینه‌ای برای ایجاد رانت فراهم نشود».
ظریفیان در پایان گفت: «ایجاد همبستگی اجتماعی در داخل کشور نیز اهمیت زیادی دارد. باید مهربانی، انسجام ملی و عطوفت دینی در جامعه تقویت شود. همچنین جریان‌ها و جناح‌های سیاسی باید از رفتار‌های تنش‌آفرین و کنایه‌زنی پرهیز کنند. در کنار آن، لازم است مراقب اقدامات جریان‌های تندرو نیز باشیم».
