سهم ایرانی‌ها از واکسن روسی و چینی چقدر است؟

 

دیدارنیوز ـ نسرین نیکنام: تولید واکسن داخلی توسط شرکت‌های دانش بنیان و برخی از شرکت‌های معروف دولتی در ماه‌های اخیر خبر خوبی برای پایان بخشیدن به عمر کرونا بود، اما چون تولید این واکسن نیازمند زمان بوده و به گفته محققان و صاحب نظران تولید انبوه آن در تابستان سال ۱۴۰۰ محقق می‌شود، از این رو مسئولان دست به کار شدند و به سراغ واکسن‌های دیگر رفتند یک روز صحبت از خرید واکسن‌های آمریکایی و انگلیسی بود و یک روز چین و یک روز روسیه.

بعد از جنجال‌های زیادی که سر این واکسن‌ها به پا شد بالاخره دست اندرکاران روی خرید واکسن روسی به اجماع رسیدند، واکسنی که خیلی‌ها تائید نهایی آن را قبول نداشتند و با استناد به مدارک موجود در سازمان بهداشت جهانی می‌گفتند که این واکسن ایمنی برای انسان‌ها ایجاد نمی‌کند و کلید مخالفت با خرید و استفاده از آن را روشن کردند.

اما چند وقت بعد مقام‌های دولتی ایران اعلام کردند که خواهان این واکسن هستند و خیلی زود هم خبر ورود اولین محموله اسپوتینک در صدر اخبار قرار گرفت و طبق گفته آن‌ها قرار بود که این واکسن طی چند مرحله وارد ایران شود؛ چند وقت بعد یعنی روز ۲۴ بهمن کاظم جلالی سفیر ایران در روسیه از ارسال محموله دوم این واکسن به ایران خبر داد و گفت: محموله‌های بعدی واکسن روسی دهه‌های اول و دوم اسفند و همچنین فروردین به کشور ارسال می‌شود.

 

اگر به صحبت‌های کاظم جلالی سفیر ایران در روسیه استناد کنید متوجه می‌شوید که با دو پارتی که در بهمن وارد ایران شد و دو پارتی که در اسفند قرار است وارد شود و یک پارت در بهار در نهایت پنچ پارت واکسن اسپوتینک وارد ایران می‌شود، اما مساله اینجاست که در هر پارت چند دوز واکسن وارد می‌شود و آیا این واکسن‌ها کفاف دریافت کنندگان را می‌دهد یا نه؟

اگر خبر‌هایی که از دو مرحله ورود واکسن روسی منتشر شده را بخوانید می‌بینید که در هیچ کدام از خبر‌ها تعداد دوز‌های وارداتی عنوان نشده است حتی کامبیز میرکریمی، نائب رئیس اتاق بازرگانی ایران و روسیه هم در این باره گفته بود: طبق اخباری که از وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو منتشر شده، تا دو پارت دیگر از این دارو وارد کشور می‌شود، اما حجم آن‌ها مشخص نیست، اما گویا تعداد دوزی که روز پنجشنبه از روسیه وارد ایران شده کمتر از تعدادی است که پیش از ورود آن در سطح جامعه مطرح شده بود، اما این موضوع به هیچ عنوان قابل انتقاد نیست چرا که همچنان در کشور روسیه نیز برای دریافت این واکسن محدودیت وجود دارد؛ و حالا تولید مشترک...

 

بعد از ورود پارت دوم واکسن به ایران حالا صحبت‌ها درباره تولید مشترک است، خبر این همکاری مشترک را کاظم جلالی اعلام کرد و گفت: با روسیه در عرصه تولید مشترک واکسن به تفاهم‌های بسیار خوبی رسیدیم و ان‌شاءالله کار به زودی در ایران آغاز خواهد شد و زودتر از زمانی که تصور می‌کردیم کار‌ها پیش می‌رود و در آینده نزدیک تولید مشترک را در ایران خواهیم داشت.

شانه‌ساز سرپرست سازمان غذا و دارو هم در گفت‌وگویی سفرش به مسکو را سفر خوبی خواند و عنوان کرد: در بعد تبادل تجربیات هم دیدن سایت و شرکت تولید کننده واکسن کرونا اطلاعات خوبی دریافت کردیم و خیلی از ابهامات برطرف شد و اطلاعات خوبی نیز روس‌ها درباره توانمندی‌های شرکت‌های داروسازی و واکسن سازی ایران کسب کردند.

سعید خطیب‌زاده سخنگوی وزارت خارجه در نشست هفتگی با خبرنگاران گفته بود: مسیر‌های متعددی رفته‌ایم و چندین میلیون دوز واکسن از کنسرسیوم کواکس برای ایران خریداری شده است از سوی دیگر واکسن ایرانی ـ کوبایی خریداری شده و بعد از مراحل بالینی در داخل تولید صورت می‌گیرد. با چین و هند گفتگو‌هایی خوبی صورت گرفته و منتظریم که به سرعت وارد شوند.

با انتشار این خبر مشخص شد که پس از کوبا حالا قرار است روس‌ها در روند تولید واکسن کرونا با ایرانی‌ها همراه شوند، اما اینکه تولید مشترک با کدام کشور زودتر محقق و وارد بازار می‌شود مشخص نیست.

با صحبتی که کریم همتی، رئیس جمعیت هلال احمر درباره واردات واکسن چینی کرد حالا همه نگاه‌ها به این سمت رفته که این نوع واکسن کی و چه تعداد وارد ایران می‌شود که جواب همتی تنها به این جواب اکتفا کرد که تا پایان سال جاری این واکسن وارد می‌شود البته رئیس سازمان هلال احمر درباره واکسن اسپوتینک گفته که نهادی که او بر آن ریاست دارد نقشی در واردات واکسن روسی نداشته، اما برای دیگر واکسن از کشور‌ها و منابع دیگر در حال فعالیت هستیم.

 

متولی حوزه بهداشت کشور مشخص است وزارت بهداشت و سازمان غذا و دارو و تاکنون هم این دو نهاد پیگیر موضوع تولید یا خرید واکسن کرونا بودند، اما آیا در چنین شرایطی ورود نهادی دیگر به معنی موازی کار نیست؟ اگر این ورود به معنای همکاری مشترک و رسیدن به یک نتیجه درست است پس چرا تاکنون چنین تصمیم‌هایی گرفته نشده و اگر نه، چرا چنین اقدام‌هایی در شرایط بحرانی انجام می‌شود به گونه‌ای که خواسته یا ناخواسته روی مسیر بهداشتی و درمانی کشور تاثیر می‌گذارد.