دیدارنیوز - زهیر دانش: پس از آنکه نوواک، وزیر انرژی روسیه در هفته گذشته اعلام کرد سال آینده قیمت بالای ۵۰ دلار در هر بشکه را برای نفت انتظار دارد و خریداران نفت را برای تملک طلای سیاه ترغیب کرد، با برگزاری NFP امریکا، قیمت نفت سقوط تقریباً ۴ دلاری را تجربه کرد تا به کانال ۳۹ دلار وارد شود. اما این پایان قصه نفت نیست.
عربستان سعودی برای دومین ماه متوالی قیمت نفت فیوچر خود را کاهش داد تا نشانه های عدم بازگشت تقاضا به دوران قبل از کرونا باز هم عیان شود. بسیاری از تحلیلگران بازارهای انرژی معتقدند کرونا به زیر ساختهای انرژی ضربات جدی وارد کرده و عرضه و تقاضا تا زمانی طولانی در مسیر مناسبی قرار نخواهد گرفت. نکته ای که بسیاری از آن بی اطلاع هستند این است که طبق گزارش های ماهانه امریکا وضعیت مشاغل بهبود پیدا کرده اما این بهبود دارای یک اشکال اساسی است. بخش خصوصی همچنان در شوک کروناست و این آمار بخش دولتی است که آمار را بالا نگه داشته است. در واقع مشاغل وابسته به دولت، وضعیت مناسبی دارند اما در یک اقتصاد آزاد، دولت نقش اساسی در ایجاد عرضه و تقاضا ندارد و صرفاً می توانند نقش سیاستگذاری و خدماتی را ایفا کند.
بالطبع نفت هم از این عوامل تاثیر پذیر است. تصور کنید افراد یک کشور اروپایی که ماه ها درگیر بحران کرونا بوده اند اکنون می توانند با خودروی شخصی خود در محل کار حاضر شوند اما به دلایل زیر ترجیح می دهند از خدمات عمومی استفاده کنند:
۱-چند ماه بیکاری و انباشت هزینه های خانوار
۲-عدم اطمینان به بهبود وضعیت همه گیری
۳-درآمد ناپایدار در شروع به کار مشاغل در حالی که بسیاری از شرکت ها از ماه اکتبر شروع به بستن دفاتر تجاری خود خواهند کرد.
مجموعه این عوامل باعث می شود که افراد از استفاده از خودروی شخصی صرف نظر کنند، در نتیجه پمپ بنزین شهر، تراکم مصرف کننده کمتری خواهد داشت و نهایتاً شرکت های پخش و پالایش درآمد کمتری خواهند داشت. یا برای مثال فرض کنید در مدت مشابه سال گذشته چند میلیون پرواز از ابتدای سال تا همین تاریخ انجام شده، تعداد مسافرت های گردشگری به چه میزان بوده؟ مردم پس انداز خود را برای دیدن کشورهای دیگر هزینه کرده اند و شرکت های هواپیمایی چه میزان سوخت سفارش داده اند؟
این دو نمونه، نشانه های بسیار کوچکی از بحران عمیق انرژی ست. بحرانی که با انباشت ذخیره در انبارهای بزرگترین خریداران نفت دنیا یعنی چین و امریکا خطرناک تر هم شده است.
به نظر می رسد سیاست های مالی انبساطی در بلند مدت باعث بهبود وضعیت شوند اما در بازار انرژی شاهد رکود طولانی مدتی خواهیم بود، و صنایع مختلف را با بحرانی طولانی تر اما کم عمق تر از بحران قبلی مواجه خواهد کرد.
