«گشت ارشاد»؛ این بار در زیر زمین!

دیدارنیوزـ مرضیه حسینی: در چند روز اخیر شاهد اعمال سیاست ها و دستورالعمل‌های مناقشه برانگیز جدیدی در حوزه پوشش و حجاب زنان هستیم، اقداماتی از قبیل به کارگیری پلیس زن و گشت ارشاد در واگن‌های قطار و ایستگاه‌های مترو، برخورد با فروشندگان و عرضه کنندگان مانتو‌های جلوباز و حکم ۱۰ سال زندان برای کسانی که فیلم و عکس در خصوص حجاب به مسیح علینژاد ارسال کنند. این اقدامات با اعلام حکم دادگاه مبنی بر محکومیت به مجموعا ۵۵ سال زندان برای یاسمن آریانی، منیره عربشاهی و مژگان کشاورز که چندی پیش در مترو بدون روسری بین زنان گل پخش کرده بودند همراه شده است.

سالها از اجرای سیاست گشت ارشاد و ارشاد کم حجابان به اشکال مختلف می گذرد اما به نظر می رسد در عمل، این اقدام به جز تحریک بیشتر زنان به رعایت نکردن حجاب رسمی، ایجاد درگیری با افراد و گل آلود شدن آب برای صیادانی چون مسیح علینژاد، نتایج ملموس دیگری در بر نداشته است.

گویا در دستورالعمل جدید، قرار است تا قبل از فرا رسیدن ماه محرم، مشکل بی حجابی زنان حل شود. نظر به اجرای این دستور العمل، طرح گشت ارشاد علاوه بر خیابان ها به زیر زمین و در واگن های قطار و ایستگاه های مترو نیز کشیده شده تا به بدپوششان و بد حجابان تذکر داده شود و همچنین از مردم نیز خواسته شده در این طرح همکاری کرده و موجبات رضایت عزاداران حسینی را فراهم کنند.

سیاست های اخیر مرتبط با نحوه پوشش، سلبریتی ها را نیز بی نصیب نگذاشته است. سخنگوی نیروی انتظامی گفته است: پیام پلیس در برخورد با بدحجابی به همه منتقل شده است. در مورد پوشش بازیگران نیز تذکرات لازم از طرف پلیس به وزارت ارشاد داده شده و از این وزارت خانه خواسته شده سلبریتی ها را در خصوص ضرورت حفظ حجاب و برخورد قانونی در صورت تخطی از آن آگاه کند.

نوریان در مورد آن دسته از سلبریتی‌ها و افرادی که اقدام به ترویج حجاب اختیاری در فضای مجازی می‌کنند نیز گفته در این زمینه به طور خاص تذکراتی داده شده و پیگیری نیز می‌شود.

وجه دیگر سیاست های جدید حجاب و پوشش، در خصوص مانتوهای جلوباز است که در فصل تابستان به معضلی برای نیروی انتظامی و گشت ارشاد بدل می شود. بر اساس دستورات جدید، تولیدکنندگان و فروشندگان مانتوهای "نامتعارف" به شش ماه تعلیق فعالیت تهدید شده‌اند. به گفته رئیس اتحادیه تولیدکنندگان و فروشندگان پوشاک تهران، تولید و عرضه مانتوهای جلوباز (بدون دکمه، بدون غزن و بدون زیپ)، مانتوهای شیشه‌ای، مانتوهای حریر و توری ممنوع است و این اتحادیه با هرگونه تخلف در این بخش، برخورد خواهد کرد.

این درحالی است که مصرف کنندگان پوشاک زنانه عنوان می کنند شما اگر دنبال مانتوی مناسب با دکمه و جلو بسته باشید، به سختی و پس از روزهای متمادی جستجو کردن، ممکن است پیدا کنید.

نگاهی گذرا به مانتو فروشی های موجود در تهران و شهرستان ها این مدعا را اثبات می کند. اکثر مانتوها نه تنها جلو باز و بدون دکمه و حتی غزن هستند بلکه شکل های عجیب و غریب داشته و از هر طرف دارای چاک هستند. اشکال و مدلهای عجیب این مانتوها سبب شده که طیف زیادی از زنان نتوانند مانتوی مناسب، خریداری کنند. هزینه پارچه و دوخت مانتو هم بسیار گزاف است. سال ها است که تهدید و جریمه مغازه داران  و تولید کنندگان ادامه دارد اما وضعیت مانتوها سال به سال بدتر و نامناسب تر می شود.

خریداران می گویند که دسترسی به مانتوی شیک و مناسب دکمه ای ندارند، فروشنده ها می گویند تولیدی ها تنها مانتوهای جلوباز و عجیب و غریب تولید می کنند و ما چاره ای جز عرضه نداریم، تولیدکننده ها هم استدلال می کنند هم تقاضا برای این نوع پوشش بالاست و هم الگو و بدیلی وجود ندارد، ضمن اینکه مانتوهای طرح سنتی و ایرانی به قدری گران قیمت است که کمتر کسی توان خرید آن ها را دارد، ضمن اینکه عرضه آن نیز محدود است. با این حساب بسیار بدیهی است که حل مشکل مانتوهای جلوباز به صورت قهری و به زور تهدید و جریمه ممکن نیست.

 

 

 

شیوه عجیب دیگری که این روزها در مبارزه با بی حجابی شاهد آن هستیم، دفاعیات عجیب و گاه خنده دار بعضی از طرفداران بکارگیری قوه قهریه در امر حجاب است. به عنوان مثال مینو اصلانی رئیس بسیج زنان در مراسم افتتاحیه طرح اعتلای بسیج دانش‌آموزی، حرف‌های بسیاری عجیبی زده و ضمن تاختن به بحث برابری حقوقی زن و مرد و ذکر این نکته که زن غربی بازیچه دست سودجویان است و شخصیت ندارد گفته است: بی حجابی ترشح کوروتون در مغز را افزایش داده و سبب می‌شود سلول‌های مغزی زن و مرد آسیب ببیند.

 

 

 

اقدام دیگری که این روزها در خصوص حجاب صورت گرفته اعلام این خبر است که غضنفرآبادی، رئیس دادگاه انقلاب گفته: «کسانی که از خودشان یا دیگران فیلم در رابطه با کشف حجاب بگیرند و به این علینژاد ارسال کنند، مشمول ماده ۵۰۸ قانون مجازات اسلامی خواهند بود و بین یک تا ۱۰ سال حبس برایشان در نظر گرفته می‌شود.»

مسیح علینژاد بی شک یکی از خائنین به آرمان برابری حقوقی زنان در ایران و تفکر و شیوه عمل او یکی از موانع جدی طرح مطالبات اصلی زنان ایرانی است. فردی سودجو که بر موج رهایی زنان و مخالفت با حجاب اجباری سوار شده و امتیازات زیادی از قِبل راه اندازی کمپین هایی چون چهارشنبه های سفید و دختران انقلاب کسب کرده است، این درحالی است که دختران زیادی بی توجه به ضروریات و اقتضائات جامعه خود، بی آنکه حتی  از حقوق حقه خویش آگاه باشند آلت دست علینژاد شده و پشت میله های زندان رفتند.

مسیح علینژاد و امثال او درحالی کشف حجاب را به جدی ترین مطالبه زنان تبدیل کرده اند و در کنار سیاست های غیرمنطقی داخلی، به بلوای حجاب دامان زده اند که زنان ایرانی با شدیدترین تبعیض هادر حوزه های قانونی از جمله کودک همسری، فروش دختربچه ها، طلاق و مخمصه‌هایی چون بیکاری و فقر و تبعیض در زندگی روزمره درگیر هستند. زنانی که گرفتار خرده فرهنگ‌های زن ستیز بوده و  هر روزه قربانی قتل های ناموسی می شوند، زنانی که کتک می خورند و دم نمی زنند.

علینژاد و متحدان مدعی اش هیچ حرفی از این زنان نمی زنند زیرا سود آنها در ریختن هیزم به آتش حجاب است. دستاورد اقدامات او در به انحراف کشاندن مطالبات مدنی زنان ایرانی، اظهر من الشمس است ولی برای زنان ایرانی جز فشار و سختگیری بیشتر و سیاسی ترشدن مساله حجاب نتیجه دیگری دربر نداشته است، اما مسئولان کشورمان با این حکم و عنوان کردن این سخن که ارسال فیلم به مسیح علینژاد، در حکم همکاری با دول متخاصم و اقدام علیه نظام است، وی را بزرگ و بزرگتر می کنند و از او تهدید برای نظام می سازند؛  آنقدر که تصور کند نظام را آنچنان به استیصال کشانده که در مورد شخص او حکم صادر می کند.

سیاست های غلط در خصوص فرهنگ سازی و پوشش سبب شده است که افراد ارسال کننده فیلم برای علینژاد، او را ناجی خود بدانند. اغلب انها از لجِ رویه موجود این کار را انجام می دهند.

به نظر می رسد پوشش زنان، یکی از مهم‌ترین مسائل فرهنگی ایران در طی چهل سال گذشته بوده است. هیچ‌یک از آرمان‌های انسانی و دینی و انقلابی از قبیل عدالت، توسعه، اخلاق و معنویت، حقوق بشر، آزادی‌های مدنی، برابری فرصت‌ها و استقلال قوا در ایران اسلامی نتوانست به جایگاهی نزدیک به مسئله حجاب دست یابد و به اندازۀ آن، موضوع خطابه‌های دینی و باعث نگرانی مسئولان و معیار خوب و بد شود؛ چنانکه اکنون پوشش مناسب، یکی از مهم‌ترین توقعات حکومت از زن مسلمان و حتی نامسلمان است.

 

 

 

عدم موفقیت سیاست های حجاب در چند دهه گذشته سبب شده که در دور جدید اعمال سیاست ها، مردم هم به کمک طلبیده شوند و از آنها خواسته شده بدحجابی در خودرو، فرودگاه، اسنپ، کافه، رستوران و هرجای دیگر را گزارش دهند.

مقامات رسمی می گویند دستگیری ها و سخت گیری ها و احکام جدید را به خواسته خود مردم و به دلیل جریحه دارشدن عفت عمومی انجام می دهند اما متاسفانه برخی از اقدامات موجب خشونت شده است، این خصومت و دشمنی به حدی تشدید شده که در خیابان ها، مراکز خرید، مترو و .. مردم بر سر حجاب و یا مسائل مربوط به آن به جان هم افتاده اند و کار به توهین و کتک کاری کشیده است.

این پوشش های نامتعارف و خارج از عرف مشکلاتی برای این زنان ایجاد می کند و آنها را در معرض تجاوز و متلک پرانی و ... قرار می دهد. هر فردی باید در پوشش و رفتار، فرهنگ جامعه خود را در نظر بگیرد بنابراین پوشش و رفتار مردان و زنان باید متعارف و عرفی باشد، اما سیاست های غلط چند دهه اخیر به ویژه در سال جاری، با قرار دادن مردم در مقابل هم و برانگیختن نفرت عمومی، بدحجابی را به نوعی هنجارشکنی ستیزه جویانه تبدیل کرده است. به نظر می رسد زنانی که مدام در روی زمین و زیرزمین در رعب و وحشت به سر برده و حس می کنند چشم هایی پنهانی در حال پاییدن آنهاست نمی توانند به تحمیل حجاب واکنش مثبت نشان دهند.

وقتی پای ارزشهای ماه محرم به میان کشیده می شود و طی اظهاراتی عجیب گفته می شود تا شروع این ماه باید مساله بدحجابی درمترو ولو به زور حل شود، نتیجه از قبل معلوم است. واقعا چطور می شود یک جامعه را در یک ماه تغییر داد و زنان را متوجه ارزشهای پوشش مورد نظر کرد؟