سمیرا بختیار در یادداشت خود به فشارها، محدودیت‌ها و مشکلات خبرنگاران در کشور اشاره کرد و نوشت: با وجود تعداد زیاد رسانه و خبرنگار چرا آن‌طور که مردم باید و شاید خبر‌دار نیستند؟ برای کسی که در رسانه‌های ایران پوست‌اندازی کرده باشد تا منی که عمر فعالیتم چند صباحی بیش نیست، کاملا روشن و مبرهن است که دلیل این ناآگاهی دست کوتاه خبرنگاران از جامعه اطلاعاتی، فعالیت محدود رسانه‌ای، سانسور، سانسور و سانسور است.
دیدارنیوز _ سمیرا بختیار:
در زمانه و برهه‌ای هستیم که دور تا دور ما را تحولات، رخداد، اتفاقات غیرمنتظره در کشور، منطقه و سطح بین‌المللی فراگرفته است. در این میان آنچه همواره در هاله‌ای از ابهام قرار دارد، مردم هستند. به این معنا که هر تحول و رخداد و اتفاقی در نهایت تاثیر خود را بر زندگی مردم می‌گذارد، اما همین مردم در بسیاری از مواقع از چند و، چون آن رخداد، جزییات، چرایی و چگونگی و چشم‌انداز و تبعات آنها بی‌خبرند. اما دلیل بی‌خبری چیست؟ آیا مردم ما مستحق دانستن نیستند؟
با وجود تعداد زیاد رسانه و خبرنگار چرا آن‌طور که مردم باید و شاید خبر‌دار نیستند؟ برای کسی که در رسانه‌های ایران پوست‌اندازی کرده باشد تا منی که عمر فعالیتم چند صباحی بیش نیست، کاملا روشن و مبرهن است که دلیل این ناآگاهی دست کوتاه خبرنگاران از جامعه اطلاعاتی، فعالیت محدود رسانه‌ای، سانسور، سانسور و سانسور است. سال‌هاست که اساتید روزنامه‌نگاری بر اهمیت کار خبرنگاران تاکید دارند و خواستار بستری درخور برای فعالیت حرفه‌ای آنان هستند، اما امان از هشدار، تذکر و کانالیزه کردن خبر و دستورات از بالا به پایین. همین موارد دسترسی خبرنگاران را جهت اطلاعات لازم و کافی برای مردم کاملا ناهموار می‌کند و وقتی این اتفاق رخ می‌دهد، آیا مردم به همان اطلاعات بسنده خواهند کرد یا مجذوب اخبار پرزرق و برق دیگر رسانه‌ها می‌شوند؟
در این شرایط بازار فیک‌نیوز‌ها چقدر پررونق‌تر می‌شود؟ در این میان آیا جایی برای مرجعیت خبری باقی می‌ماند؟ به والله اگر فقط یک‌بار برای همیشه تخصص خبرنگاری به صورت حرفه‌ای برای مسوولان و مملکت ما فهم شود، جلوی بسیاری از تصمیمات نادرست و تاثیرگذار گرفته می‌شود و آن وقت کشور می‌تواند به سوی توسعه حرکت کند. کافی است مقداری از جای خود بلند شوید و به میان مردم کوچه و بازار بیایید و ببینید تا چه اندازه تحلیل‌های گوناگون، مراجعه به رسانه‌های خارجی، اطلاعات ضد و نقیض و شایعات موج می‌زند. خب این نشانه چیست؟
جز اینکه سال‌هاست دست خبرنگاران را از اطلاعات واقعی کوتاه کردیم و آزادی بیان و آزادی رسانه به خاطر ملاحظات و مصلحت‌هایی قربانی می‌شود؟ وجود خطوط قرمز و چارچوب حتما پذیرفتنی و مهم است، اما زمانی که مردم را به خاطر نبود اطلاعات به گمراهه می‌بریم، آنجاست که روزنامه‌نگار خود را مسوول می‌داند، ولی کاری از او ساخته نیست.
