دیدارنیوز: در روزی که سپاهان با گل زودهنگام از پرسپولیس پیش افتاد و گولسیانی هم با اشتباهی ناخواسته، خیال سپاهان را راحت کرد، هافبکهای پرسپولیس ضعیفترین نمایش ممکن را ارائه کردند.
پرسپولیس مقابل سپاهان حتی موفق به ساخت یک موقعت گل تاکتیکی نشد و هر آنچه روی دروازه سپاهان توپ ریختند روی سانتر از جناحین و ایستگاهی بود و در واقع برای زدن گل چشم به اتفاق بسته بودند!
در چنین شرایطی، علی علیپور مرد ۱۰ گله پرسپولیس و آقای گل لیگ برتر هم مجبور بود برای توپ گرفتن تا میانههای میدان عقب نشینی کند و این عقب نشینی از بس تکرار شد که علیپور در یک سوم پایانی زمان بازی، توپ سازی برای سایر عناصر تهاجمی را سرمشق کارش قرار داد و به عقب برگشت تا توپ بگیرد و موقعیت بسازد، چون هر چه جلو میایستاد دریغ از حتی یک توپ...
به نحوه بازی این بازیکن دقت کنید؛ او ناچار است خودش تا میانههای میدان عقب بنشیند و از هافبکهای میانی پرسپولیس که تا وسط محل استقرار مدافعان تیم عقب مینشینند، توپ بخواهد.
در سایر تیمهای لیگ برتری مدعیان آقای گلی در هر بازی حداقل شش موقعیت از همبازیان خود هدیه میگیرند؛ یک بار با پاس تو در، یک بار با یک و دو، بار دیگر با باز کردن درهای عمق و ...، اما علیپور نه تنها موقعیتی از هافبکها هدیه نمیگیرد، بلکه خودش جور خط میانی عقب نشینی کرده پرسپولیس را میکشد و تا میانههای میدان برمی گردد که توپ بگیرد و طراحی حمله کند.
همین هفته هافبکهای تیم تراکتور امیرحسین حسین زاده را با پاسهای مداوم تغذیه کردند تا در نهایت او گل دهم خود را به ثمر رساند و در صدر جدول گلزنان شریک علی علیپور شد، اما هافبکهای پرسپولیس برای علیپور چه کردند؛ هیچ، صفر پاس تاکتیکی و صفر موقعیت!
بیچاره آقای گل پرسپولیس!
