دیدارنیوز - نمی‌خواستیم این گزارش را به صورت برجسته در دیدارنیوز منتشر کنیم ولی انتشار این خبر در کنار دو خبری که اخیرا منتشر شده، وادارمان کرد که توجه عمومی را به خطر مصرف گل آن هم در محیط ورزشگاه‌های کشور جلب کنیم. قرار است خانواده‌ها و فرزندان و زنان ما هم در محیط ورزشگاه‌ها حاضر شوند اما با این وضعیت قطعا نگرانی چند برابر می‌شود. به دو خبر زیر توجه کنید:
خبر اول: یک آسیب‌شناس اجتماعی (مجید ابهری) با بیان اینکه میزان خطر مصرف ماده مخدر «گُل» ۲۰ برابر حشیش و مشتقات آن است، گفت: اصلی‌ترین علت افزایش مصرف آن تبلیغات دروغ درباره بی‌خطر بودن یا اعتیادآور نبودن آن است.
خبر دوم: ماموران گمرک ایران به کمک سگ‌های موادیاب موفق به کشف ۱۵ کیلوگرم بذر ماده مخدر گل شدند.
تجمیع این دو خبر یعنی این که به صورت حساب‌شده برای کاشت مواد مخدر گل در ایران تلاش و برنامه‌ریزی می‌شود آن هم ماده مخدری که خطرش ۲۰برابر حشیش است و متاسفانه چنین هم تبلیغ می‌شود که اعتیادآور نیست! نگرانی هنگامی بیشتر می‌شود که بشنویم حتی در استادیوم آزادی هم مصرف این مواد جریان دارد و این را خبرنگاران و گزارشگران زیادی شهادت می‌دهند.
گزارش روزنامه همشهری را در این باره بخوانید:
استعمال مواد مخدر در استادیوم آزادی موضوع جدیدی نیست، خبرنگارانی که در این سال‌ها بیشتر بازی‌های لیگ و ملی را در استادیوم آزادی تماشا کرده‌اند، خاطرات زیادی از تماشاگرانی دارند که به اصطلاح «سیگاری» زده‌اند و رفتارهای غیرعادی‌شان سوژه خنده شده اما در هفته دوم و در بازی پرسپولیس و فولاد به حدی بوها شدید شد که صدای خبرنگاران درآمد و خبرنگار ایسنا مجبور شد در کنار خبرهای بازی، این خبر را هم مخابره کند: «دقایق ابتدایی نیمه نخست، بوی استعمال مواد مخدر در جایگاه خبرنگاران استشمام می‌شد.»
۳۱ تیر سال قبل بود که سازمان لیگ در مصوبه‌ای ورود و استعمال دخانیات را در همه ورزشگاه‌های ایران ممنوع کرد. از همان روز این مصوبه اجرایی شد، هرچند یکی از مسوولان سازمان لیگ، همان روز اول سیگار به دست در استادیوم آزادی دیده شد. ماه‌های اول اجرای این قانون، سختگیری‌ها شدت گرفت و حتی خیلی از سیگاری‌ها را خانه‌نشین کرد. بعضی‌ها که نه می‌توانستند ۹۰دقیقه بدون سیگار بمانند و نه این که قبول می‌کردند بازی را از تلویزیون تماشا کنند، راه‌هایی را برای بردن سیگار به استادیوم پیدا کردند. دوربین مخفی برنامه ۹۰ صحنه‌هایی از سیگار کشیدن پنهانی تماشاگران را پخش کرد. بعد از یکی، دو ماه سختگیری‌ها کمرنگ شدند و همه چیز به روال عادی برگشت؛ دود سیگار با بوی حشیش و گل دوباره به استادیوم برگشت.
جای این افراد هم تقریبا مشخص است؛ در ضلع غربی استادیوم و پایین جایگاه خبرنگاران امن‌ترین جا برای کسانی است که می‌خواهند خلاف کنند. جایگاه خبرنگاران با پارتیشن شیشه‌ای از بقیه استادیوم جدا شده و سیگاری‌ها می‌توانند با تکیه دادن به این پارتیشن خودشان را از چشم ماموران انتظامی مخفی کنند. با این که استعمال دخانیات و مواد مخدر در استادیوم یک اتفاق عادی تلقی می‌شود اما عجیب است که مسوولان از این موضوع بی‌خبرند. غلامحسین زمان‌آبادی، مسوول کمیته فرهنگی فدراسیون فوتبال و عبدالحمید احمدی، معاون فرهنگی وزارت ورزش و جوانان هر دو استفاده از مواد مخدر در استادیوم را تکذیب می‌کنند.
زمان‌آبادی به همشهری می‌گوید: «من هیچ اطلاع رسمی از این موضوع ندارم. در حال حاضر بحث استادیوم بدون دخانیات مطرح است، این چیزی است که ای‌اف‌سی می‌خواهد. اگر فضای استادیوم دود داشته باشد، در مسابقات بین‌المللی ای‌اف‌سی ایراد می‌گیرد. کشیدن سیگار هم در ورزشگاه ممنوع است. اگر بخواهند سیگار ببرند، ماموران نظارتی می‌گیرند. سیگار نباشد، بودن مواد دیگر هم منتفی است. ورزشگاه هم مثل جامعه است، در سطح جامعه ممکن است سیگاری کشیده شود یا متاسفانه سیگاری پر شود ولی تا به حال به ما گزارشی در این بار نرسید. ممکن است یک نفر یک کاری کرده باشد، من نمی‌توانم کلا تکذیب کنم ولی حراستی‌ها و یگان ویژه هستند، یکی از آنها باید گزارشی به ما بدهد. نمی‌گویم اصلا چنین چیزی نیست، ولی واقعیت این است که حداقل من اطلاعی از این موضوع ندارم.»
احمدی هم تأکید می‌کند نه چیزی دیده و نه چیزی شنیده: «من درباره این موضوع باید با بخش حراست صحبت کنم. صحت و سقم این ادعا باید بررسی شود و بعد درباره‌اش صحبت کنیم. ممکن است در حراست یا حوزه‌های دیگری بحث شده باشد اما در حوزه فرهنگی چنین چیزی نبوده است.»
احمدی قبول نمی‌کند که در استادیوم کسی بخواهد از مواد مخدر استفاده کند: «من فضای استادیوم و ورزش را خیلی پاک‌تر از این بحث‌هایی که می‌شود، می‌بینیم. اشکالاتی در تماشاگران و رفتارهایشان هست اما نمی‌شود یک دفعه فضای ورزش و ورزشگاه و لیگ‌برتر را به این سمت ببریم. این موضوع با فضای عمومی ورزش مغایرت دارد و ادعای بزرگی است. با توجه به مراقبت‌هایی که در ورزشگاه می‌شود و کنترل‌هایی که نیروهای انتظامی نسبت به ورود و خروج دارند، مراقبت‌هایی که خود تماشاگران می‌کنند، این ادعاها می‌تواند به ورزش لطمه بزند. این موضوع مسبوق به سابقه هم نبوده و در گزارش‌های حراستی و انتظامی ما هیچ وقت چنین موضوعی مطرح نشده است.»
مسوولانی که به استادیوم می‌روند، در جایگاه ویژه می‌نشینند، جایی که دورتا دورش بسته بوده و بعید است که بویی به این جایگاه وارد شود اما یکی هست که می‌گوید بارها به مسوولان گزارش داده است که بعضی از تماشاگران مواد مخدر مصرف می‌کنند. عباس اسماعیل‌بیگی، لیدر پرسپولیس بعد از بازی روز جمعه، یکی از شاکیان بود. او به همشهری می‌گوید: «این اولین باری نیست که در استادیوم مواد‌مخدر مصرف می‌کنند. سالیان سال است که این اتفاق می‌افتد. خود من به شخصه ۱۰بار به مسوولان انتظامی و سازمان لیگ گزارش داده‌ام که داخل ورزشگاه مواد مصرف می‌کنند ولی واکنشی ندیده‌ام.»
خبرنگارانی هم که از نزدیک اتفاقاتی را که در ورزشگاه می‌افتد، دیده‌اند، معتقدند زمان‌آبادی و احمدی چون زیاد استادیوم نمی‌روند، نه بوی گل و حشیش به مشامشان خورده و نه دست تماشاگران سیگارهای پرشده و حتی پایپ دیده‌اند. احمدی تأیید می‌کند که ۲هفته اول به ورزشگاه نرفته: «این ۲بازی نبودم اما مرتب و به تناوب در ورزشگاه حضور پیدا می‌کنم. ولی این چیزی را که می‌‌گویید نه دیده‌ام و نه شنیده‌ام، این ادعای کذب است.» زمان‌آبادی هم در فصل جدید فرصت حضور در ورزشگاه آزادی را پیدا نکرده است: «قبل از جام‌جهانی مسوول برنامه‌های فرهنگی بازی‌های مقدماتی بودم و به استادیوم می‌رفتم. بازی‌های لیگ را گاهی اوقات می‌روم. هنوز فرصت نکرده‌ام که این لیگ به استادیوم بروم.»
خبرنگارانی که از نزدیک حشیش و گل کشیدن تماشاگران را دیده‌اند، کم نیستند:
رسول بهروش؛ خبرنگار همشهری: در بازی پرسپولیس و فولاد من در ورزشگاه بودم و با چند نفر از دوستانم بین تماشاگران نشسته بودیم. مثل همیشه یک عده از تماشاگران مواد می‌کشیدند و بوی تندش پیچیده بود. اتفاقا برای دوستانم کار آنها غیرعادی بود. ما طبقه بالا در ضلع غربی نشسته بودیم. راحت سیگاری می‌زدند. یکی از آنها هم جمله جالبی گفت. دقیقه ۸۰بازی بود، پرسپولیس ۳ هیچ جلو بود و تماشاچی‌ها کم‌کم داشتند بیرون می‌رفتند. یکی از آنها که مواد زده بود، می‌گفت: «نروید نروید بازی گل دارد، بازی هم گل نداشت من دارم.» مشکل این است که بازرسی بدنی شل‌تر از قبل شده و همه تلاش‌ها به این معطوف شده که تماشاگران زن هستند یا مرد و بردن مواد اولویت دوم و سوم است.
حسن بابازاده، خبرنگار میزان: مگر می‌شود مواد مخدر توی استادیوم برد؟ ۱۰ دفعه آدم را می‌‌گردند. من که تا حالا چیزی ندیده‌ام. سیگار را زیاد دیده‌ام که می‌کشند ولی مواد مخدر نه.
میثم رحمانی، خبرنگار فارس: من خودم به چشم دیده‌ام که مواد مصرف می‌کنند. از بیرون می‌آورند و برای این کار جایگاه خاصی هم دارند. پارسال با کشیدن سیگار هم مخالفت می‌کردند، یکی، دوماه اول برخورد کردند، سفت پایش ایستادند اما الان از لحظه‌ای که وارد استادیوم می‌شوند، سیگار به دست هستند. کشیدن مواد در ورزشگاه به آن بزرگی کار سختی نیست. معمولا مواد را در سیگار جاسازی می‌کنند. نظارت در تونل ضعیف است. تعداد ماموران هم کم است.
حمید اسکندری، خبرنگار تسنیم: این هفته در جایگاه خبرنگاران بحث سر مواد بود. در جایگاه بوی همه چیز می‌آید. هوادارانی که پایین جایگاه خبرنگاران مستقر بودند، می‌کشیدند. فضای جایگاه بسته است و بو می‌ماند. همیشه بوی حشیش و گل می‌آید و به راحتی قابل تشخیص است. آنهایی که تکذیب می‌کنند، بین دو نیمه یک سر پیش ما بیایند و ببیند که در جایگاه خبرنگاران چه بوهایی هست.
فرزام محمدعلیها، خبرنگار ورزش سه: در جایگاه خبرنگاران که می‌نشینیم فقط بوی گل و حشیش می‌آید. در این که بعضی از تماشاگران مواد می‌کشند شکی نیست. یک‌بار با چشم‌های خودم دیدم که طرف توی سیگارش را با مواد پر کرد. جایشان هم مشخص است، زیر جایگاه خبرنگاران، اسمش جایگاه است که بلیتش هم گران‌تر است، بیشتر آنجا جمع می‌شوند. در یکی از بازی‌های استقلال که زمستان بود و خیلی تماشاگر نیامده بود، یکی‌شان داشت سیگاری درست می‌کرد و به شوخی می‌گفت: «تا من گل نزنم، استقلال گل نمی‌زند.»
منبع: روزنامه همشهری
