ویدئو/ مصطفی تاجزاده: برخورد‌های آبان ماه با مردم در چهل سال گذشته بی سابقه بود

«اول مسائل ناکارآمدی سیستم و مشکلات اقتصادی، بیکاری، گرانی، تورم و رشد منفی اقتصادی است. دوم مسئله فساد گسترده‌ای است که برخی آن را سیستماتیک می‌خوانند و تقریباً همه نهاد‌های جمهوری اسلامی اعم از دولت، مجلس، قوه قضائیه، صداوسیما و حتی سپاه را در بر گرفته است. سوم مسئله تنگ نظری‌هایی است که جامعه را دارد رنج می‌دهد و ما گرفتار مشکلات بسیار جزئی هستیم که تقریباً در جامعه دیگری این‌ها مشکل نیست، اما نوعی دهن‌کجی به مردم تلقی می‌شود. در رأس آن سبک زندگی است که در اینجا آزاد نیست. تلاش می‌شود که یک سبک به جامعه تحمیل شود. جامعه هم دارد در مقابل آن مقاوت می‌کند. ما به طور جدی در سال‌های اخیر با این سه مسئله یعنی مشکلات اقتصادی، فساد و تنگ نظری مواجه بودیم.

 

دو تا مشکل هم هست که در دو سه ماه اخیر به طور جدی با آن مواجه شدیم و هنوز از آن خارج نشدیم و جواب درست می‌طلبد. یکی مسئله نارضایتی عمومی و نحوه مواجهه جمهوری اسلامی با آن است. ما در آبان ماه برخورد‌هایی داشتیم که به نظر من در چهل سال گذشته با مردم و منتقدین و مخالفین خودمان نداشتیم. به همین جهت هم تعداد شهدا و جان باختگان خیلی بالا است. به گونه‌ای که هنوز هم جرأت نکرده‌اند دقیقاً اعلام کنند. تعداد مجروحین هم خیلی زیاد بود. این مسئله در یک نظام مردمی که از ابتدا با حمایت مردم شکل گرفته است و در طول این چهل سال هم با انتخابات سعی کرده بود مشکلات را حل کند بی سابقه بود. آخرین بحران که بسیار شوک‌آور و تأثیرگذار بوده و ما از آن راحت نشدیم، مسئله پنهان کاری و دروغ است. در حادثه هواپیمایی، سه روز جمهوری اسلامی به مردم و دنیا دروغ گفت. بعد که توضیح داد، نه تنها افکار عمومی را قانع نکرد بلکه به دروغ‌های دیگری پرداخت که ابهامات را اضافه کرده و هنوز جامعه به هیچ وجهی نسبت به توضیحاتی که مقامات لشکری و کشوری در این زمینه دارند قانع نشده است. ما چنین حادثه‌ای نداشیتم. در تمام سیستم‌ها به خاطر برخی از مسائل به خصوص وقتی که مسائل امنیتی و ... مطرح می‌شود، گاهی دروغ می‌گویند اما این یکی متفاوت بود. به خصوص این که پشت سرش خون‌های زیادی ریخته شده بود و بخشی از آن‌ها از نخبگان کشور و از سرمایه‌های ایران بودند.

 

با این پنج مشکل مواجه هستیم. به علاوه یک مسئله بسیار اساسی که اهمیتش از هیچ کدام از این پنج تا کمتر نیست و شاید از هر پنج تا هم بیشتر باشد، عبارت است از ناامیدی نسبت به آینده. جامعه ما مثل هر جامعه دیگری می‌تواند مشکلات زیادی داشته باشد. اما اگر امید به آینده داشته باشد تحمل آن‌ها را خیلی راحت می‌تواند انجام دهد و از عهده این مشکلات می تواند بر بیاید و عبور کند. مثل دوره جنگ که ما خیلی مشکلات داشتیم، اما چشم‌انداز ما خیلی روشن بود. تصور می‌کردیم به محض اینکه جنگ تمام شود، ما خیلی کار‌ها می‌توانیم انجام دهیم؛ بنابراین به امید اینکه این مرحله را پشت سر بگذاریم، همه سختی‌ها را تحمل می‌کردیم. متأسفانه در شرایط فعلی ما این چشم‌انداز را نداریم و کسی این چشم‌انداز را ترسیم نکرده است؛ بنابراین مشکلات موجود، به علاوه نا امیدی از آینده، دست به دست هم داده و جامعه ما را در شرایط بسیار ویژه‌ای قرار داده است.»