در روزی که گابریل کالدرون از روی سکوها تماشاگر بازی شاگردانش بود، نفت مسجد سلیمان به شیوه مربیان آرژانتینی و با بازی سرخپوستی توانست پرسپولیس را پیش چشم هوادارانش مغلوب کند. در خلق موقعیت، نفتی‌ها نیز چیزی از حریف خود کم نداشتند و ضدحملات برق آسا چند باری نفس‌ها را در سینه سرخ‌ها حبس کرد. در نهایت نیز بازنده‌ترین فرد میدان کسی نبود جز کالدرون...
دیدارنیوز ـ آرش راهبر: گذر روزگار از تابستان گرم امسال تا سرمای استخوان سوز اول آذر، برای سرمربی آرژانتینی پرسپولیس چندان سریع نبوده است. گابریل کالدرون و پرسپولیس، نخستین بازی لیگ برتر را با پیروزی و سه امتیاز شروع کردند اما در فاصله سه ماه، چهار شکست در کارنامه کالدرون ثبت شده و اعنماد و اطمینان هواداران به او بسیار کاهش پیدا کرده است.
اول آذر ماه در ورزشگاه آزادی، پرسپولیس فرصت های پرتعدادی برای گشودن دروازه نفت مسجد سلیمان پیدا کرد اما بدشانسی و سوشا مکانی مانع از برتری سرخ ها شدند. در روزی که گابریل کالدرون از روی سکوها تماشاگر بازی شاگردانش بود، نفت مسجد سلیمان به شیوه مربیان آرژانتینی و با بازی سرخپوستی توانست پرسپولیس را پیش چشم هوادارانش مغلوب کند. در خلق موقعیت، نفتی ها نیز چیزی از حریف خود کم نداشتند و ضدحملات برق آسا چند باری نفس ها را در سینه سرخ ها حبس کرد. در نهایت نیز بازنده ترین فرد میدان کسی نبود جز کالدرون...
این روزها انتقادها از سبک بازی پرسپولیس و تغییرات مداوم و پرتعداد در ترکیب تیم، ورد زبان هواداران و پیشکسوتان پرسپولیس شده و نشانه ای دال بر بازگشت به روزهای خوب هم دیده نمی شود. اگر تا چند هفته پیش بسیاری از کارشناسان عملکرد کالدرون را با برانکو مقایسه می کردند و کم توانی پرسپولیس را یک روند طبیعی به دلیل تغییر سبک مربی و بازی تیم می دانستند حالا اما چنین اظهارنظری هرگز خریدار ندارد و کالدرون مبدل به متهم ردیف اول ناکامی پرسپولیس شده است. سرخ ها اگر چه هنوز در رده سوم جدول و بالاتر از رقیب سنتی خود یعنی استقلال قرار دارند، اما نگرانی در میان هواداران این تیم آنقدر شدت گرفته که دیگر بهانه هایی مثل برد در داربی هم نمی تواند کالدرون را از نیش انتقادها مصون بدارد.
در واقعیت نیز البته نقدهایی به سرمربی پرسپولیس وارد است. اینکه چطور او ترکیب ایده آل تیمش را بعد از این همه وقت نشناخته و گاهی از سر لجاجت با نظرات کارشناسی و هواداری بر می آید و مثلا به بازیکنی مثل شجاع خلیل زاده بازی نمی دهد و یا اینکه چرا باید مورد عجیبی مثل جونیور براندائو برای پرسپولیس پیش بیاید، همگی تبدیل به دردسرهای بزرگ کالدرون شده اند. امروز خبر از اولتیماتوم به کالدرون شنیده شد و اینکه ظاهرا کاسه صبر انصاری فرد هم در حال لبریز شدن است اما کیست که نداند اینجور تهدیدها با توجه به شرایط اقتصادی موجود و تنگناهایی که بر سر فوتبال ایران وجود دارد بیشتر به یک شوخی شبیه است.
کالدرون و ویلموتس از این جهت که حالا به دو معادله حل نشدنی فوتبال ایران بدل شده اند به هم شباهت دارند و به نظر می آید راه حل ساده ای نیز برای ایجاد حس رضایت مندی از سوی هواداران وجود ندارد. شاید هم باید دست به دعا برداریم که کالدرون و ویلموتس به شیوه اسلافشان بازگردند و سبک برانکو و کیروش را در پیش گیرند، اینکه اول به نباختن فکر کنید، پیروزی هم بالاخره از راه خواهد رسید.
