پس از حدود ۴۷ سال از انقلاب اسلامی، مردم ایران توقع دارند وضعیت اقتصادی‌شان طوری باشد که نگران گوشت و مرغ و هزینه‌های زندگی نباشند؛ نه این که هر مسئولی بیاید و بگوید تقصیر دشمن است و در پست و مقامش بماند و حقوق خود را بدون عملکرد درست بگیرد.
دیدارنیوز _ سرویس سیاسی: برخی از مسئولان کشور در اظهارات خود به هر دری می‌زنند تا مشکلات و گرانی‌های شدید را گردن این و آن بیندازند و از خودشان رفع مسئولیت کنند.
در پی بازگشت تحریم‌های سازمان ملل علیه ایران که متاسفانه با لجاجت برخی از مسئولان و تصمیم‌های آن‌ها و البته زورگویی برخی کشورها، اجماعی جهانی را علیه کشورمان به راه انداخته ، موج جدیدی از گرانی‌ها در بازار ایران را به دنبال داشته است.
دلار که توقفی ندارد و با یک عطسه یا جمله‌ای از یک مقام خارجی و داخلی اوج می‌گیرد و در بازار طلا و سکه هم همین وضعیت ادامه دارد.
با این وجود، توقع مردمی که کار می‌کنند و مالیات می‌دهند، این است که مسئولان کشور آسایش، رفاه و زندگی عادی را برای آن‌ها فراهم کنند، نه این که هر روز با کلمات بازی کرده و مشکلات را گردن خارجی و دشمن و .. بیندازند! پس شما چکاره‌اید؟ این همه پست و مقام برای چیست؟ حقوق‌های چند ده میلیونی شما در این بحران و افتضاح اقتصادی در کشور عادلانه است؟ چرا برخی از مسوولان استعفا نمی‌دهند تا فرد شایسته‌تری روی کار بیاید تا شاید و با دعای خیر مردم راهی برای بهبود وضعیت ایجاد شود؟
آقایی که تا دیروز لقمه‌های مردم را می‌شمرد، بار دیگر به حرف آمده و گرانی ارز را به زمین «دشمن» ریخته است! آیا این همه نفوذ دشمن و انداختن همه چیز گردن آن‌ها بی‌کفایتی برخی از مسئولان داخلی را نشان نمی‌دهد؟ تا کی می‌خواهید بگویید مشکلات کشور به دلیل دشمنی دشمن است؟ مگر کشورهای دیگر در همین اطراف که وضع‌شان از ما بهتر است، دشمن ندارند؟ ترکیه و کشورهای عربی چطور با دنیا رابطه دارند و ما چطور؟ اعتراض و تجمع هفتگی بازنشستگان در شهرهای مختلف را نمی‌بینید؟ این مردم چطور باید بگویند که این حقوق‌ها با هزینه‌های سنگین نمی‌خواند؟
مردم قیمت‌ها را در بازار می‌بینند و از مسئولین خشمگین هستند... مگر شما برای خدمت نیامده‌اید؟ پس این وضعیت کی قرار است درست شود؟ تا کی وضعیت پوشش مردم برایتان اهمیت دارد و اقتصاد و زندگی مردم باید در حاشیه باشد؟
