مغز آدم سالم، از فشار به مردم خوشحالی نمی‌کند

دیدارنیوز: یک فعال سیاسی گفت: آن‌چه برایم قابل قبول نیست این است که کسانی که خود را مدعی طرفداری از نظام می‌دانند، چگونه می‌توانند باور کنند فشار بر زندگی مردم مفید است. من واقعاً نمی‌فهمم. آیا این تحلیل آنها انتقام است؟ اگر قرار بر انتقام باشد، انتقام باید از رقبای سیاسی‌شان گرفته شود، نه از مردم.

به نقل از خبرآنلاین، از نخستین ساعات بامداد دیروز یک‌شنبه، خبر فعال شدن مکانیسم ماشه فضای سیاسی ایران را تحت تاثیر خود قرار داد؛ موضوعی که از مدت‌ها قبل درباره‌اش گمانه‌زنی می‌شد و حالا، با رسمی شدن آن، بار دیگر بازار انتقام‌گیری سیاسی مخالفان برجام داغ شده است. جریانات مخالف برجام که غالب آنها را جریانات تندرو تشکیل می‌دهند، حالا با خوشحالی می‌گویند که همه‌چیز مطابق پیش‌بینی‌شان پیش رفته و برجام به‌طور کامل به خاک سپرده شده است.

این شادی و رضایت، اما پرسشی بزرگ ایجاد می‌کند: آنها چرا خوشحال هستند؟ و چرا از فعال شدن مکانیسمی که معنای آن افزایش محدودیت‌ها و نتیجه آن ناآرامی افکار عمومی است، برای گروهی به معنای پیروزی تعبیر می‌شود؟

نمونه این رضایتمندی‌ها از نابودی برجام، امیرحسین ثابتی، مشاور جلیلی و نماینده تهران در مجلس است؛ او برجام را توافقی استعماری و یک‌طرفه خوانده که به زعم او، ده سال عمر یک ملت را تلف کرده و زیرساخت‌های اتمی ایران را محدود کرده است.

یک نماینده دیگر، در همان شبی که اسنپ بک قطعی شد، اظهارنظر شاذی داشت که مورد انتقاد گسترده افکار عمومی قرار گرفت؛ محسن زنگنه، نماینده تربت حیدریه در مجلس درخواست کرد تا روز ۲۸ سپتامبر (۶ مهر) به روز ملی «قطع کامل امید از آمریکا و غرب» تبدیل شود.

محمود نبویان عضو کمیسیون امنیت ملی مجلس شورای اسلامی هم با هشتگ عبرت بگیریم در شبکه اجتماعی ایکس نوشت: «همان‌طور که در وسط مذاکره، رژیم صهیونیستی و آمریکا به ملت ایران حمله نظامی کردند، اکنون نیز در وسط مذاکره، مکانیسم ظالمانه ماشه را فعال کردند، روشن است که تنها منطق غربی ها، فشار و جنگ و جنایت و قتل عام است؛ و تنها راه مبارزه، قوی شدن و مقاومت است.»

غلامحسین کرباسچی فعال سیاسی اصلاح طلب در گفت‌و‌گو با خبرآنلاین، درباره اینکه در گذشته این اظهارات توسط چه کسانی مطرح شده است، گفت: «لحن‌شان و اظهار خوشحالی‌شان، همان لحن و شادمانی‌ای است که از سوی «ضدّانقلاب خارج‌نشین»، بعضاً در اسرائیل و حتی در نطق‌هایی که به نام نتانیاهو مطرح می‌شود، شنیده می‌شود و برای بنده بسیار عجیب است. واقعاً نمی‌دانم تحلیل آنها چیست؛ من واقعاً در مغز این افراد نیستم. اگر مغز آدم سالم باشد، منطقی نیست که فردی در برابر فشاری که بر مردم وارد می‌شود، چنین شادمانی‌ای نشان دهد. هرچه فکر می‌کنم، نتیجه‌ای در ذهنم شکل نمی‌گیرد؛ آیا با این فشار‌ها اتفاق مثبتی در کشور رخ خواهد داد؟ یا این‌که وضع زندگی مردم بهتر خواهد شد؟ نمی‌دانم. البته بار اولی نیست که مواضع طیف تندرو با مواضع خارج از کشور همسو است و همپوشانی دارند. در جریان گفت‌و‌گو‌های منجر به برجام، و حتی بعد از حصول توافق هسته‌ای، مخالفت‌های مخالفان مذاکره و برجام، شبیه به مخالفت‌های اسرائیل و برخی کشور‌های منطقه توصیف می‌شدند. با روی کار آمدن ترامپ هم، او به اردوگاه مخالفان خارجی برجام ملحق شد و مواضع او نیز شبیه به مخالفان ایرانی برجام قلمداد می‌شد. حالا هم نخست‌وزیر اسرائیل از مکانیسم ماشه استقبال کرده است.» 

کرباسچی در ادامه این گفت‌و‌گو افزود: «هرچه اندیشیده‌ام، دیده‌ام برخی ابراز خوشحالی کرده‌اند؛ با این‌حال بر این باورم که مردم باید بیش از پیش این گروه‌ها را بشناسند و بدانند که بالاخره عناصری در داخل کشور هستند که ادعای طرفداری از مردم، نظام و انقلاب دارند، اما در مقابل چنین فشار‌هایی به‌گونه‌ای واکنش نشان می‌دهند که سؤالات فراوانی پدید می‌آورد. امیدواریم دولت، با همهٔ این شرایط، بتواند برنامه‌ای داشته باشد که لااقل برای مردم ایجاد مشکل بیشتر نکند؛ اما حقیقت این است که من اصلاً فلسفهٔ این خوشحالی را نمی‌دانم. مردم باید بدانند چه افرادی ادعای انقلابی گری می‌کنند و در مقابل یک فشاری مانند مکانیسم ماشه ابراز خوشحالی می‌کنند.»

کرباسچی ادامه داد: «شاید آنها فکر می‌کنند پیروزی‌ای به سوی‌شان آمده مثلاً تصور می‌کنند دولت پزشکیان نتوانسته در امور دیپلماسی، مسائل ناشی از خرابکاری‌هایی را که گروه‌شان قبلاً انجام داده، رفع کند؛ احتمالاً ذهن‌شان دنبال حرف‌هایی مانند کاغذپاره بودن تحریم‌ها برود که پیشتر از سوی آقای احمدی‌نژاد گفته می‌شد و اکنون، پس از ۱۰، ۱۵ سال، همهٔ ملت خاطره کاغذپاره‌هایی را دارند که آن آقایان و همفکران‌شان تقدیم ملت کرده‌اند؛ خاطره‌ای که همراه با از دست رفتن حدود ۵۰ درصد ظرفیت اقتصادی کشور و کاهش قابل‌توجه سرمایه‌های مردم نسبت به قیمت‌های جهانی است.»

این فعال سیاسی اصلاح طلب ادامه داد: «آن‌ها احتمالاً بر این باورند که آنچه احمدی‌نژاد انجام داد ثمربخش بوده و امروز نیز به چشم آنها تلاش‌های پزشکیان و گروه دیپلماسی بی‌نتیجه مانده و آنچه ظریف و روحانی نیز انجام داده بودند از نگاه اینها، به شکست انجامیده؛ و ما باز به همان نتیجه‌ای برگشته‌ایم که از تلاش‌های پیشین حاصل شده بود. این انتقام‌گیری‌ها چرا باید شامل حال مردم شود؟»

کرباسچی افزود: «طرز تفکر اینطور است که گویی هرچه تحریم‌ها بیشتر شود به‌اصطلاح برای مردم مفید خواهد بود؛ حالا دیگر من نمی‌دانم بر چه اساسی و با چه تحلیلی! اگر از منظر آن‌چه «جبهه معاندین» می‌نامند به قضیه بنگریم، آنها فکر می‌کنند فشار حداکثری موجب خواهد شد صدای مردم بلندتر شود و در نهایت نظام را با مشکلاتی مواجه سازد؛ و سپس از خارج نیز فشار‌های مختلفی به‌راه افتد؛ چه تحریم، چه فشار‌های نظامی یا امنیتی، چه نفوذ و حتی اقدامات تروریستی و امثال آن تا نظام را در مخمصه‌ای جدی فرو برند.»

کرباسچی در پایان تصریح کرد: «اما آن‌چه برایم قابل قبول نیست این است که کسانی که خود را مدعی طرفداری از نظام می‌دانند، چگونه می‌توانند باور کنند فشار بر زندگی مردم مفید است. من واقعاً نمی‌فهمم. آیا این تحلیل آنها انتقام است؟ اگر قرار بر انتقام باشد، انتقام باید از رقبای سیاسی‌شان گرفته شود، نه از مردم مگر این‌که بگویند مردم چرا به ما رأی ندادند. مانند یکی از آنها که گفته بود.»