دیدارنیوز: این مطلب را با ترجمه اختصاصی دیدار بخوانید با این توضیح که همه مطالب درج شده در این مقاله مورد تایید دیدار نیست و تنها جهت اطلاع خوانندگان منتشر شده است.
منبع: سی ان ان
نویسنده: تیم لیستر
مترجم: حمید رضا بابایی
مرحله دوم تهاجم روسیه به اوکراین، یعنی عملیات در منطقه دونباس در شرق این کشور ادامه دارد. سوال این است که آیا این عملیات نسبت به مرحله نخست موفق‌تر خواهد بود و رضایت روسیه را برآورده خواهد کرد، و این که آیا اوکراین به اندازه کافی سرباز و تجهیزات نظامی در اختیار خواهد داشت تا مقابل آن بایستد و یا حتی مانع از ادامه آن شود.
سرگی لاوروف وزیر خارجه روسیه روز سه شنبه گفت تحرکات نظامی در دونباس "بخشی بسیار مهم در کل عملیات ویژه (تهاجم روسیه به اوکراین) است. "
هدف روسیه مشخص بوده و آشکارا بیان شده است: تسخیر تمام مناطق دونتسک و لوهانسک در شرق اوکراین، که بخش‌هایی از آن از سال ۲۰۱۴ تاکنون در اختیار جدایی طلبان تحت الحمایه روسیه بوده است.
هدف بعدی، در هم کوبیدن بخش‌های باقی مانده از نیرو‌های مقاومت در شهر بندری ماریوپل است تا به این ترتیب پل زمینی ارتباطی میان منطقه روستف در روسیه تا شبه جزیره کریمه، مستحکم شود. مسکو هشت سال پیش کریمه را از اوکراین گرفت و آن را به کنترل خود درآورد.
روسیه برای تحقق این اهدف، نیرو‌های خود را که در شمال و شرق کی‌یف مستقر کرده بودند، جابجا و در مواردی پس از تحمل شکست سنگین، مجددا آنها را ساماندهی کرده است.
اکنون آنها به همراه واحد‌های تازه نفس، از شمال شرق روانه اوکراین شده اند. مقامات آمریکایی تخمین زده اند که روسیه حدود ۷۸ گردان ویژه تاکتیکی یعنی حدود ۷۵ هزار سرباز را برای این منظور بسیج کرده است؛ و با این وجود همچنان نیرو‌های بیشتر در حال تجمع در مناطق مرزی روسیه هستند.
تاکتیک‌های آنها تاکنون، مبتنی بر رویکرد آشنای روسیه بوده است: استفاده گسترده از توپخانه، موشک و سیستم‌های موشکی به همراه پیشروی نیرو‌های زرهی.
شهر‌های منطقه لوهانسک نظیر سورودونتسک، پوپاسنا و روبیژن به خرابه‌هایی تبدیل شده اند که در آنها زیرساختار‌های برق، گاز و آب نابود شده است.
اما پیشروی زمینی نیرو‌های روسی چشمگیر نبوده است. این وضع شاید نتیجه آن باشد که پس از نابسامانی‌های متحمل شده در فوریه و مارچ، زمانی صرف ساماندهی دوباره این نیرو‌ها نشد.
موسسه مطالعات جنگ (ISW) می‌گوید " پس از عقب نشینی واحد‌های روسی از شمال شرق اوکراین و انتقال آنها به مناطق جنگی در شرق این کشور، نیرو‌های روسی باید مدتی در استراحت عملیاتی به سر می‌بردند تا مجددا بازسازی شده و یکپارچگی خود را بازیابند، اما اینگونه نشد. "
مقامات آمریکایی تخمین زده اند که روسیه ۲۵ درصد از توان رزمی خود را نسبت به پیش از آغاز تهاجم به اوکراین از دست داده است.
تحلیل سی ان ان از تصاویر ماهواره ای، ده‌ها ویدئو پخش شده در فضای مجازی و مواضع اعلام شده دو طرف حاکی است روس‌ها تلاش می‌کنند از سه محور پیشروی کنند.
دونباس را به شکل یک مربع درنظر بگیرید: نیرو‌های روسی تاکنون در سه ضلع آن مستقر هستند، و تنها یک ضلع در اختیار اوکراین قرار دارد تا مواضع خود را تقویت و در صورت لزوم، از طریق آن، عقب نشینی کند.
واحد‌های روسی در بهترن حالت، از بخش‌های جنوبی و شرقی فقط چند کیلومتر در این ماه پیشروی کرده اند. در جنوب هم پیش از آن پیشروی‌هایی نصیب روس‌ها شده بود، یعنی در مجاورت دونستک. چند روز قبل، نیرو‌های روسی گلوله باران روستا‌ها در قلب زاپورژا را آغاز کردند.
از مناطق شمالی، روس‌ها پس از تصرف شهر ایژوم در اوایل این ماه، پیشروی چندانی نداشته اند.
آنچه در این مرحله مشخص نیست آن است که آیا روس‌ها می‌توانند تغییر روند بدهند و آیا تهاجمی هماهنگ‌تر در راه است؟ گزارش یک پویش مرتبط با عملیات کی یف حاکی است خیر، اما مقامات آمریکایی معتقدند که روسیه فعلا و همچنان در حال "شکل دهی به عملیات هستند تا اطمینان یابند آیا به اندازه کافی از پیشتیبانی و تدارکات لازم برخوردار خواهند بود. "
موسسه مطالعات جنگ می‌گوید حتی در این شرایط هم "بعید است ارتش روسیه به ریشه مشکلات پرداخته و آنها را رفع کرده باشد – یعنی هماهنگی ضعیف، ناتوانی در اجرای عملیات فرامرزی و روحیه پایین نظامیان روس که مانع از عملیات در مراحل نخست شده بود."
اوکراینی‌ها در این مناقشه ثابت کرده اند که رزم آوران باهوشی هستند؛ آنها از برخی مناطق عقب نشینی کرده اند تا منافع خود را حفظ کنند، اما با استفاده از شناخت خود از مناطق واگذار شده و بسیج نیرو، تلفاتی به واحد‌های روسی وارد کرده‌اند.
چند روز پیش واحد‌های نظامی اوکراین، پس از مواجهه با آتش برتر نیرو‌های روسی، از شهرک کرمینا در منطقه لوهانسک عقب نشینی کردند.
نیرو‌های اوکراینی در صورت تشدید دفاع راستا، یا نابود خواهد شد و یا خود را در محاصره آتش توپخانه ای، موشکی و یگان‌های زرهی روسیه خواهند یافت؛ لذا باید تصمیم بگیرند که آیا این تاکتیک دفاعی را ادامه دهند یا خیر. دفاع متحرک، گزینه دیگری است که اوکراین در اختیار دارد یعنی ادامه نبرد و عقب نشینی از مناطقی که اهمیت کمتری دارند، حمله به نیرو‌های روسی همزمان با عقب نشینی و حفظ خطوط رزمی در مناطق مورد نظر خود.
اوکراینی‌ها همزمان نگاهشان به ایجاد اختلال در خطوط تدارکاتی روسیه خواهد بود، تا با گیج کردن نیرو‌های روسی، روحیه آنها را تضعیف کنند و تدارکات آنها را هدف قرار دهند؛ و البته روحیه برخی واحد‌های روسی که در ماه‌های گذشته برای دومین بار در مناطق رزمی مستقر شده اند، احتمالا شکننده است.
یکی از اهداف روسیه، تسخیر شهر اسلوویانسک است. این شهر در محاصره جنگل، رودخانه و مناطق باتلاقی است لذا برای ورود به آن وجود تجهیزات ویژه نصب پُل ضروری است. همان طور که در شمال کی یف ثابت شد، نیرو‌های روسی اگر در جاده‌ها گیر کنند، بیشتر در معرض حملات پهبادی و موشک‌های سبک ضد تانک اوکراین خواهند بود.
البته اوکراینی‌ها هم فقط مشغول دفاع نیستند. در روز‌های اخیر، واحد‌های کوچک اوکراینی توانستند کنترل مناطقی محدود در شرق و جنوب خارکیف را در اختیار بگیرند، و این شرایط تهدیدی است بالقوه علیه خطوط تدارکاتی روسیه. اگر نیرو‌های اوکراین بتوانند این وضع را حفظ کنند، روس‌ها مجبور خواهند شد یگان‌های ویژه‌ای را مامور حفاظت از این خطوط بکنند.
علایمی هم تا همین جا دیده شده که حاکی است نیرو‌های ویژه اوکراینی پشت خطوط رزمی روسیه مشغول عملیات هستند: هفته گذشته یک پل کم عرض در مسیر اصلی از داخل مواضع تحت کنترل روسیه، منفجر شد. بخشی از پل راه آهن در داخل روسیه و در حاشیه بلگورود نیز متحمل خساراتی شد که هیچ توضیحی بابت دلایل آن داده نشده است. ارتش روسیه برای تامین بیشترین اقلام تدارکاتی خود به خطوط آهن متکی است. در این عرصه از جنگ، حمایت‌های اطلاعاتی غرب می‌تواند نقشی مهم ایفا کند.
بُعد مهم دیگرجنگ در آینده، مسایل اعتقادی و فرهنگی است. واحد‌های اوکراین از نوعی خودمختاری برخوردار هستند و به این ترتیب همواره ترغیب می‌شوند تا در میدان جنگ از فرصت‌های پیش آمده بهره ببرند. حتی در غیاب دستورات و فرامین مستقیم، آنها برای جنگیدن انگیزه دارند. اما فرماندهی روسیه، متشکل از حقله‌های خشک نظامی است که اعتقادات شخصی نیرو‌های به آنها اجازه‌ی ابتکار عمل نمی‌دهد.
با این وجود، اوکراینی‌ها با خطرات چشمگیر روبرو هستند. آنها اساسا درگیر مبارزه در محدوده‌ای کوچکند که اگر روس‌ها در یک جهت یا بیشتر آن پیروز شوند، این منطقه بسته خواهد شد. آنها در خصوص مناطق اطراف کی یف همواره هوشیار بودند که ممکن است هر لحظه در خطر محاصره باشند، لذا این بار نیز باید هوشمندانه عمل کنند.
بعد از سقوط ماریوپل، روس‌ها می‌توانند به نیرو‌های این عملیات ماموریت جدید واگذار کنند، اما این نیرو‌ها به دلیل تقریبا دو ماه جنگ شهری، خسته و از پاافتاده هستند.
در این میان بحث زمان مهم‌تر از هر چیز دیگری است، زیرا اوکراین به کمک‌های دایم و جدید تسلیحاتی و مهمات نیاز دارد. اکنون بیشترین بخش این کمک‌ها باید از خارج از کشور و مسیری طولانی تامین شود که قابل ردیابی است. آنها به سلاح‌های ضد تانک و تجهیزات دفاع هوایی متحرک بیشتری نیاز دارند.
ضد حملات برای اختلال در تهاجم روسیه، به حمایت هوایی نیاز خواهد داشت.
روز سه شنبه، یک مقام ارشد آمریکایی گفت واشنگتن به صورت شبانه روزی تلاش می‌کند سلاح‌های مورد نیاز اوکراین با سرعتی بی سابقه به این کشور ارسال شود. از زمان آغاز تهاجم روسیه تاکنون، آمریکا با ارسال سلاح و تجهیزات به ارزش ۲.۳ میلیارد دلار به اوکراین موافقت کرده است.
این مقام افزود: "آنچه که اینجا بی سابق است، میزان کاهش‌های مکرر تجهیزات با شتاب کنونی است. "
گفته می‌شود کرملین خواستار آن است که تا ۹ می (۱۹ اردیبهشت) که روسیه سالگرد پیروزی بر آلمان نازی را در جنگ جهانی دوم جشن می‌گیرد، پیشرفت‌های چشمگیر در مناقشه اوکراین حاصل شود. با این شدت از پیشروی ها، چنین امری بعید به نظر می‌رسد. سوال مهم‌تر این است که آیا این جنگ تا تابستان ادامه خواهد یافت، که در این صورت ماهیتی فرسایشی خوهد داشت.
ارتش روسیه باید واحد‌های رزمی خود را مدام جابجا کند، و با تکیه بر منابع، در جنگی دوام بیاورد که تا همین جا هم نیرو‌های زمینی اش را درهم کوبیده است. محاسبات آن (و استرتژی سیاسی کرملین) تحت تاثیر شدت مقاومت اوکراین و همچنین توانایی دولت‌های غربی در ارسال تجهیزات بیشتر و بهتر به اوکراین قرار خواهد گرفت.
جک واتلینگ از انستیتو سلطنتی خدمات متحد در لندن در مقاله‌ای در وب سایت تحلیلی War on the Rocks نوشت، " مبارزه طلبی اوکرین به خریدن زمان منجر شد و فرصتی ایجاد کرد که نه تنها سبب شد اوکراین مقابل پیروزی‌های بیشتر روسیه در دونباس بایستاد، بلکه به جنگ شکلی فراتر از آن بدهد. اگر متحدان اوکراین امروز اقدام کنند، شاید جلوی تهاجم را در تابستان بگیرند و یا دستکم برای جنگ در آن زمان آماده شوند. "
مساله فوریت برای ارسال مجدد تجهیزات است. هفته گذشته دولت بایدن با ارسال یک بسته امنیتی دیگر به ارزش ۸۰۰ میلیون دلار برای اوکراین موافق کرد. این بسته شامل تجهیزات توپخانه‌ای و رادار‌های ضد توپخانه است. روز سه شنبه رئیس جمهور گفت تجهیزات بیشتر در راهند.
اوکراین اگر قرار است با روسیه مقابله کند، باید تجهیزات سخت افزاری در اختیار داشته باشد، این اقلام از جمله شامل تجهیزات سنگین زرهی (از جمله تانک‌های رزمی) و نیز یک سری سیستم‌های دیگر است.
واتلینگ می‌گوید، نباید زمان را از دست داد. "ارسال سیستم‌های دفاع هوایی متحرک و تاکتیکی نظیر National، به اوکراین امکان را می‌دهد نزدیک مرز‌های روسیه مانور داده، همزمان که به خطوط تجهیزاتی روسیه حمله می‌کند، مناطق اشغال شده خود را نیز بازپس بگیرد. National یا NASAMS یک سیستم متحرک و پیشرفته موشکی زمین به هوا است.
دولت‌های غربی درک می‌کنند که این لحظه‌ای حساس است: افزایش هزینه‌های "عملیات ویژه نظامی" روسیه تا حدی که غیر قابل تحمل باشد. اوکراینی‌ها صراحتا درخواست تجهیزات بیشتر و بهتر می‌کنند به ویژه در شرایطی که تلاش می‌کنند نیروی هوایی خود را پابرجا نگه دارند.
روسیه همچنان از نظر تجهیزات و نفرات نظامی، در موقعیت برتر قرار دارد؛ لذا اوکراین برای مهار مرحله دوم از جنگ ولادیمیر پوتین، به اراده، چابکی و تقویت تجهیزات و نیرو نیاز خواهد داشت.
