زنان از مهم‌ترین گروه‌هایی هستند که می‌بایست برای رسیدن به شرایطی برابر با مردان، نخست از تبعیض‌های مثبت برخوردار شوند. حال در خصوص استدلال مخالفین افزایش سهم زنان در کرسی‌های مجلس، مردان پارلمان نشین می‌گویند اینکه به زنان فرصت ویژه و شانس بیشتری برای مشارکت سیاسی داده شود تبعیض به نفع آنهاست و زنان باید در رقابتی برابر با مردان شرکت کرده و با آوردن رای بیشتر از مردان به مجلس راه یابند. این مردان گویا فراموش کرده اند که رقابت برابر باید در شرایطی برابر صورت گیرد. در جامعه‌ای که ۹۴ درصد از ساختار قدرتش در دست مردان است و زنان در اسارت تاریخیِ سقف شیشه‌ای قرار دارند چطور در شرایط نابرابر با مردان به صورت برابر رقابت کنند؟!

نگاهی به تجربه مشارکت سیاسی زنان در ایران نشان می‌دهد که حضور آن‌ها در ساختار‌های قدرت، ضرورتا مترادف با تعدیل نابرابری‌های جنسیتی نیست، زیرا همین میزان اندک مشارکت نیز، در ساختاری مردانه و مبتنی بر تبعیض، امکان هدایت به سمت منافع گروه‌های مختلف زنان را نمی‌یابد.