عبور مردم از جریان‌های سیاسی امر جدیدی نیست. دلیل اساسی که تحزب و نهاد‌های مدنی در ایران نتوانسته مانند «غرب» به مطالبات مردم پاسخ بدهند سکتاریسم یا جدایی آن‌ها از توده‌های مردم بوده است. جریان‌های سیاسی در ایران از آغاز تولد تاکنون نتوانستند یک رابطه وسیع و تنگاتنگ با مردم برقرار و نیاز‌ها و آرزو‌های انضمامی مردم را هدایت کنند.

اگر دولت روحانی نتواند در این ۳ سال باقی مانده دستاورد‌های بیشتری داشته باشد، در انتخابات ۱۴۰۰ نه جایی برای اصلاح طلبان خواهد بود، نه جایی برای میانه‌رو‌ها و معتدلین و نه جایی برای ائتلاف آن‌ها باهم؛ چون مردم ناامیدتر می‌شوند و در نتیجه یا رای نمی‌دهند و یا اگر رای دادند به ما اصلاح طلبان و میانه رو‌ها اقبالی نخواهند داشت.

برای بررسی این موضوع که چرا جوانان هر دو جریان احساس می‌کند باید تغییرات و اصلاحاتی در این دو تا جریان صورت بگیرد با محسن مهدیان از فعالین رسانه‌ای اصولگرا و داود حشمتی از فعالین و روزنامه نگاران اصلاح طلبان میزگردی را گذاشتیم تا این موضوع را به بحث بگذاریم. حشمتی نامه اصلاح طلبان به خاتمی را نشان دهنده رشد و روبه جلو بودن این جریان می‌داند در مقابل محسن مهدیان این نامه را نشان دهنده احساس خطر فروپاشی در اردوگاه اصلاح طلبی دارد نظری که دقیقا حشتمی در مورد نامه نواصولگرایی قالیباف به آن معتقد است.