دیدارنیوز ـ آرش راهبر: با قهرمانی اولسان هیوندای در لیگ قهرمانان آسیا، پرونده یک دوره دیگر از این مسابقات بسته شد و با وجود ناراحتی بسیاری از هواداران فوتبال به خاطر نایب قهرمانی پرسپولیس، اما با گذر ابر‌های احساسات، می‌توان به دستاورد‌هایی که این تورنمنت برای فوتبال ایران به ارمغان آورده اشاراتی داشت.
لیگ قهرمانان آسیا در سال ۲۰۲۰ حالا فقط یک آلبوم رنگارنگ و جذاب از لحظات خاطره‌انگیز و غم و شادی توامان برای همه فوتبال آسیاست و باید آن را در گوشه‌ای از ذهن تاریخی هواداران فوتبال بایگانی کرد. در این تورنمنت ۴ تیم از ایران در مرحله مقدماتی کارشان را آغاز کردند و نهایتا پرسپولیس توانست به عنوان تیم برتر غرب آسیا به دیدار نهایی راه پیدا کند. در واقع پرسپولیس قهرمان غرب آسیا شد و این به تنهایی دستاورد بزرگی برای فوتبال پر از بحران ایران است.
گرچه شکست در فینال برای هواداران پرسپولیس و بسیاری از طرفداران فوتبال در ایران غم‌انگیز بود، اما باید به این موضوع توجه داشت که دلیل اصلی این ناراحتی، توقع بسیار زیاد و مسئولیت بسیار بزرگی بود که جامعه نگران امروز برای این مسابقه ایجاد کرده بود. به هر حال این یک مسابقه فوتبال بود و نه بیشتر و قرار نیست که همه آمال و آرزو‌های مردم در حوزه‌های مختلف اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی متصل به یک توپ و چند بازیکن شود. این خود ما هستیم که فوتبال را مسئله‌ای فراتر از مرگ و زندگی برای خود می‌پنداریم.
نایب قهرمانی پرسپولیس را می‌توان با اشاره به چند نکته، دلپذیر و جذاب دانست. اول اینکه به هر حال پرسپولیس با عبور از مشکلات بسیار خود توانست به فینال برسد و در اوج تنگدستی و بدهکاری، حالا چند میلیون دلار برای خود به چنگ آورده که از رهگذر ضرب و تقسیم بر واحد پول ملی‌مان، معادل حدود ۷۰ میلیارد تومان می‌شود. با این پول می‌توان کار‌های زیادی کرد که پرسپولیس سال‌ها مترصد دست یافتن به آن بوده است.
همه می‌دانند که پرسپولیس با کمبود بازیکن و محرومیت سه عنصر مهم خود وارد بازی فینال شد، اما بازیکنان جایگزین که عموما جوان و کم‌تجربه بودند ثابت کردند که برای روز‌های سخت و تنگنا می‌توانند جای خالی بزرگان را پر کنند. پرسپولیس با اختلاف یک گل و البته با دو پنالتی مغلوب تیم یکدست و پرمهره اولسان شد و این تاییدی است بر توانایی و شایستگی جوانان این تیم.
موفقیت پرسپولیس در لیگ قهرمانان آسیا بدون شک برای سایر تیم‌های فوتبال ایران نیز منبع الهام بوده است چه آنکه مسائل و مشکلاتی که در برابر پرسپولیس بوده و هست، عموما مخرج مشترکی با همه تیم‌های لیگ برتری ایران و حتی تیم‌های ملی دارد؛ بنابراین وقتی پرسپولیس می‌تواند تا فینال لیگ قهرمانان آسیا برسد چرا بقیه نتوانند؟ نگاهی به انگیزه تیم‌هایی، چون گل‌گهر سیرجان بیندازید؟!
ناراحتی هواداران پرسپولیس از بازیکنی، چون مهدی شیری به خاطر آن خطای هند نابهنگام و نابودکننده، طبیعی و انکارناپذیر است، اما یادمان باشد که سرمایه اصلی فوتبال ایران همین جوانان فعال و پرجنب و جوش در میادین سبز هستند. توجه داشته باشیم که زننده گل پرسپولیس در فینال لیگ قهرمانان آسیا نیز مهدی عبدی است که از جوانان همین مرز و بوم است و در بستر فوتبال ایران پرورش یافته است. در مقابل بهترین بازیکنان اولسان مانوئل نگرائوی برزیلی و دیو بولتوییس هلندی بودند، نفراتی که در تیم ملی کره جنوبی، وجود خارجی نخواهند داشت.
فوتبال یک موجود زنده و یک جهان در جریان است و بهتر است وقت و ذهن خود را در گذشته آن حبس نکنیم. با یک نگاه مثبت نسبت به آینده، می‌توان فینال‌های بعدی را هم به چنگ آورد، خیلی زود، حتی شاید در همین سال بعد...
