حجتالاسلام روحالله حسینیان، زاده ۱۳۳۴ و از چهرههای جنجالی سیاست ایران در این چهار دهه بعد از انقلاب اسلامی احتمالا به دلیل ابتلا به کرونا درگذشت. از حضور در دستگاه امنیتی با نام مستعار «خسرو خوبان» و تصدی سمتهای مهمی در دستگاه قضا تا فعالیت سیاسی تشکیلاتی و عضویت در جبهه پایداری و نمایندگی ادوار هشت و نه مجلس بخشی از کارنامه این دانشآموخته «مدرسه حقانی» بود. قائم مقام دادستان انقلاب اسلامی مشهد، جانشینی دادستانی تهران و سیستان و بلوچستان، دادستان دادگاه ویژه روحانیت تهران، رئیس یکی از دادگاههای عمومی تهران، نماینده دادگاه انقلاب در وزارت اطلاعات، ریاست مرکز اسناد انقلاب اسلامی، مشاور سیاسی و امنیتی رئیسجمهوری و نمایندگی مجالس هشتم و نهم فهرست مسئولیتهای حسینیان طی این سالها بوده است. جنجالآفرینی حسینیان، اما به فعالیت رسمی او در سمتهایی که در دست داشته محدود نیست. حسینیان چه در جایگاه یک چهره امنیتی، چه به عنوان یک قاضی و چه در زمانی که فعالیت سیاسی میکرد، بسیار بروز رسانهای و عمومی داشت و طی سالها مواضع متعدد و بعضاً متضادی اخذ کرد؛ از حمایت از سید محمد خاتمی گرفته تا تدوین طرح اعدام پنج روزه معترضانی که به محاربه محکوم میشوند!
دیدارنیوز ـ حامد سیاسیراد: حجتالاسلام روحالله حسینیان، زاده ۱۳۳۴ و از چهرههای جنجالی سیاست ایران در این چهار دهه بعد از انقلاب اسلامی صبح امروز درگذشت. دلیل درگذشت او هنوز اعلام نشده است، اما گفته میشود که بر اثر سکته قلبی درگذشته است. هر چند این چهره سیاسی در ماههای اخیر با کرونا نیز دست و پنجه نرم کرده بود و بعید نیست که پایان عمر او هم بی ارتباط با این ویروس نادیدنی باشد.
از حضور در دستگاه امنیتی با نام مستعار «خسرو خوبان» و تصدی سمتهای مهمی در دستگاه قضا تا فعالیت سیاسی تشکیلاتی و عضویت در جبهه پایداری و نمایندگی مجلس بخشی از کارنامه این دانشآموخته «مدرسه حقانی» بود. قائممقام دادستان انقلاب اسلامی مشهد، جانشینی دادستانی تهران و سیستان و بلوچستان، دادستان دادگاه ویژه روحانیت تهران، رئیس یکی از دادگاههای عمومی تهران، نماینده دادگاه انقلاب در وزارت اطلاعات، ریاست مرکز اسناد انقلاب اسلامی، مشاور سیاسی و امنیتی رئیسجمهوری و نمایندگی مجالس هشتم و نهم فهرست مسئولیتهای حسینیان طی این سالها بوده است. جنجالآفرینی حسینیان، اما به فعالیت رسمی او در سمتهایی که در دست داشته محدود نیست. حسینیان چه در جایگاه یک چهره امنیتی، چه به عنوان یک قاضی و چه در زمانی که فعالیت سیاسی میکرد، بروز رسانهای و عمومی بسیاری داشت و طی سالها مواضع متعدد و بعضاً متضادی اخذ کرد؛ از حمایت از سید محمد خاتمی گرفته تا تدوین طرح اعدام پنج روزه معترضانی که به محاربه محکوم میشوند!
خواستیم فضا باز شود، سیل جاری شد
در آستانه انتخابات ۱۳۷۶، حسینیان به مانند بخشی از طیف نیروهای امنیتی وقت با آیتالله هاشمی رفسنجانی زاویه پیدا کرده بود، نتیجه این اختلاف حمایت او از سیدمحمد خاتمی شد. اما با روی کار آمدن دولت اصلاحات، زمان زیادی لازم نبود که حسینیان متوجه شود کاندیدای مورد حمایتش فرسنگها با آنچه مطلوب اوست فاصله دارد، در نتیجه خیلی زود حسینیان بابت رفتار انتخاباتیاش عذرخواهی کرد و گفت: «من ایشان را روحانی روشنفکری میدانستم که البته با ایشان اختلاف هم داشتم، اما آن زمان به دلیل اینکه جناح حاکم نوعی فضای بسته به وجود آورده بود و در جامعه انحصارطلبی احساس میشد گمان کردم که وظیفه است این انحصار و بسته بودن جامعه شکسته شود، لذا تنها راه رسیدن به این اهداف را حمایت از خاتمی میدانستم، اما نمیدانستم که این باز شدن فضا به سوی جاری شدن سیلی میرود که نزدیک بود همه چیز را از بین ببرد. متأسفانه در این دوران از چاله درآمده و به چاه افتادیم. من بعد از آن دوران رسماً عذرخواهی کردم و گفتم که حمایت من از خاتمی اشتباه است.»
حمله به بیت آیتالله منتظری
کمی بعد از انتخابات دوم خرداد ۱۳۷۶، روحالله حسینیان که پیشتر و در زمان عزل آیتالله منتظری از قائممقامی رهبری نامش در کنار نام آقایان علی رازینی، علی فلاحیان و غلامحسین محسنی اژهای مطرح شده بود و مقاله او علیه آیتالله منتظری در روزنامه جمهوری اسلامی هم بسیار سر و صدا به پا کرد، با حمله به بیت آیتالله منتظری خبرساز شد. آیتالله منتظری در خاطرات خود نوشته است: «در همان شب حدود ساعت ده به همراه حدود هزار نیروی نظامی به فرماندهی آقای روحالله حسینیان و با قطع برق و تلفن، منطقه را محاصره کرده و با جرثقیل و دستگاه برش و… اقدام به کندن درها و شکستن شیشهها نمودند و وارد دفتر و حسینیه و تلفنخانه و خانه پاسدارها شدند و اموال شخصی از جمله اموال مربوط به مرحوم محمد و نیز آرشیو چهارده ساله ما را که مجموعه ارزشمندی بود ـ به گفته آقایان با چند وانت ـ بردند. خلاصه این تهاجم تا حدود ساعت سه بعد از نیمه شب ادامه داشت و همسایهها و اهل محل را دچار وحشت و اضطراب نمود.»
آخه باباجان ما خودمان «والله» یک زمان «...» بودیم
سعید امامی، معروف به سعید اسلامی، معاون امنیتی و مشاور وزیر اطلاعات و متهم اصلی پرونده قتلهای زنجیرهای بود، ماجرای هولناکی که در آن تعدادی از روشنفکران وقت به شکل فجیعی به قتل رسیدند و از افشای آن توسط دولت سیدمحمد خاتمی هنوز هم به عنوان یکی از اصلیترین دستآوردهای این جریان یاد میشود. مسیری که اصلاحطلبان برای افشای این قتلها طی کردند هموار نبود، دولت سید محمد خاتمی تحت فشار قرار گرفت و روزنامهنگارانی که این پرونده را دنبال میکردند به زندان رفتند، اما نتیجه، توقف این نوع برخورد با کسانی بود که از آنها به عنوان «دگراندیش» یاد میشد. یکی از روزنامهنگارانی که در افشای قتلهای زنجیرهای نقش داد، «اکبر گنجی» بود. او کتابی به نام «عالیجناب سرخپوش، عالیجنابان خاکستری» نوشت، در آن به شدت به هاشمی رفسنجانی حمله کرد و از بسیاری از نیروهای امنیتی، از جمله روحالله حسینیان به عنوان عالیجنابان خاکستری نام برد و قتلها را به آنها مرتبط دانست.
مهمترین حضور روحالله حسینیان نیز در همین ماجرا رخ داد. وقتی وزارت اطلاعات با انتشار بیانیهای در رابطه با این قتلها برای اولین بار موضع رسمی گرفت، روحالله حسینیان ابتدا در مصاحبهای با کیهان اعلام کرد که مسمومیت عامل مرگ امامی نیست و او با آمپول هوا «مات» شده است. سپس انگشت اتهام را به سمت دولت گرفت و گفت: «نیروهای مرتکب قتلها، از طرفداران جدی رئیسجمهوری بودهاند». او کمی بعد در برنامهای به نام چراغ در تلویزیون حاضر شد و گفت: «این احتمال وجود دارد که برای تثبیت جبهه دوم خرداد این جنایتها طراحی شده باشد تا دوم خردادیها وزارت اطلاعات را قبضه کنند.» اصلاحطلبان و شخص سیدمحمد خاتمی به این صحبتها اعتراض کردند و حتی تا مدتی از حضور علی لاریجانی، رئیس وقت صدا و سیما در جلسات هیئت دولت جلوگیری شد. با این حال، اما حسینیان از سخنانش دفاع کرد و این بار از زاویهای دیگر به اصلاحطلبان حمله کرد و گفت: «من اگر در خانه خودم حرف نزنم، پس کجا باید بروم حرف بزنم. این آقایان مدعى آزادى این قدر بى تحمل و نابردبار هستند در مقابل مخالفین خودشان.»
به هر حال سرنوشت سعید امامی، مرگ در زندان بود، آنچه به شکل رسمی «خودکشی در زندان به واسطه خوردن داروی نظافت» عنوان شد. اما بسیاری از حامیان و مخالفین سعید امامی به شکل جدی نسبت به نوع مرگ او تشکیک کردند، از علی فلاحیان و عبدالله شهبازی گرفته تا اصلاحطلبان. روحالله حسینیان، ولی بیش از هر کسی تردیدش نسبت به این روایت را اعلام کرد. او که در مجلس ختم امامی هم شرکت کرده بود، او را شهید میدانست. اردیبهشت ۱۳۷۸، حسینیان در سخنرانی رسمی عنوان کرد: «اگر روزی دستم میرسید و این قدرت را داشتم پرونده قتلهای زنجیرهای را باز میکردم و ریشههای این قضیه را بیرون میکشیدم.»
صبح یکی از روزهای پایانی شهریور سال ۷۸، تیتر روزنامه اصلاحطلبِ «صبح امروز» به نقل از روحالله حسینیان این بود: «آخه باباجان ما خودمان «والله» یک زمان «قاتل» بودیم»؛ «صبح امروز» متن سخنرانی حسینیان در جمع شاگردان مدرسه حقانی و در دفاع از سعید امامی را منتشر کرده بود. جایی که او از امامی حمایت کرده بود و گفته بود: «سعید اسلامی واقعاً عقیدهاش این بود که مخالفین جمهوری اسلامی باید از دم تیغ گذرانده بشوند و در این زمینه تجربه داشت.» حسینیان به شکل رسمی این اظهارات را تکذیب کرد و بعدها معلوم شد که او در این سخنرانی گفته بوده: «آخه باباجون، آخه ما خودمان یک زمان قاضی بودیم، یک زمانی زندانبان بودیم. تاکنون صدها نفر واجبی خوردند و نمردند. آخه چطور با یک استکان آن هم که شما میگویید که بلافاصله بردید به بیمارستان و شستشو دادید، این خورد و مرد؟!» روزنامهنگاران روزنامه صبح امروز، اما در بررسی فایل صوتی این سخنرانی، کلمه «قاضی» را «قاتل» شنیده بودند، هرچند حسینیان هیچ وقت موضع تندی نسبت به این تیتر نشان نداد و فقط یک تکذیبه به دفتر این روزنامه ارسال کرد.
علاقه خاص به اعدام!
سال ۸۶، روحالله حسینیان در انتخابات مجلس هشتم شرکت کرد و به عنوان نماینده مردم تهران به مجلس راه یافت. در جریان وقایع بعد از انتخابات ریاست جمهوری سال ۱۳۸۸، تدوینکننده اصلی طرحی بود که به موجب آن کسانی که محاربه انجام دادند، ظرف پنج روز اعدام میشوند. وقتی این طرح دو فوریتی به صحن مجلس آمد، علی مطهری نسبت به آن واکنش نشان داد و گفت: «آقای حسینیان کلاً علاقه خاصی به اعدام دارد... جدی میگویم، زمانیکه ایشان قاضی بود حکمهای اعدام بسیاری صادر میکرد و این به روحیات ایشان بر میگردد.» حسینیان چند روز بعد از ارائه این طرح و عدم تصویبش در صحن مجلس از نمایندگی مجلس استعفا کرد و به ادعای خودش دلیل این استعفا بینتیجه ماندن تلاشهایش برای جلوگیری از تندرویهایی که با زندانیان انجام میشود، بوده است. او در ابتدای نامه استعفایش نوشت: «امروز بیش از هر زمانی احساس دلشکستگی و سرخوردگی میکنم. امروز خود را ناتوانتر از همیشه مییابم. هر اقدامی آغاز کردیم با رقابت پیچیده پارلمانتاریستهای حرفهای نقش بر آب شد. جناح اصلاحطلب نزد رئیس عزیزتر و ارزشیتر شدند و هر روز ما مطرودتر و بیخاصیتتر.» او پیش از استعفای از مجلس، شکایتنامه از میرحسین موسوی و مهدی کروبی را امضا کرده بود.
رابطه سینوسی با احمدینژاد
با پایان دولت سیدمحمد خاتمی و بر روی کار آمدن محمود احمدینژاد، روحالله حسینیان به عنوان مشاور سیاسی و امنیتی رئیسجمهور منصوب شد. حسینیان در دور اول ریاست جمهوری احمدینژاد رابطه بسیار نزدیکی با او داشت، اما در دور دوم و بعد از فروکش کردن اعتراضات سراسری به انتخابات ۱۳۸۸، از اصولگرایان عقب نماند و نشانه توپخانهاش را به سمت احمدینژاد برگرداند و شروع به حمله کرد. او احمدینژاد را تهدید کرد که علیهاش شمشیر میکشد و گفت: «دولت احمدینژاد چیزی مگر باقی گذاشته که از آن دفاع کنیم. احمدینژاد زنده باد بهار را جایگزین زنده باد اسلام کردهاست آیا این جای دفاع کردن دارد من همان گونه که در مصاحبهام گفتم همانطوریکه از احمدینژاد دفاع کردهام شمشیر خود را نیز بر وی خواهم کشید و من از کسی دفاع میکنم که نزدیک به رهبری باشد و نه اینکه از رهبری فاصله بگیرد.»
چند سال بعد و در سال ۹۵، فیل حسینیان باز هم یاد هندوستان احمدینژاد کرد و اینبار احمدینژاد را گزینه مطلوب برای ریاستجمهوری آینده دانست و گفت: «برای انتخابات ریاست جمهوری بعد هم من از احمدینژاد حمایت میکنم و اعتقاد دارم فقط محمود احمدینژاد میتواند برنده انتخابات ریاست جمهوری آینده باشد. هرچه هم دیگران بخواهند دخالت کنند و وی را تخریب کنند فقط خودشان را خراب میکنند.»
تهدید به قتل با سیمان!
حسینیان از مخالفین جدی دولت یازدهم بود. او از همان ابتدا بنای مخالفت با حسن روحانی گذاشت. معتقد بود که کنار گذاشتن نیروهای اصولگرا از بدنه دولت کار غلطی است و نسبت به استفاده از چهرههایی که در سال ۸۸ به نتایج انتخابات معترض بودند حساس بود. او برجام را قبول نداشت و به همراه حمید رسایی از مخالفان اصلی توافق هستهای ایران با غرب بود. حامیان برجام به آنها لقب «کاسبان برجام» را دادند.
در یکی از جلسات مجلس و در صحن علنی، حسینیان خطاب به علیاکبر صالحی گفت: «اگر برجام رأی بیاورد شما را اعدام کرده و در رآکتور اراک دفن میکنیم و رویتان سیمان میریزیم.»
روحالله حسینیان در برابر پرسشهایی در رابطه با این اظهار نظر بر موضعش پافشاری کرد و گفت: «به خاطر صحبتهایم خطاب به صالحی عذاب وجدان ندارم و این صحبتها کاملاً جدی بود.»
حسینیان تا پایان عمر مخالف برجام باقی ماند. این اواخر به یادداشت نویسی علیه غرب و آمریکا روی آورد و به شکل علنی از شایعه استعفای محمدجواد ظریف ابراز خوشحالی کرد و گفت: «بههرحال این استعفا باید پیش از اینها رخ میداد، زیرا سیاست خارجه دولت ضررهای زیادی به ایران زد. تردید نکنید که آمریکاییها بیش از همه از این استعفا ناراحتاند، زیرا ظریف تنها کسی بود که توانست آرزوی دیرینه آمریکا یعنی مذاکره با ایران را محقق کند، اما برخلاف آمریکاییها ما از استعفای ظریف خوشحالیم.»
او هیچ وقت موفق به دیدن پایان کار ظریف نشد. ویروس کرونا پیش از پایان عمر دولتِ برجام ساز، عمر حجتالاسلام روحالله حسینیان را به پایان رساند تا احتمالا نقطه آخر این زندگی ماجراجویانه در متن یک انقلاب بزرگ را ذرهای بسیار بسیار کوچک بگذارد.