مزون‌های لباس در تهران؛ بدون نظارت و رها از مالیات!

دیدارنیوز ـ پرستو بهرامی‌راد: مزون‌های لباس مثل قارچ هر روز در یک سمت شهر افتتاح می‌شوند. مزون‌هایی که قرار بود کیفیت لباس‌ها را بالا ببرند و مد مخصوص ایرانی را ترویج دهند، به محلی برای کسب درآمدهای بی حد و اندازه تبدیل شده اند. خانه‌های مد و لباسی که بیشتر با عنوان «مزون» به عرضه سفارشی یا تعداد محدود محصولات با قیمت‌های نجومی می‌پردازند.

مزون‌ها سال‌ها است که در پایتخت در حال فعالیت هستند و به گفته هدایت‌الله امیدی، بازرس هیات مدیره اتحادیه خیاطان مردانه و زنانه، زیرنظر صنف مشخصی فعالیت نمی‌کنند. همین امر باعث شده است که نظارتی بر کالا و قیمت در مزون‌ها صورت نگیرد و هر یک جنس و کالایی را با قیمت مختص به خود به مشتری ارائه دهند. در حقیقت نظارت چندانی بر عملکرد این خانه‌های مد و لباس زیرزمینی صورت نمی‌گیرد.

چند سالی است کارگروه ساماندهی مد و لباس کشور ـ همان‌طور که از نامش پیداست ـ متولی سامان‌بخشی وضعیت نابسامان پوشش در کشور شده است. با این همه، برخی معتقدند یکی از مشکلات اتحادیه‌های پوشاک و اصناف مرتبط با آن، نبود متولی مشخص است.

برای بررسی وضعیت مزون‌های لباس به سه مزون معروف در شهر تهران سری زدیم و با فروشندگان و مسئولین این مزون‌ها به صحبت پرداختیم که در ادامه می خوانید. لازم به یادآوری است که با وجود فراگیری بیماری کرونا در کشور، مزون ها همچنان به فعالیت خود ادامه می دهند؛ هرچند گزارش حاضر مربوط به قبل از فراگیری بیماری در تهران است.

کوک اول: مزون بازیگران

وارد یک خانه ویلایی در غرب تهران می شویم که طبقه اول آن تبدیل به مزون شده است. دختری خوش‌پوش به محض ورود، همراهت می شود و هر جای مزون که می‌روی دنبالت می آید و راجع به طرح و مدل لباست می‌پرسد. از اینکه تمام هنرپیشه‌ها لباسشان را اینجا می‌دوزند و بهترین طراحان و پارچه‌ها را دارند می‌گوید. از تعریف‎های بی‌حدش در مورد مشتری‎ها معلوم است که پورسانتی با مزون کار می‌کند.

کوک دوم: مشتری شاکی

مزون در انتهای پارکینگ یک خانه قرار دارد. بیشتر فعالیتش در زمینه دوخت لباس عقد و عروسی است و با اینکه مکان درستی ندارند زیر یک میلیون تومان، سفارش کار نمی‌گیرند. عروسی که برای دوخت لباس عروس‌اش آمده در ادامه می‌گوید: «بیچاره خیاط اینجا هم شاکی است. دفعه پیش به من گفت تمام زحمت با آنها است ولی صاحب مزون، بیشتر پول را دریافت می‌کند و پول زیادی به آنها نمی‌دهد».

کوک سوم: مزونی از جنس سنت و مدرنیته

کوک آخر: نظارت

تا زمانی که نظارت دقیقی بر مزون‌ها نباشد شاهد عدم پرداخت مالیات توسط آن ها و در عین حال، رقم‎های نجومی کالاهای عرضه شده باید باشیم. وقتی نظارت نباشد ممکن است یک مزون، کالای بی کیفیت و دارای نقصان ـ به دلیل اسم و رسم و برند بودن ـ به مشتری ارائه بدهد و مشتری نیز نتواند برای احقاق حق خود، پیگیری کند. بهتر است فکری برای مزون‌ها بشود تا بیش از این خسارت برای مردم ایجاد نشود و همچنین مالیاتی برای این درآمدهای نجومی در نظر گرفته شود.