دیدارنیوز - تنها مانده که یک تابلوی بزرگ در مقابل درِ جام جم نصب کنند و بر آن بنویسند ورود اصلاحطلبان ممنوع! برخورد صداوسیما با فراکسیون امید شبیه ممنوعالتصویرهاست. چرا که در عمل چنین ممنوعیتی وجود دارد و مسئولان این رسانه نمیتوانند منکر آن شوند که نمونه بارز آن جلوگیری از حضور غلامحسین کرباسچی دبیرکل حزب کارگزاران بود.
دیروز ایسنا نوشت: «غلامحسن کرباسچی که روز سهشنبه به برنامه «عصرانه» دعوت شده بود، در آخرین لحظات از حضورش در این برنامه ممانعت به عمل آمد. پس از این ماجرا، کرباسچی در توئیتی، توضیحاتی را درباره حضورش در این برنامه نوشته است. او در این زمینه توضیح داده است: «با اصرار زیاد از من میخواستند در برنامه عصرانه شبکه افق درباره پیام اخیر آقای میرحسین موسوی صحبت کنم. من با این ملاحظه که نمیآیم فحاشی کنم و حرف خود را میزنم، دعوت را پذیرفتم. تا ساعت ۷ شب یعنی زمان آغاز برنامه بارها پیام دادند و تلفن زدند. وقتی رسیدم به اتاق گریم رفتم و بعد استودیو. تیتراژ برنامه که شروع شد گفتند به اتاق بغل بروم. مدیر شبکه با خجالت بسیار آمد که میرباقری معاون سیما مخالف است! نفهمیدم به خاطر موسوی بود یا حضور من و یا هر دو. دلم برای مجری حیران شده و جوانان دستاندرکار و عذرخواهی مکررشان سوخت».
ممانعت نکردیم
عصر دیروز صداوسیما درصدد توجیه رفتاری برآمد که با کرباسچی داشتند. مدیر شبکه افق گفت: وضعیت نارضایتی عمومی مردم از اعلام و نحوه اجرای سهمیهبندی بنزین دارای وجوهی است که نیاز به حضور گروههای سیاسی مختلف دارد. شبکه افق در رویکرد خود به دنبال گفتوگوی صریح با افکار و آرای مختلف کشور است و فرصت را برای حضور مدافعان فکری و رسانهای فراهم کرده است. جلال غفاری قدیر ادامه داد: البته استقبال طیف سیاسی- فکری و رسانهای حامی دولت، از گفتگوهای اینچنینی بسیار مغتنم است؛ چرا که ایشان هم به عنوان حامی دولت پاسخگوی وضع موجود باشند. سابقه شبکه افق هم در دعوت از دیدگاههای مختلف سیاسی فکری کشور در این زمینه موجود است که البته تاکنون از سوی برخی پاسخ داده نشده بود. حضور آقای کرباسچی از این قسم کار بوده است و امر جدیدی محسوب نمیشود. هرچند پوزش از ایشان یک ادب و انتظار طبیعی از میزبان است ولی لغو یک برنامه در این بازه زمانی اتفاق ویژهای محسوب نمیشود و اینکه در این زمینه حاشیه پردازی بشود، عجیب نیست. غفاری در پاسخ به اینکه آیا ممانعت از حضور غلامحسین کرباسچی روی آنتن زنده در آخرین لحظه، توسط معاون سیما صورت گرفته است، گفت: «در حقیقت ممانعتی در کار نبوده است؛ باید هماهنگی سامانهای اتفاق میافتاد که خللی به وجود آمد و بعضی اوقات هم به دلیل تراکم برنامهها پیش میآید. انشاءا... در یک فرصت مناسب دیگر از ایشان استفاده میکنیم. وی درباره اینکه آیا منظور وی از خلل در هماهنگی سامانهای به عدم هماهنگی با مسئولان سیما مربوط میشود؟ توضیح داد: ما همیشه با حمایت معاون سیما همه جریانات بهخصوص طرفداران دولت مستقر را به روی آنتن بردهایم. بنده هم به ایشان این حرف را نزدم که آقای میرباقری ممانعت کردند. ایشان شاید برداشتشان این بوده است. به لحاظ سامانهای ما باید مجوزی برای طرح موضوع توسط آقای کرباسچی میداشتیم که مراحلش طی نشده بود. حداقل میشود گفت که با تأخیر همراه بود. البته این مساله دلیل هم داشت؛ چرا که دیروز همایش منشور رسانه بود و درگیریها هم زیاد. یک مقدار تعلل از اینجانب بود و ما اصرار داریم و تلاش میکنیم که انشاءا... در یک فرصت مناسب در خدمت آقای کرباسچی باشیم.
روایتی از رویکرد قهری با اصلاحطلبان
رویکرد قهری صداوسیما با اصلاحطلبان مربوط به امروز و دیروز و لغو برنامه با حضور دبیرکل حزب کارگزاران نیست بلکه خط و مشی برنامهریزان آن سالهاست بهطور ثابت در راستای ممنوعیت شنیده شدن صدای اصلاحطلبان درعین تخریب آنهاست. چندی پیش عباس عبدی نوشته بود: «رادیو تلویزیون ایران به مثابه رسانه در مفهوم عرفی جهان نیست. برای کارهای خاص است، مثلا گاندو بسازد و در داخل دعوا درست کند یا ابزاری علیه جناحهای سیاسی شود. در کنار این کارها چند برنامه سرگرمی مثل خندوانه و... هم بسازد. چه بسا پمپئو با رادیو و تلویزیون ایران صحبت کند و اصلا ما حرفهایش را نشویم یا اگر هم پخش شود معلوم نیست ترجمه درست باشد، بنابراین به هدفش نمیرسد.» صداوسیما از نگاه بسیاری، توان و نفوذ چند سال پیشِ خود را به عنوان رسانه فراگیر در جامعه از دست داده است. این وضعیت نه فقط به خاطر گسترش شبکههای مجازی که بیشتر به دلیل عملکرد یک سویه و تنگ نظری مسئولان جام جم است. مشی صداوسیما در تقابل با اصلاحطلبان در دولت اصلاحات نمایان بود که از جمله آنها پخش برنامه چراغ بود و در سال ۷۷ به محل افشاگری روحا... حسینیان درباره قتلهای زنجیرهای اختصاص یافت. حسینیان که در آن دوران بیشتر با سوابق قضایی و رفاقتش با سعید امامی شناخته میشد، در آن برنامه برخی چهرههای دستاندرکار در این قتلها را از حامیان دولت خواند و سعید امامی را مظلوم لقب داد. یک سال بعد در سال ۷۸ کوی دانشگاه و در سال ۷۹ کنفرانس برلین و نمایش برخی تصاویر از این کنفرانس درفروردین ۷۹ موجب شد اصلاحطلبان، تلویزیون را در مقابل دولت ببینند. دولت اصلاحات راهی برای اصلاح روند صداوسیما نداشت، اما دلواپسان داستانهای زیادی درباره انتقام اصلاحطلبان از صداوسیما در آن سالها نوشتند مانند تسنیم که مدعی شد: «بخشی از دوران ریاست لاریجانی بر صداوسیما مصادف با دوره اصلاحات و مجلس ششم بود. پخش فیلم کنفرانس برلین در سال ۷۸، پخش برنامه «هویت» و برنامه «چراغ» موجب شد تا مجلس ششم بر سر راه صداوسیما سنگ اندازی کند و بهبهانه تحقیق و تفحص از این سازمان، لاریجانی را تحت فشار قرار دهد. در این دوره صداوسیما با کاهش بودجه از سوی مجلس روبهرو بود و بعد از پخش برنامه چراغ و سخنان روحا... حسینیان درباره پشتپرده قتلهای زنجیرهای در این برنامه، از حضور لاریجانی در جلسات هیات دولت جلوگیری شد.»
دلخوری از درخواست عدم پخش اعتراف؟
به نظر میرسد صداوسیما اکنون بهانه خوبی برای مخالفت با اصلاحطلبان دارد و آن هم مخالفت این جریان سیاسی با پخش اعترافات متهمان از صداوسیماست. نماینده مردم تهران گفت طبق قانون اساسی باید دادگاه یک متهم علنی پخش شود نه اینکه در مراحل رسیدگی پرونده اعترافاتی از او در صداوسیما پخش شود. احمد مازنی درباره طرح فراکسیون امید مبنی بر ممنوعیت پخش اعترافات از طریق رسانههای دیداری و شنیداری گفت: طی سالهای گذشته شاهد پخش اعترافات از افرادی بودیم که بعدها مشخص شد یا واقعی نبودند یا اینکه همه آن چیزی که باید گفته نشده است. وی در بخش دیگری اظهارداشت: «فردی ابزاری در دست دشمن برای جاسوسی بوده است و از او استفاده شده در دادگاه باید به اتهامات او رسیدگی شود و مجازاتش در همان جا هم صادر شود. اگر ما میخواهیم حرفهای او را بشنویم باید دادگاهش را به طور علنی پخش کنیم همان چیزی که قانون اساسی به ما میگوید.»
