اردن و سه «نه» آلوده به نفاق

دیدارنیوزـ احمدرضا روح الله زاد: اخیرا «عبدالله دوم» رئیس رژیم حاکم بر جغرافیای اردن طی سخنانی مخالفت خود با معامله قرن و همچنین برخی دیگر از اقدامات امریکا در ارتباط با فلسطین مانند شناسایی بیت المقدس به عنوان پایتخت رژیم صهیونیستی، انتقال سفارت امریکا به قدس و بحث ضمیمه سازی کرانه باختری رود اردن را اعلام کرده است.


این موضوع با استقبال جنبش حماس و شخص اسماعیل هنیه رئیس دفتر سیاسی این جنبش روبرو شد. عبدالله در دیدار با برخی نمایندگان پارلمان اردن و نیز مصاحبه با رسانه‌ها مواردی را به عنوان خط قرمز اردن مطرح کرده است که به سه «نه» اردن مشهور شده است. نه به حذف مسئله بیت المقدس، نه به وطن جایگزین و نه به حذف مسئله آوارگان فلسطین.


وی در دیدار با فراکسیون اصلاح پارلمان اردن که متعلق به جبهة العمل الاسلامی، وابسته به جنبش اخوان المسلمین است، ضمن تاکید بر این نکته که اردن برای همراهی در معامله قرن، از سوی امریکا و رژیم صهیونیستی تحت فشار است، مجددا تاکید کرد که قدس برای اردن (ملت و رهبری آن) خط قرمز و ثابتی است. این موضع گیری اردن با استقبال جنبش حماس روبرو شد تا جائیکه اسماعیل هنیه در دیداری از یک بیمارستان اردنی در غزه گفت: جنبش حماس با توجه به فشار‌های امریکا و اسرائیل به اردن در کنار این رژیم قرار دارد. بر همین اساس برخی بر تلاش اردن برای نزدیکی به جنبش حماس تاکید کرده اند.


رژیم اردن تا پیش از تاسیس در سال ۱۹۴۶ جزء امپراطوری عثمانی بود و در تقسیمات کشوری این امپراطوری، هرگز به عنوان یک واحد مستقل تعریف نشده بود بلکه همواره به عنوان بخشی از شامات مطرح می‌شد. جغرافیای کنونی که اردن نامیده می‌شود به لحاظ ظرفیت‌های اقتصادی هرگز قابلیت آن را نداشته و ندارد تا به عنوان یک کشور تعریف شود بلکه بقای دولتی به نام اردن کاملا به کمک‌های خارجی وابسته است و همین مسئله میزان وابستگی این رژیم به قدرت‌های خارجی و منطقه‌ای و بین المللی را افزایش داده است و دولت اردن بیشتر در چارچوب نقشه‌ای حرکت کرده و می‌کند که این قدرت‌ها ترسیم کرده اند. به نظر می‌رسد دولت انگلیس با اهداف بلند مدتی که برای منطقه داشته است در این منطقه فاقد هر گونه ظرفیت‌های لازم، یک دولت با نقش وظیفه‌ای خاص را ایجاد کرده است و مهمترین و اصلی‌ترین و به عبارت دیگر تنها ماموریت دولت اردن، کمک به افزایش امنیت رژیم صهیونیستی در راستای دستور العمل جریان سلطه است.


در بحران تروریستی تکفیری که چندین کشور منطقه از جمله عراق و سوریه را فرا گرفت، جغرافیای اردن (تعمدی در عدم استفاده از نام کشور برای اردن است) میزبان هزاران نفر از تروریست‌های تکفیری عراق و سوریه شد که با کمک نظامیان تروریست امریکا آموزش، تجهیز و سازماندهی شده و نهایتا با هدف تضعیف و حذف محور مقاومت که اصلی‌ترین و مهمترین دشمن اسرائیل محسوب می‌شود، هم در عراق و هم در سوریه وارد جنگ با دولت‌های قانونی این دو کشور شدند و تبعات و خساراتی که به این دو کشور و بالتبع بر منطقه و جهان اسلام وارد شد به راحتی قابل احصاء نیست. این در حالی است که محور مقاومت در راستای آرمان آزادی فلسطین و قدس شریف و بر پایه شعار راهبردی «اسرائیل باید از صفحه روزگار محو شود» و «فلسطین باید آزاد شود» شکل گرفته است و هر روز به تحقق این شعار نزدیک‌تر می‌شود.

اما رژیم اردن که در حوزه اِعمالی کاملا در راستای مطالبات جریان سلطه به رهبری امریکا و رژیم صهیونیستی حرکت می‌کند، در عرصه اِعلامی در نقش یک مدافع فلسطین و قدس شریف قرار می‌گیرد تا دیگران نظام اردن را یک نظام حامی قدس و فلسطین باور داشته باشند تا جائیکه نقش آن در این عرصه حتی از رژیم سعودی حاکم بر عربستان برجسته‌تر است! لذا اردن از این رهگذر می‌کوشد هم اعتراضات داخلی را مدیریت کند، زیرا نگران از جمعیت فلسطینی ساکن در اردن است که بیش از نیمی از جمعیت این جغرافیا را تشکیل می‌دهند و هم اینکه سیاست‌های ضد اسلامی صهیونیسم بین الملل با چالش‌های کمتری مسیر تحقق را بپیماید.


اخوان المسلمین جایگاه اجتماعی گسترده‌ای در اردن دارد و طیف وسیعی از جریان‌های اجتماعی به آن گرایش دارند لذا با توجه به اهمیتی که قضیه فلسطین و قدس شریف در جامعه اردن دارد و با توجه به خطری که اجرایی شدن معامله قرن برای آرمان آزادی فلسطین دارد و اقدامات اولیه‌ای که از سوی امریکا و اسرائیل و برخی رژیم‌های عربی در این ارتباط انجام شده است مانند شناسایی قدس به عنوان پایتخت اسرائیل و انتقال سفارت امریکا به این شهر اسلامی، فشار برای حذف مسئله بازگشت آوارگان، بحث وطن جایگزین در اردن و شبه جزیره سینا که همکاری اردن و مصر و عربستان و قطر و امارات در آن آشکار است، روند شتاب آلود آشکار سازی روابط عربی – اسرائیلی، جنبش اخوان المسلمین اردن احساس می‌کند باید اقدامی انجام دهد لذا تلاش می‌کند نقش نفاق آلود رژیم اردن را به چالش بکشد. از جمله دیدار برخی نمایندگان فراکسیون اصلاح اردن با بشار اسد و فشار به نظام جهت بازسازی روابط اردن و سوریه در همین چارچوب است.


عبدالله دوم در حالی در دیدار با فراکسیون اصلاح پارلمان اردن از قدس به عنوان خط قرمز و ثابت دولت اردن نام می‌برد که در اجرای دستور امریکا مبنی بر فشار بیشتر بر ایران به عنوان اساس محور مقاومت، در نشست سه جانبه مصر، عراق و اردن شرکت می‌کند وبحث ایجاد یک شهر صنعتی با کمک مصر در یک منطقه کاملا کویری و بی آب و علف در مرز عراق و اردن را با هدف تامین نیاز‌های عراق و قطع همکاری اقتصادی عراق با ایران، کلید زده است.


تحلیلگران معتقدند نظام اردن هرگز اراده‌ای برای حمایت از مقاومت فلسطینی و پیگیری آرمان آزادی فلسطین و قدس شریف ندارد و همه اقدامات آن در واقع در جهت پیاده سازی طرح‌های صهیونیستی در سطح منطقه و حذف مقاومت ضد اسرائیلی است. البته در طرح صهیونیستی برای تفکیک منطقه و تعریف مرز‌های جدید، به اردن نقش ویژه‌ای واگذار شده است. بر اساس گزارش‌هایی که مرکز مطالعات اسلامی اردن در امان به ریاست حسن، برادر ملک حسین پدر عبدالله دوم، منتشر کرده است، ساختار فعلی عربستان توان مانایی ندارد و به زودی از هم خواهد گسست. بر این اساس منطقه حجاز و تبوک از آن جدا شده و باید به اردن ضمیمه شوند و اردن به سمت جنوب گسترش خواهد یافت. این گزارش در واقع بر اساس مطالبات و ادعا‌های سادات هاشمی (در سادات بودن خاندان هاشمی تردید‌ها بسیار است) تهیه شده است که فعلا در اردن حاکمیت دارند مبنی بر اینکه سیادت و حکمرانی بر عربستان، خاص خاندان هاشمی است، هر چند با نقشه جدید خاورمیانه‌ای که از سوی غرب منتشر شده و از آن با عنوان سایکس - پیکوی جدید یاد می‌کنند و بر اساس آن عربستان به سه واحد سیاسی تجزیه می‌شود، کاملا همسویی دارد.


به نظر می‌رسد رژیم اردن در سودای تحقق مطالبات سادات (خاندان) هاشمی بر اجرای نقشی که در طرح‌های صهیونیستی – امریکایی به آن واگذار شده است، اصرار دارد. در واقع اردن نه تنها هرگز از سوی امریکا و اسرائیل برای همکاری در معامله قرن امریکا تحت فشار نبوده است بلکه در پازل اجرایی آن حضور پر رنگی نیز دارد؛ بنابراین بر جنبش‌های مقاومت منطقه خصوصا جنبش حماس فلسطین لازم است در مقابل این نوع رفتار‌های آلوده به نفاق هوشمندی بیشتری از خود نشان دهند.