سید محمد بهشتی، فعال فرهنگی در خصوص تصمیم رییس‌جمهور برای حذف بودجه‌های غیرضروری و اینکه مهم‌ترین بخش‌های فرهنگی که چنین بودجه‌هایی را می‌بلعند کدام بخش‌ها هستند؟، گفت: بزرگ‌ترین سازمان بودجه‌خوار در کشورمان، صداوسیماست. این همه بودجه که برای صدا و سیما صرف می‌شود چه حاصلی داشته است؟ آیا غیر از این است که این بودجه‌های هنگفت داده می‌شود تا در جامعه به جای وفاق، نقار ایجاد شود؟
دیدارنیوز: سید محمد بهشتی می‌گوید که بزرگ‌ترین سازمان بودجه‌خوار در کشورمان، صداوسیماست.
سید محمد بهشتی، فعال فرهنگی و اجرایی در خصوص تصمیم رییس‌جمهور برای حذف بودجه‌های غیرضروری و اصلاح ساختار بودجه به اعتماد می‌گوید: «من صحبت‌های رییس جمهور درباره ضرورت اصلاح ساختار بودجه و حذف ردیف‌های غیرضروری بودجه را کامل خواندم و شنیدم. با این موضوع کاملا موافقم که زمان این اصلاحات بودجه‌ای فرا رسیده است. حتی می‌توان گفت که در این اصلاح، تاخیر هم صورت گرفته و دولت‌های قبل باید سال‌ها قبل دست به این اصلاحات ضروری می‌زدند. از روزی که انحرافات آغاز شده تا به امروز هزاران هزار میلیارد تومان از بودجه مردم که باید صرف توسعه و رشد و پیشرفت و ارتقای سطح رفاه مردم می‌شد، صرف اموری شده که مشخص نیست خروجی آن چیست.»
بهشتی در ادامه می‌گوید: «البته دولت باید بداند که دست زدن به چنین اصلاحاتی بسیار دشوار است. سازمان‌ها، ارگان‌ها و دستگاه‌هایی که این بودجه‌های هنگفت را می‌گیرند و خروجی خاصی هم ثبت نکرده‌اند، این پول‌ها را صرف ایجاد ساختار‌های ارتباطی، رسانه‌ای، اعتباری و... کرده‌اند و هر زمان که دولتی قصد داشته باشد این روند معیوب را اصلاح کند، با تمام توان به دولت می‌تازد. اما کار درست، درست است و همه باید از آن حمایت کنند. باید توجه داشت که دولت از دو طریق می‌تواند کسری بودجه ایجاد شده را اصلاح کند، نخست، چاپ پول و اسکناس و افزودن به نقدینگی و دیگری اصلاح ساختار بودجه و حذف ردیف‌های غیرضروری و ارتقای بهره‌وری. بدون تردید جبران کسری بودجه با کاهش هزینه‌ها و ارتقای بهره‌وری از چاپ پول بهتر است و فشار کمتری به مردم وارد می‌کند. البته بدون تردید دولت برای انجام این اصلاح باید با کانون‌های بودجه‌خواری، رانت‌خواری و ویژه‌خواری مقابله کند.»
او در این خصوص که مهم‌ترین بخش‌های فرهنگی که چنین بودجه‌هایی را می‌بلعند کدام بخش‌ها هستند؟ می‌گوید: «بزرگ‌ترین سازمان بودجه‌خوار در کشورمان، صداوسیماست. این همه بودجه که برای صدا و سیما صرف می‌شود چه حاصلی داشته است؟ آیا غیر از این است که این بودجه‌های هنگفت داده می‌شود تا در جامعه به جای وفاق، نقار ایجاد شود؟ یک گروه اقلیت در این سازمان، گفتمان مورد نظر خود را به قیمت حذف سایر گفتمان‌ها ترویج می‌کند. این روند باعث رویگردانی مردم از صدا و سیما و توجه به رسانه‌های بیرونی شده است. این تنها یک قلم از سازمان‌ها و ارگان‌هایی است که سالانه بودجه‌های نجومی می‌گیرند، اما نه تنها خروجی خاصی ندارند، بلکه بر حجم مشکلات کشور می‌افزایند.»
