محققان داده‌های ۷۱ فضانورد را بررسی کردند و دریافتند اکثر آنها مشکلات سینوسی دارند. شایع‌ترین علامت، گرفتگی عمومی بینی است.
دیدارنیوز: یک پژوهش جدید نشان می‌دهد که فضانوردان در فضا با یک مشکل سلامتی بسیار رایج و آزاردهنده دست‌وپنجه نرم می‌کنند: مشکلات سینوسی. این تحقیق که توسط دپارتمان گوش، حلق و بینی بیمارستان هیوستون انجام شده، تأیید می‌کند که علائم رایجی مانند گرفتگی بینی و احساس فشار یا درد در صورت، یک نگرانی شایع در میان ساکنان ایستگاه فضایی بین‌المللی است.
به نقل از دیجیاتو، براساس گزارش اسپیس، یافته‌های جدید نشان می‌دهد که چگونه یک مشکل به ظاهر ساده می‌تواند بر عملکرد و ایمنی مأموریت‌های فضایی تأثیر بگذارد. محققان داده‌های ۷۱ فضانورد را در یک دوره تقریباً ۲۰ ساله بررسی کردند و دریافتند ۸۵ درصد از آنها (۶۰ نفر) علائم مرتبط با مشکلات سینوسی را گزارش کرده‌اند. شایع‌ترین علامت، گرفتگی عمومی بینی بوده است.
برخلاف زمین که این علائم معمولاً ناشی از عفونت یا آلرژی هستند، در فضا علت اصلی، ریزگرانش (Microgravity) است. در شرایط بی‌وزنی، مایعات بدن به سمت سر جابه‌جا و در حفره‌های سینوسی جمع می‌شوند و از آنجا که سیستم تخلیه سینوس‌ها برای کار در شرایط گرانش طراحی شده، این مایعات به درستی تخلیه نمی‌شوند.
تأثیر گرفتگی بینی بر عملکرد فضانوردان
طبق این پژوهش این علائم به ظاهر خفیف می‌توانند پیامد‌های جدی داشته باشند. محققان می‌گویند: «این موضوع به حفظ حداکثر عملکرد مربوط می‌شود. اگر به دلیل ناتوانی در تنفس، خواب خوبی نداشته باشید، عملکرد شناختی، زمان واکنش و عملکرد شما در مأموریت می‌تواند آسیب ببیند و این موارد در فضا حائز اهمیت هستند.»
این تحقیق همچنین نشان داد فضانوردانی که برای راهپیمایی فضایی (EVA) از ایستگاه خارج می‌شوند، به دلیل تغییرات فشار، به‌طور خاص تحت تأثیر قرار می‌گیرند و با تعداد بیشتری از موارد پزشکی مواجه هستند. این تغییرات فشار می‌تواند منجر به مشکلات خطرناک‌تری مانند اختلال در عملکرد لوله استاش (لوله‌ای که گوش را به حلق متصل می‌کند) شود.
این پژوهش همانند تحقیقات قبلی تأکید می‌کند که با گسترش حضور انسان در فضا، درک دقیق تمام جنبه‌های تأثیر ریزگرانش بر بدن انسان، از تحلیل رفتن عضلات گرفته تا مشکلات به ظاهر ساده‌ای مانند گرفتگی بینی، برای تضمین سلامت و موفقیت فضانوردان در مأموریت‌های طولانی‌مدت آینده، از اهمیت بالایی برخوردار است.
یافته‌های این پژوهش در ژورنال Laryngoscope Investigative Otolaryngology منتشر شده است.
