فراقومیتی‌ بودن نوروز

دیدارنیوز _ محمد منصورنژاد*:

اخبار دلسرد کننده‌ای مرتبط با منازعات قومی، از برخی شهر‌های غربی کشور، در نوروز امسال به گوش می‌رسد.

۱. چقدر باید بدذوق و کج سلیقه باشیم که از آیینی چندهزار ساله مثل "نوروز"، که ویژگی بارز آن فراتر از قومیت و زبان بودن است و دست کم ۱۳ کشور حول آن "منطقه نوروز" را شکل می‌دهند، و این ایام مراسم مشابه دارند و پژواک این آیین کهن، حتی به سایر قاره‌ها کشانده شده، سوء استفاده قومی شده و به جای تفویت همدلی، همبستگی و رفع کدورت‌ها، به گسست‌های فروملی، دامن بزنیم و در این نوروز، روز نو خودمان را با شکاف شروع کنیم!

۲. ایرانیان فراتر از نوع حکومت‌ها و کارکرد‌های سیاسی، تحت عنوان "ایران فرهنگی"، چند هزار سال این هنر را داشتند تا با الهام از شگفتن طبیعت و آغاز بهار، شکوفا شوند، سردی و سرما پشت سر نهاده و گامی به پیش بردارند و بلکه به تعبیر رند شیراز، حافظ، آرزوی شکافتن سقف و درانداختن طرحی نو داشته باشند. چنین آمال بلندی، چگونه بدون در کنار هم بودن قابل تحقق است، به ویژه که همواره قدرت‌هایی از برون، آرزوی اضمحلال این سرزمین و سرشکستگی این ملت را در سر می‌پرورانند.

۳. در این لیالی، شب‌های قدر را پشت سر نهادیم. جز این است که سرنوشت هر کسی و ملتی، متناسب با ظرفیت‌های وجودی آنان مقدر می‌گردد؟ مگر سنت الهی بر جهان حاکم نیست؟ جز این است که با تخم تفرقه، نمی‌توان محصول عزت درو کرد؟ اگر می‌خواهیم بمانیم! اگر قصد داریم عزیز باشیم! اگر بدنبال شوکت و پایداریم، برای سست نشدن، باید در کنار هم بمانیم (لا تنازعوا، فتفشلوا: سوره انفال ۴۶).

۴. در نهایت به نظرم در این مقطع بزرگان به ویژه غرب کشور، نباید ساکت بمانند. بلکه در موضع مشترک، اقدامات تفرفه افکنانه را نفی و برای تحبیب قلوب و پر کردن شکاف‌ها، با بهره‌گیری از ظرفیت‌های فرهنگی نوروز، در عمل سریع وارد صحنه شده و با هدایت‌های خوبشان، این کج‌راهه را تصحیح کنند. رسانه‌ها از تشدید احساسات، به شدت خودداری کنند و بیشتر به فکر خاموش کردن این آتش باشند. دولت‌مردان هم کمی غیرت ملی به خرج داده و از منظر هویت ایرانی مسایل را مدیریت کنند، تا از این پیش‌آمد ناگوار به خوبی و زودهنگام عبور کنیم.

*تحلیلگر مسایل سیاسی

۴ فروردین ۱۴۰۴