دیدارنیوز _ محسن برهانی*: در قضیه ۴۲۰۰ متر باغ اُزگل با توجه به باز شدن زبان برخی مسؤولین در دفاع از برخی متهمان و احتمال کلید خوردن پروژه ماستمالی‌کردن، برای روشن شدن بیشتر ابعاد حقوقی نکاتی تقدیم می‌شود:
مدرسه علمیه در دو بیانیه خود اعلام کرده است که این ۴۲۰۰ متر به حوزه بازگردانده شد یا در حال بازگردانده شدن است! باز خدا را شکر یاشار سلطانی مطلبی را علنی کرد و الا ….
لازم به ذکر است که پشیمانی حتی دقایقی پس از ارتکاب جرم بصورت تامّ، هیچ تأثیری بر تحقق جرم ندارد. جرم انتقال مال غیر واقع و تمام شد. اینکه چند ماه بعد از ارتکاب جرم و پس از افشاگری ادعا شود در حال برگرداندن هستیم، تأثیری بر جرم ندارد. بله اگر واقعاً بازگرداندن تحقق پیدا کرده بود (که تحقق پیدا نکرده است) می‌توانست از موارد تخفیف مجازات محسوب شود.
در این پرونده دو موضوع را باید تفکیک کرد؛
در مرحله اول، یک مؤسسه غیرانتفاعی تشکیل می‌شود. در این مرحله ممکن است امضا‌هایی جعل شده باشد یا میزان سهامی کم و زیاد شده باشد و یا ممکن است اسم کسی بدون اجازه او به اساسنامه اضافه گردیده باشد.
دوم و هو المهمّ انتقال مال به این مؤسسه غیرانتفاعی است. باید توجه نمود که جرم اصلی در این مرحله واقع شده است و نه در هنگام ثبت مؤسسه. این شرکت، منتقلٌ الیه است، ولی ناقل این ۴۲۰۰ متر کیست؟ براساس بیانیه اخیر شخص آقای صدیقی چنین کرده است. ایشان چه سمتی دارد که ۴۲۰۰ متر را به یک شرکت منتقل کرده است؟ وی متولّی مدرسه است؛ براساس کدام مجوز قانونی یا شرعی، متولی مدرسه می‌تواند ملک مدرسه را به یک مؤسسه منتقل کند؟ مگر اینکه وی ادعا کند بعد سال‌ها قضاوت و منبر و کرامت و نقل کشف و شهود و خواب و رؤیا‌های صادقانه و اضغاث احلام، از این مطلب ابتدایی اطلاع نداشته و نمی‌دانسته که متولی، مالک نیست؟! نتیجه اینکه ظاهراً در بنچاق هم ناقل و هم منتقلٌ‌الیه را شخص صدیقی امضا کرده است؟! چرا؟ چه نیازی به این نقل و انتقال وجود داشت؟ ان شاءالله در دادگاه این موضوع مشخص می‌گردد.
نهایت آنکه خاطر همه ما هست که یک بازیگر بخاطر یک استوری یا یک شهروند بخاطر یک توییت، رأساً جلب شدند بدون هیچ احضاری. افکار عمومی بشدت پیگیر این مهم است که دادستان تهران یا دادستان ویژه روحانیت در ما نحن فیه چه خواهند کرد.
ما هم منتظر می‌مانیم فانتظروا إنّی معکم من المنتظرین
*حقوق‌‌دان و وکیل دادگستری
