صلاح‌الدین هرسنی، کارشناس مسائل بین‌الملل در مطلبی با عنوان «انتظارات افکار عمومی از سفر رئیسی به نیویورک» در جهان صنعت نوشت: افکار عمومی این انتظار را دارد که رئیسی بتواند متن و حاشیه نشست مجمع عمومی را با ابتکار عمل در سخنرانی و همچنین دیدار با نخست‌وزیران و روسای‌جمهور کشور‌ها دستمایه فرصت سازنده برای کشور کند. مهم‌ترین انتظار از رئیسی مربوط به حق مشروع ایران در جهت احیای برجام و رفع تحریم‌ها و در نتیجه محکوم کردن سیاست‌های واشنگتن در خروج از برجام است.
دیدارنیوز: «مهم‌ترین توقع و انتظار از رئیسی آن است که او بتواند با سخنرانی در تریبونی چون مجمع عمومی از سخنان تکراری و کلیشه‌ای اجتناب کند.»
صلاح‌الدین هرسنی نوشت: «سید‌ابراهیم رییسی رییس‌جمهوری‌کشورمان برای شرکت در هفتاد‌و‌هشتمین نشست مجمع عمومی سازمان ملل متحد، بامداد امروز دوشنبه به نیویورک سفر کرد. البته رییسی در نشست مجمع عمومی سازمان ملل سال گذشته نیز حاضر شد و همین حضور به شائبه و گمانه سابقه کاری‌اش در نشست مهمی چون مجمع عمومی سازمان ملل پایان داد. او که توانسته و توفیق یافته همانند سایر روسای‌جمهور و نخست‌وزیران عضو مجمع عمومی سازمان ملل در نشست امسال حاضر شود، افکار عمومی این انتظار را دارد که وی بتواند متن و حاشیه نشست مجمع عمومی را با ابتکار عمل در سخنرانی و همچنین دیدار با نخست‌وزیران و روسای‌جمهور کشور‌ها دستمایه فرصت سازنده برای کشور کند.
در این ارتباط مهم‌ترین توقع و انتظار از رییسی آن است که او بتواند با سخنرانی در تریبونی، چون مجمع عمومی از سخنان تکراری و کلیشه‌ای اجتناب کند و در مقابل بر ضرورت راهبرد چند‌جانبه‌گرایی و ضرورت تعامل سازنده با جهان به ویژه با همسایگان، آن هم در محیط پر‌آشوبی، چون منطقه غرب آسیا، کشور را از انزوای منطقه‌ای و بین‌المللی خارج کند و صرف عضویت پاندولی و نامطمئن در پیمان شانگ‌های و اخیرا نیز عضویت در گروه بریکس و سایر پیمان‌های تحت مدیریت مسکو و پکن را مایه اتکا در معادلات جهانی نسازد.
همچنین رییسی باید بداند که نشست مجمع عمومی امسال برای او همانند بهار نشست شانگ‌های و بریکس نیست و ممکن است با توجه به شرایط جهانی و منطقه‌ای ایران نشست مجمع عمومی امسال برای او به پاییز و خزانی مبدل شود. ضمن آنکه رییسی باید مسیر سخنرانی و انعکاس منویات جمهوری اسلامی ایران را در قالب بیانیه و خطابه به‌گونه‌ای تنظیم و ارائه کند که تجربه نه‌چندان خوشایند برخورد با محمود احمدی‌نژاد و رفتار مقامات و سران کشور‌ها در ترک جلسه سخنرانی رییس‌جمهوری اسبق تکرار نشود.
در سطحی دیگر این انتظار از رییسی می‌رود که بتواند به جهت تزاید سطح تنش با واشنگتن، همراهی با روسیه و چین را دستمایه سیاست خصمانه غرب علیه ایران نکند، چرا‌که در شرایط حاضر افکار عمومی جهانیان هیچ موافقتی با تهاجم نظامی روسیه یا همان عملیات ویژه مورد نظر ولادیمیر پوتین به منظور نئونازیسم‌زدایی در محیط‌های پیرامونی روسیه به ویژه در اوکراین ندارند. حال احتمال دارد سیاست‌های اعلامی تهران در حمایت و مشروعیت‌بخشی به رفتار روسیه در مجمع عمومی موجب تعریف فاز جدیدی از ایران‌آزاری از سوی غرب آن هم در شرایطی شود که ایران در انزوای بین‌المللی قرار گرفته است؛ بنابراین نیازی نیست که رییسی در چنین نشستی سخنی بر مشروعیت مسکو در جنگ اوکراین بر زبان آورد.
مهم‌ترین انتظار از رییسی مربوط به حق مشروع ایران در جهت احیای برجام و رفع تحریم‌ها و در نتیجه محکوم کردن سیاست‌های واشنگتن در خروج از برجام است. این انتظار افکار عمومی بدان جهت است که دولت رییسی قرار بود اقتصاد ایران را بدون برجام بازسازی کند، اما واقعیت‌های اقتصادی ایران به واسطه ندانم‌کاری متخصصان و سو‌ءمدیریت و همچنین گره زدن مشکلات و مصائب اقتصاد به تحریم‌ها نشان داد که راه بازسازی اقتصاد ایران نه لزوما از شانگ‌های یا بریکس، بلکه با همگرایی و تعامل سازنده با غرب می‌گذرد. البته همگرایی سازنده با غرب لزوما به معنای دیپلماسی التماسی نیست.
در واقع رییسی باید ضمن تعدیل رفتار‌های تهاجمی واشنگتن در قضیه برجام فضای مجمع عمومی را به نفع ایران و در نتیجه احیای برجام تغییر دهد. چنین انتظاری بسته به آن است که رییسی بتواند با نشان دادن و یاد‌آوری بد‌عملی اروپا از فردای خروج واشنگتن از برجام، سه عضو اروپایی برجام را در جهت احیای برجام با واشنگتن همراه کند. در واقع رییسی باید تمام تلاش دولت دوازدهم را که به احیای برجام و مذاکرات وین ۶ منتهی شده بود، با عقلانیت و زیر لوای یک نرمش قهرمانانه در راستای منفعت ایرانیان تغییر دهد و از آن استفاده کند. البته استفاده از فرصت‌های برجامی نیازمند همکاری با آژانس انرژی هسته‌ای و همچنین نیم‌نگاهی به نتایج نشست‌های شورای حکام است که مبادا موجب بازگشایی پرونده جدیدی برای ایران و در نتیجه تعلیق برجام شود.
به این ترتیب، هر‌گونه نتیجه در ماموریت نیویورک نیازمند کاربست این الگو‌ها و رفتار‌هاست و اگر رییسی از چنین ماموریتی غافل بماند و بخواهد تمام تخم‌مرغ‌هایش را در سبد مسکو، پکن و اعضای بریکس قرار دهد، در عمل خود را با وضعیتی روبه‌رو می‌بیند که به قول معروف از اینجا مانده و از آنجا رانده شده است. در سطحی دیگر، رییسی نباید آزاد‌سازی پول‌های بلوکه‌شده ۶ میلیارد دلاری از طرف واشنگتن بر سر مبادله زندانیان را به‌گونه‌ای تفسیر کند که قرار است به امری معمول، بی‌چالش و مداومی در آینده تبدیل شود. رییسی و سایر تصمیم‌سازان دستگاه دیپلماسی باید بدانند که آزاد‌سازی پول‌های بلوکه‌شده بیشتر مصرف داخلی و تبلیغاتی در انتخابات آینده دارد و بسیار واضح است که در صورت قدرت‌یابی دوباره جمهوریخواهان راهبرد واشنگتن به زیان تهران تغییر خواهد کرد. حال باید دید و منتظر ماند که چگونه رییسی می‌تواند با توجه به دومین تجربه سیاسی حضور در نیویورک چنین انتظاراتی از سوی افکار عمومی را در هفتاد‌و‌هفتمین نشست مجمع عمومی با ابتکار عمل به نفع ایران تغییر دهد و با دست پر نیویورک را به مقصد تهران ترک کند.»
