بهرام عین‌اللهی و هزار راه نرفته!

دیدارنیوزـ نسرین نیکنام: دو سال پس از انتخابات ریاست جمهوری، ابراهیم رئیسی لایحه برنامه هفتم توسعه را به مجلس داد، او در این لایحه که به ادعای پایگاه اطلاع رسانی دولت، لایحه متفاوتی است تلاش کرده تا با آسیب شناسی برنامه‌های قبل به جای در نظر گرفتن اهداف غیرواقع گرا، در مسیری جدید اولویت‌های اقتصاد کشور را هدف قرار دهد؛ هر چند که جامعه امیدی به تغییر ریشه‌ای و ساختاری در هیچ کدام از بخش‌ها را ندارد، اما رئیسی امیدواری نسبت به تحقق اهداف سند چشم انداز را پررنگ می‌داند!

یکی از مهم‌ترین دغدغه کشورها، چه توسعه یافته چه در حال توسعه، موضوع بهداشت و درمان است؛ هر چند که در کشور‌های توسعه یافته این دغدغه به دلیل برنامه‌ریزی درست و از آن مهم‌تر درمان رایگان، کمتر است، اما به طور کلی اولویت همه دنیا بهداشت و درمان است، به ویژه از زمانی که ویروسی به نام کووید ۱۹ در سراسرجهان منتشر شد و آسیب‌های زیادی را متوجه کشور‌ها کرد.

از شهریور ۱۴۰۰ وقتی دولت ابراهیم رئیسی در اوج گیری کرونا بر سرکار آمد و توانست با واکسن‌های خریداری شده در دولت حسن روحانی کووید ۱۹ این ویروس منفور را کنترل کند، تصور کرد پس می‌تواند در بحث بهداشت و درمان، شاهکار خلق کند و به طرفة العینی همه مشکلات را حل کند؛ مخصوصا که عین‌اللهی با یک برنامه چند ده صفحه‌ای اعتماد نمایندگان را جلب کرد تا سکان هدایت وزارت بهداشت را به دست بگیرد، اما آن چیزی که اتفاق افتاد، عدم رضایت مردم از عملکرد وزیر در تمام حوزه‌های بهداشت بود از مشکلات تامین دارو و افزایش قیمت‌های چند برابری تا مهاجرت پزشکان و پرستاران و خالی ماندن جایگاه‌هایی که مهمترین گره‌گشای حوزه درمان است.

برنامه هفتم توسعه و وزارت بهداشت

لایحه‌ای که دولت سیزدهم به مجلس داده است از نظر کامران باقری لنکرانی، استاد دانشگاه و عضو پیوسته فرهنگستان علوم پزشکی نکات ارزشمندی دارد که در خور تقدیر است؛ حالا بیایید این نکات ارزشمند را از منظر وزیر بهداشت دولت احمدی نژاد بررسی کنیم!

پیش بینی بودجه غلتان سه سالانه، حمایت از نو اشتغالی، حمایت از صادرات دارو، ادغام مؤسسات آموزشی، توجه به موضوع حوادث ترافیکی و تمرکز تصمیم گیری در این خصوص در وزارت کشور، تحکیم سامانه الکترونیک سلامت ایرانیان و ادغام سامانه‌های موازی و تاکید بر تولیت وزرات بهداشت و ... از موضوعات مهمی است که لنگرانی آن را برگ برنده دولت در حوزه سلامت می‌داند، اما به عنوان مثال حوزه صادرات دارو، تنها به همین چند کلمه خلاصه نمی‌شود، این حوزه که از دیرباز پاشنه آشیل دولت‌ها در بخش سلامت و درمان بوده و هست نیاز به آسیب شناسی و بررسی خلاء‌هایی دارد که همواره تولیدکنندگان و صادرکنندگان را با مشکل روبرو می‌کند.

البته لنکرانی به بخش بیمه درمانی نقد دارد و می‌گوید: بیمه درمانی به شکل فعلی در گسست کامل با سایر اقدامات رفاهی و اجتماعی است و علیرغم هزینه‌های فراوان، اغلب بی فایده و ناراضی ساز است، البته از نگاه این استاد دانشگاه ناکارآمدی بیمه و عدم پوشش هزینه‌ها باعث شده که تخلفات روزافزون شود، از این رو بسته بیمه پایه باید واقع بینانه و اثرگذار باشد.

گویا وزیر بهداشت اسبق فراموش کرده که خود او هم در رسیدن مشکلات درمانی و وضعیت بیمه مردم به عدم اجرای طرح‌های کارآمد و مدیریت ناکارآمد مرتبط است و حالا بیرون گود نشستن و صحبت کردن از یک سری باید‌ها و نباید‌ها مشکلات متعدد این حوزه را حل نمی‌کند.

در حال حاضر علاوه بر مشکلات بیمه‌های درمانی و خارج شدن بسیاری از دارو‌های بیماران خاص از زیر پوشش بیمه، کمبود دارو، افزایش هزینه‌های دارویی و درمانی، کمبود تخت و مراکز درمانی در مناطق محروم، مهاجرت پزشکان و پرستاران، عدم تمایل پزشکان و متخصصان برای گذران دوره خدمت در مناطق دورافتاده و کم برخوردار و ... از مهمترین موضوعات قابل لمسی است که مردم هر روز و هر ساعت با آن مشکل دارند وگرنه ادغام مراکز آموزشی تحت نظر وزارت بهداشت، توجه به موضوع حوادث ترافیکی و تمرکز تصمیم گیری در این خصوص در وزارت کشور و ... در حال حاضر دردی از مردم دوا نمی‌کند، زیرا همه می‌دانند اجرایی شدن چنین تصمیم‌هایی، هم مستلزم زمان و هم فردی توانمند است که بتواند از عهده آن برآید و تا زمانی که دغدغه ذهنی عین‌اللهی ساختن مسجد در بیمارستان‌ها است، هیچ کدام از این موانع برطرف نخواهد شد. 

موضوعاتی که در این گزارش به آن اشاره شد به مثابه قطره ای از دریا است و بیان نشدن سایر مشکلات نیازمند وقت و حوصله بیشتر مخاطبان است از این رو تلاش شد تا بخش های قابل لمس‌تر برای مردم و مخاطبان بیان شود، شاید که گره‌گشا باشد.