دیدارنیوز ـ حامد شجاعی: سالهای پایانی دهه شصت خورشیدی را میتوان به تعبیری نخستین مرحله پوستاندازی و انشقاق جدی، رسمی و علنی چهرهها و گروههای مانده در حاکمیت پس از درگیریهای خونبار سیاسی دهه نخست انقلاب و فرو نشستن غبار جنگ تحمیلی عراق علیه ایران دانست. در این سالها، در سایه تغییر محور قدرت پس از رحلت بنیانگذار جمهوری اسلامی، فرصت برای مطرح شدن چهرههایی جوانتر و کمتر شناخته شده در عرصههای گوناگون فراهم شد که به تدریج جایگزین نیروهای جوان انقلابی شدند که در دهه نخست عمر جمهوری اسلامی تحت تاثیر جبر تاریخی و سیاسی، آزمون و خطاهای گوناگونی را پشت سر گذاشته بودند و درست در زمانی که خود را مدعی پختگی و حمل کولهباری از تجارب ده ساله میدانستند درهای خروج از طبقات بالای عمارت قدرت به آنها نشان داده شد.
در چنین فضایی روزنامه کیهان، به عنوان رسانه پرشمارگان و فراگیر آن روزگار که تریبونی مهم برای انتقال دیدگاههای حاکمیت به جامعه شناخته میشد، نمیتوانست بری از تغییرات کلی عرصه سیاسی و مناسبات قدرت بماند. در این شرایط مهدی نصیری، به عنوان طلبهای جوان که نخستین تجربههای رسانهای خود را از چند سال قبل با تشویق و راهنماییهای شهید شاهچراغی در کیهان آغاز کرده بود در مقام سردبیر این روزنامه و در پس تنشهای پیدا و پنهان فراوانی که با اعضای نامدار شورای سردبیری وقت کیهان داشت سکان هدایت این ارگان مطبوعاتی مهم را به دست گرفت.
تاریخ تحولات سیاسی ایران در نیم قرن اخیر مشحون از رخدادهایی است که جایگاه بعضی افراد در افکار عمومی و قضاوت تاریخ در قبال آنها را به کرات دستخوش تغییر کرده است. اگر چه نباید از نظر دور داشت که این تغییر قضاوت تاریخی به میزان انعطافپذیری و شجاعت افراد در پذیرش واقعیتهای جامعه یا تصلب و محافظهکاری آنها در سرسختی نشان دادن در برابر روند طبیعی تغییرات اجتماعی میتواند مثبت یا منفی باشد.
مهدی نصیری به عنوان یک فعال شناختهشده رسانهای که ضمن برخورداری از تاییدات عالیرتبهترین مقام نظام، سردبیری روزنامه کیهان از زمان سرپرستی سیدمحمدخاتمی تا حسین شریعتمداری را در کارنامه خود دارد و چند سالیست که علیرغم حفظ احترام رفقای قدیم در قامت یک منتقد در فضای رسانهای کشور حضور دارد از جمله چهرههاییست که قطعا در معرض این تغییر قضاوت تاریخی قرار دارد و مثبت یا منفی بودن این تغییر وابستگی مستقیم به زاویه دید مخاطب او دارد و به قول معروف هر کسی از ظن خود همراه یا مخالف او میشود. هر چه باشد مهدی نصیری در آستانه شصت سالگی ابایی از نقد گذشته خود، در عین مرزبندی با جریانهای روشنفکری که قائل به نسبیگرایی در تشخیص حق و حقیقت هستند ندارد. به هر روی از مهدی نصیری سالهای پایانی دهه شصت تا مهدی نصیری آغاز قرن پانزدهم به اندازه سه دهه عمر و زندگی او و یک ملت فاصله است.
بخش نخست گفتگو با مهدی نصیری در تنگنای دوازدهم بیشتر به مرور دیدگاهها و عملکرد او در مقام یک چهره رسانهای اصولگرا در نشریات کیهان و صبح اختصاص یافت. بخش دوم این گفتگو نیز به زودی در معرض تماشای مخاطبان گرامی قرار خواهد گرفت.
بخش اول گفتوگوی مهدی نصیری در تنگاهی دوازدهم
