اغلب مردم وقتی درباره فردی با اختلال تغذیه فکر می‌کنند، دختر یا زنی را تصور می‌کنند که غذا را محدود کرده است، به شدت ورزش یا مخفیانه پرخوری و استفراغ عمدی می‌کند.
دیدارنیوز ـ روزی که رایان شلدون به خانواده‌اش گفت دچار اختلال تغذیه است، خانواده‌اش از نهایت حیرت به خنده افتادند. وقتی رایان این موضوع را با پزشکش مطرح کرد، به او گفته شد که این مسئله از نظر پنهان مانده، زیرا آن‌ها هرگز فکر نمی‌کردند که او در خطر باشد.
وقتی رایان تجربه‌اش را عمومی کرد، یکی از مخاطبان او که اتفاقاً یک پزشک بود، به حمایت از رایان برخاست و گفت مشکل رایان به این دلیل تشخیص داده نشده که او نه هیکل خیلی بزرگی داشته و نه خیلی لاغر بوده است.
رایان شلدون که اکنون ۳۴ سال دارد و رئیس برنامه سفیر در انجمن اختلال تغذیه ملی در آمریکاست، از ۸ سالگی با مشکلات مربوط به تصویر بدن دست‌وپنجه نرم می‌کرده است. زمانیکه این مشکلات به اختلال تغذیه تبدیل شد، رایان، تاحدی به دلیل این کلیشه که اختلال خوردن وضعیتی است که فقط دختران نوجوان گرفتارش می‌شوند، نتوانست آن را تشخیص بدهد یا از دیگران کمک بگیرد.
استورات ماری، دانشیار روان‌شناسی و علوم رفتاری در دانشگاه ساوترن کالیفرنیا و مدیر تحقیقات ترجمه‌ای در آزمایشگاه اختلال تغذیه، می‌گوید: «این باوری غلط و مضر است، زیرا از هر ۳ مورد اختلال تغذیه ۱ مورد در مردان و پسران جوان رخ می‌دهد.»
بر اساس آمار‌های انجمن ملی اختلال تغذیه در آمریکا، فقط در ایالات متحده ۱۰میلیون مرد در مقطعی از زندگی‌شان دچار اختلال تغذیه می‌شوند. به همین مناسبت در ماه فوریه یک هفته با عنوان هفته ملی اختلال تغذیه نام‌گذاری شده است. امسال کارشناسان تصمیم گرفته‌اند که درباره چگونگی اثرگذاری اختلال تغذیه بر مردان و پسران و چگونگی تشخیص آن صحبت کنند.
اغلب مردم وقتی درباره فردی با اختلال تغذیه فکر می‌کنند، دختر یا زنی را تصور می‌کنند که غذا را محدود کرده است، به شدت ورزش یا مخفیانه پرخوری و استفراغ عمدی می‌کند.
دکتر بلیک وودساید، استاد گروه روان‌پزشکی در دانشگاه تورنتو در کانادا، می‌گوید، مردان هم می‌توانند اختلال تغذیه را به شکلی مشابه زنان و دختران تجربه کنند. اما مردان همچنین ممکن است برای مطابقت‌یافتن با تعداد معدودی تیپ بدنی، مانند تیپ ابرقهرمانان عضلانی و تیپ شیفتگان لاغر و استخوانیِ تکنولوژی که سرشان مدام در کامپیوتر است، روی خودشان فشار احساس کنند.
ماری می‌گوید، برخی از این تیپ‌های ایدئال مردان را به محدود کردن کالری دریافتی تشویق می‌کنند، اما برخی دیگر برعکس عمل می‌کنند و آن‌ها را تشویق می‌کنند که به شکلی افراطی ورزش کنند، پروتئین بیش‌از‌اندازه مصرف کنند و به شدت مصرف برخی مواد مغذی مانند چربی‌ها و کربوهیدرات‌ها را محدود کنند.
ماری می‌گوید اختلال زمانی اتفاق می‌افتد که رفتار‌ها و تعاملات شما تحتِ کنترل محدودیت‌هایی قرار می‌گیرند که شما برای رسیدن به یک شکل بدنیِ ایدئال آن‌ها را برای خودتان وضع کرده‌اید. او می‌گوید: «معیارتان برای تشخیص باید پاسخِ این پرسش باشد: آیا این ایدئال‌ها بر توانایی‌تان برای داشتن یک زندگی نرمال و کارامد اثر منفی گذاشته است؟»
اگر مردان هم دچار اختلال تغذیه می‌شوند پس چرا ما درباره‌اش چیزی نمی‌شنویم؟ پاسخ این است: انگ و طرد اجتماعی. ماری می‌گوید هرچند اختلال آنورکسی نروزا در قرن نوزدهم در ابتدا هم در دختران و هم در پسران تشخیص داده شد، اما بعد پسران از تحقیقات و معیار‌های تشخیصی کنار گذاشته شدند.
ماری می‌گوید تا همین اواخر علائم اختلال تغذیه تغییرات در پستان‌ها و قطع قاعدگی بود. او می‌افزاید، اگرچه معیار‌های تشخیصی تغییر کرده است، اما مردان و پسران هم‌چنان از اغلب تحقیقاتی که بروی اختلال تغذیه انجام می‌شود، کنار گذاشته می‌شوند.
کنار گذاشته شدن مردان از این مطالعات می‌تواند منجر به انگ اجتماعی و باعث شود که مردان و پسران – و البته اطرافیان آن‌ها – نتوانند رفتار‌های خودشان را تشخیص دهند یا با این باور که این نوع اختلال، اختلالی زنانه است و کمک گرفتن از دیگران در این زمینه به مردانگی‌شان لطمه می‌زند، در کمک گرفتن از دیگران تعلل کنند.
ماری می‌گوید، بدتر از همه این‌ها آن است که مردانی با اختلال تغذیه‌ای قهرمانانِ دنیای رسانه‌های اجتماعی هستند. سلبریتی‌ها و اینفلوئنسر‌ها تمرین‌های ورزشی افراطی، تصاویری از بدن و وعده‌های غذایی نیمه‌آماده را که به قول آن‌ها بدن را فریب می‌دهد تا در وضعیت قحطی و عضله‌سوزی قرار نگیرد، به نمایش می‌گذارند.
هر پزشکی، فارغ از جنسیت، این رفتار را در طبقه رفتار‌های ناشی از اختلال تغذیه یا بولیمی قرار می‌دهد. ماری می‌گوید: «در مردان ما این رفتار‌ها را نوعی روش اجتماعی برای مردانه‌تر شدن می‌بینیم.»
چه کاری می‌توانیم انجام دهیم؟
ماری می‌گوید بسیاری از پزشکان هنوز با نشانه‌های اختلال تغذیه در مردان آشنا نیستند و برای همین نقطه شروع شناسایی این اختلال و علائم آن است.
ووساید می‌گوید، پسران نوجوان را می‌توان به ملخ‌های انسانی تشبیه کرد که اغلب هر لقمه غذا را در مسیرشان نابود می‌کنند. اگر متوجه شدید کسی که برای‌تان اهمیت دارد به‌طور ناگهانی مقدار یا شیوه غذا خوردنش در جمع تغییر کرده است، شایسته است که به این رفتار توجه نشان دهید.
وودساید می‌گوید اگر مردان یا پسرانِ زندگی‌تان تغییرات بزرگ و ناگهانی در فعالیت‌ها و روابط‌شان ایجاد کرده‌اند، ممکن است وقتش رسیده باشد که این مسئله را با دقت بیش‌تری بررسی کنید.
از اینجا به بعد خبر‌ها هم خوب و هم بد است. ماری می‌گوید، خبر بد این است که درمان اختلال تغذیه برای مردان و پسران بر مبنای همان درمانی است که فقط بروی زنان انجام شده است. اما خبر خوب این است که مردان و پسران اغلب به درمان‌های اختلال تغذیه به خوبی پاسخ می‌دهند.
رایان شلدون زمانی شغل، پول و روابطش را به دلیل اختلال تغذیه از دست داد. سال‌ها طول کشید تا به کمک درمان‌های اجتماعی و گروه‌درمانی بدن و زندگی‌اش را به مسیر نرمال بازگرداند.
رایان اکنون معتقد است بهترین روش برای کمک به مردان و پسران برای دریافت درمان آن است که او حقایق پنهان وضعیت خودش را با آن‌ها به اشتراک بگذارد: آن‌ها باید بدانند تنها نیستند.
منبع: CNN
ترجمه: سایت فرادید
