نماینده چابهار: برخی روستاهای سیستان و بلوچستان حتی تلفن هم ندارند

دیدارنیوز ـ معین‌الدین سعیدی نماینده چابهار در مجلس  گفت: موارد متعددی از روستاهای بالای ۲۰ خانوار استان سیستان و بلوچستان حتی تلفن هم ندارند و در روستاهایی بالغ بر هزار نفر جمعیت مطلقاً ارتباط مناسبی وجود ندارد.

این نماینده مجلس کمبود منابع مالی و ناهماهنگی‌ها را عامل مشکلات سطح پوشش ارتباطی و ناپایداری این شبکه در حوزه انتخابیه‌اش دانست و گفت که «بخش عمده این ناهماهنگی‌ها خصوصا در حوزه شرکت مخابرات ایران و برخی اپراتورها نظیر ایرانسل و همراه اول است.»

در گزارشی که آذر ماه امسال کمیسیون صنایع و معادن مجلس از عملکرد وزارت ارتباطات ارائه کرد، تنها ۲۸ درصد از روستاهای سیستان و بلوچستان ارتباط مخابراتی داشته‌اند و ۷۲ درصد از روستاهای آن هیچ‌گونه ارتباط مخابراتی ندارند. کمیسیون صنایع و معادن در گزارش خود با استناد به گزارش اتحادیه بین‌المللی مخابرات اعلام کرده ۴۳ درصد منازل در روستاهای ایران اینترنت ثابت ندارند. این در حالی است که مجلس یازدهم در قانون بودجه سال ۱۴۰۰ توسعه زیرساخت ۵ میلیون درگاه اینترنت ثابت را برای شرکت مخابرات ایران تکلیف کرده بوده اما دیوان محاسبات گزارش داده این اتفاق در ۶ ماه نخست امسال رخ نداده است.

به گفته نماینده چابهار اتصال روستاهای بدون پوشش به شبکه ارتباطی پایدار تا بهار سال ۱۴۰۰ به طور مناسب اتفاق نیفتاده است. بر اساس قانون برنامه ششم توسعه ۸۰ درصد روستاهای بالای ۲۰ خانوار باید به فیبر نوری متصل شوند. محمدجواد آذری جهرمی وزیر ارتباطات دولت دوازدهم زمستان سال گذشته در پاسخ به نماینده زابل گفته بود تا اریبهشت ماه ۱۴۰۰ عملیات فیبر نوری در سیستان و بلوچستان به مرز قابل قبولی می‌رسد. آذری جهرمی گفته بود «سیستان و بلوچستان به ظرفیت بیشتری نیاز دارد و به همین دلیل ما از رئیس‌جمهور، رئیس سازمان برنامه و بودجه و وزیر اقتصاد درخواست کردیم اعتباراتی برای حل این مشکل اختصاص دهند که دولت هزار میلیارد تومان اختصاص داده  است.»

آمارهای دی ماه سال گذشته وزیر ارتباطات وقت نشان می‌دهد برای سیستان و بلوچستان ۱۲ هزار کیلومتر فیبر نوری پیش بینی شده بود که ۷ هزار و ۳۰۰ کیلومتر در مجموعه شرکت مخابرات ایران بوده و ۴ هزار کیلومتر هم در دولت دوازدهم به سرانجام رسیده است. سعیدی گفت که وقتی در اتاق وزیر ارتباطات می‌رویم، در مرکز کنترل می‌گویند هر روستایی را انتخاب کنید، مشخص می‌شود آنجا ارتباط وجود دارد یا نه؛ اما در عمل با حضور در آن منطقه معلوم می‌شود هیچ ارتباطی برقرار نیست.