جشنواره فیلم فجر - صفحه 40

طلا، صرفا اعتراضی در مورد سختیِ زندگی جوانان نیست و خیلی هم در بند به تصویر کشیدن معضلاتشان نیست، آنچه که طلا در سر دارد، تاثیری است که این مشکلات و موانع روی شخصیت آدم­‌های فیلم می­ گذارد. سیر نزولی فیلم از یک ملودرام با رفیق­‌های صمیمی و صمیمیت­‌های آنچنانی، به سمت دعوا‌ها و دزدی­ها و حتی قتل حرکت می­ کند. طلا، هرچند که بهترین فیلم شهبازی نیست و در کارنامه این فیلمساز می­ توان فیلم­‌های بهتری هم یافت، اما قابل انکار نیست که در راستای همان آثار پیشین شهبازی است و نوید یک فیلمساز مولف با دغدغه­‌های اجتماعی و علاقمند به نسل جوان را می­ دهد.

فیلمنامه، از این جهت خوب نوشته شده است که در کنار پلات اصلی و ایده قسم خوردن در مورد یک قتل در دادگاه، داستانک‌های فراوانی بین شخصیت­های حاضر در اتوبوس وجود دارد که هرچند شخصیت پردازی درستی برای آن­ها شکل نمی­ گیرد، اما روند تغییر و تاثیر مجادله بر روی آدم ­ها را نمایان می­ کند.