در اردوگاه اصولگرایی اوضاع به ظاهر بر وفق مراد ابراهیم رئیسی است اما حضور چندین نامزد دیگر از این جناح نشان از آن دارد که بازی پیچیدگی‌های بیشتری هم دارد و کار شاید به این سادگی نیست.
دیدارنیوز ـ گروه سیاسی: در حالی که در هفته گذشته به نظر می‌رسد که اصولگرایان این بار هم روی نام ابراهیم رئیسی اجماع می‌کنند و او در انتخاباتی کم رقابت به سادگی پیروز خواهد شد؛ اما با ثبت نام چهره‌های متعددی از میان اصولگرایان، حالا صحنه بازی کمی پیچیده‌تر از قبل شده است.
قابل انکار نیست که ابراهیم رئیسی بهترین وضعیت را در میان نامزدهای اصولگرا دارد. او از یک پایگاه رای ۱۶ میلیون نفری در انتخابات قبل برخوردار بوده است که احتمالا بخش قابل توجهی از آن برای او حفظ خواهد شد. عملکرد او در قوه قضائیه و برخی اصلاحات صورت گرفته هم نظر بخشی از افکار عمومی را جلب کرده است. او سید است و این هم در بخش‌های سنتی جامعه ایران یک پوئن مثبت به حساب می‌آید. به نظر می‌رسد که بخش مهمی از بلوک قدرت در مورد نقش بسیار مهم و عالی او در آینده کشور به اجماع رسیده‌اند. چهره‌های بسیار مهمی از اصولگرایان از او حمایت می‌کنند و برخی از مهم‌ترین رقیبان احتمالی او در میان اصولگرایان به صحنه نیامده‌اند. محمد باقر قالیباف احتمالا مهم‌ترین این افراد است که با حضور ابراهیم رئیسی قید حضور در فضای انتخابات را زد. آن‌ها که قالیباف و علاقه او را برای تکیه زدن به عالی‌ترین سمت اجرایی کشور می‌شناسند روی این عدم حضور به عنوان یک قرینه جدی تحلیلی حساب باز کرده‌اند و آن را یکی از نشانه‌های آن می‌دانند که رئیسی نامزد اجماعی و نهایی اصولگرایان است.
با این حال ماجرا شاید به این سادگی هم پیش نرود. مهم‌ترین نشانه ثبت نام سعید جلیلی نامزد همیشگی جبهه پایداری آن هم بعد از نامزدی ابراهیم رئیسی در انتخابات بود. انتخاب این زمان از جانب او میتواند نشانه دو چیز باشد: یا آن که با هماهنگی ستاد رئیسی به میدان آمده است که در آینده نزدیک نقشی را در نقشه راه انتخاباتی او ایفا کند یا آن که با فشار جبهه پایداری به صحنه آمده است تا حداقل در عرصه انتخابات نظرات این گروه سیاسی تندرو اصولگرا را نمایندگی کند و سخنانی را به زبان آورد و مسائلی را مطرح کند که این گروه امیدی به طرح آن‌ها از سوی رئیسی ندارد.
اما قبل از ثبت نام سعید جلیلی دو چهره دیگر مهم اصولگرایان تندرو هم در انتخابات ثبت نام کردند. علیرضا زاکانی و امیر حسین قاضی زاده هاشمی که حالا هر دو در مجلسند. زاکانی رئیس مرکز پژوهش‌های مجلس و از چهره‌های رسانه‌ای و استراتژیست پایداری‌چی‌هاست و امیر حسین قاضی زاده هاشمی نایب رئیس مجلس است و از چهره‌های مورد وثوق در میان جریان سیاسی اصولگرای رادیکال.
دقیقا روشن نیست که چرا جبهه پایداری سه چهره ارشد خود را به میدان فرستاده است. ممکن است علیرضا زاکانی با توجه به تسلطش بر فن مناظره برای کمک به رئیسی در این عرصه به میدان آمده باشد. او در مجادله کلامی توانمند است میتواند در مهار علی لاریجانی و اسحاق جهانگیری موثر باشد. حضور امیرحسین قاضی زاده هاشمی و کسب تایید صلاحیت برای او هم میتواند سرمایه‌گذاری این جریان برای آینده باشد و سعید جلیلی هم به عنوان نماد مخالفت با مصالحه با غرب به میدان آمده است که بخشی از بدنه اصولگرایی را با رئیسی همراه کند. اما همه این‌ها گمانه زنی است و شاید رهبران جبهه پایداری برنامه‌های پیچیده‌تری هم داشته باشند. از امتیازگیری بیشتر از رئیسی گرفته تا باقی ماندن در صحنه رقابت نهایی.
علاوه بر نامزدهای جبهه پایداری دو نامزد دیگر اصولگرا هم در صحنه‌اند. محسن رضایی میرقائد نمادی از استقامت برای رسیدن به هدف است. او نامزد ۴ دوره انتخابات بوده است و شرکت در انتخابات برای او به نوعی آیین بدل شده است. بعید است که رضایی در این دوره هم به آرزویش برسد اما با توجه به تایید صلاحیت احتمالی باید دید چه برنامه‌ای در تبلیغات انتخاباتی خواهد داشت و آیا به نفع رئیسی کنار می‌رود یا به سود او عمل می‌کند؟ او در مناطق جنوبی ایران پایگاه قومی خوبی دارد و حمایتش از رئیسی میتواند از این منظر موثر باشد. حمایتی که در صورت وقوع باید دید در قبال چه امتیازی صورت می‌گیرد.
دیگر چهره مشهور در این میان عزت الله ضرغامی است. رئیس سابق سازمان صدا و سیما که سالهاست کوشیده است برندی سیاسی برای خود بسازد و خود را به عنوان یک آلترناتیو در میان اصولگرایان معرفی کند. او اما در این راه چندان موفق نبوده است. ضرغامی تشکیلات سیاسی و کادر درجه یک جدی‌ای ندارد. اما رسانه را خوب می‌شناسد و حضورش در مناظره‌ها ممکن است برای سایر نامزدها دردسر ساز شود. به خصوص برای اصولگرایان که ضرغامی قاعدتا چشم به سبد رای آن‌ها دارد. این انتخابات شاید برای او پلی است برای برگشتن به صحنه اجرایی کشور البته نه در قامت رئیس جمهور!
هر چه هست این روزها رسانه‌های اصولگرا بر وحدت گفتمانی تاکید دارند و می‌کوشند اجماع را حفظ کنند اما باید دید بازی به کدام سمت پیش خواهد رفت...
