دیدارنیوز _ روح الله نخعی*: سال ۲۰۱۳، بعد از این که میت رامنی جمهوری‌خواه، رقابت ریاست‌جمهوری را به باراک اوباما، رئیس‌جمهور دمکرات وقت باخته بود، در حزب جمهوری‌خواه سندی ۱۰۰ صفحه‌ای تنظیم شد که به عنوان «کالبد شکافی» جی‌او‌پی (حزب بزرگ کهن، لقب حزب جمهوری‌خواه) معروف شد. این سند گزارشی بود از وضعیت حزب جمهوری‌خواه و علل ناکامی این حزب در آن انتخابات. این سند به این موضوع پرداخته بود که در عین موفقیت‌هایی که جمهوری‌خواهان در انتخابات ایالتی داشته‌اند، در سطح فدرال با معضلی مواجه‌اند که برای ادامه حیات حزب نیاز به بررسی و رسیدگی دارد. در همان سند بود که اشاره شد از شش انتخابات ریاست‌جمهوری تا سال ۲۰۱۲، در پنج انتخابات دمکرات‌ها رأی عمومی را برده‌اند. شاید معروف‌ترین یافته این سند، اشاره به آینده نگران‌کننده حزب با نگاه به ترکیب جمعیتی بود. با افزایش جمعیت اقلیت‌های نژادی در آمریکا و نیز با افزایش تمایل جوانان از هر نژاد و قومیت به دمکرات‌ها، این سند می‌گفت اگر جمهوری‌خواهان نتوانند پیام‌ها و سیاست‌های خود را به نحوی تغییر دهند که اقلیت‌ها و جوان‌تر‌ها را جذب کنند؛ با بحرانی تمام‌عیار مواجه خواهند شد.
این سند البته در اولین انتخابات ریاست‌جمهوری پس از آن، در نهایت کاملا نادیده گرفته شد و حزب جمهوری‌خواه دقیقا مسیر برعکس آن را رفت: تأکید روزافزون و با صراحت فزاینده بر جلب نظر رأی‌دهنده‌های سفید در تقابل با اقلیت‌ها. به جای حل مشکل جمعیتی نیز جمهوری‌خواهان تلاش‌های خود برای سخت‌ترکردن مشارکت در انتخابات و کم‌اثرکردن رأی اقلیت‌ها و حامیان دمکرات‌ها را تشدید کردند. یکی از مسئولان طراحی نقشه تقسیمات ایالتی برای انتخابات کنگره در همان سال‌ها به صراحت گفت این نقشه را با نگاه سیاسی و برای افزایش شانس حزب جمهوری‌خواه کشیده است؛ اسناد منتشرشده بعد از مرگ یکی از کارشناسان حزب، تحقیقات و بررسی‌های آماری دقیق با همین هدف را آشکار کرد و اخیرا نیز در دادگاه عالی، نماینده حزب جمهوری‌خواه علت پیگیری‌های این حزب برای حفظ و تشدید قوانین سخت‌کننده حضور در انتخابات را این طور عنوان کرد که فضای فعلی انتخاباتی برای جمهوری‌خواهان بسیار سخت است و شانس آن‌ها پایین. حزب البته با همین روش‌ها کم‌وبیش موفقیت هم داشته است و میزان حضورش در نهاد‌های قدرت در واشنگتن، یعنی کاخ سفید و کنگره، بعد از ۲۰۱۲ نیز همواره بدون تناسب با جمعیت رأی‌دهنده به جمهوری‌خواهان بوده است. از پیروزی ترامپ بدون رأی عمومی در سال ۲۰۱۶ گرفته تا این حقیقت که دمکرات‌ها با چندین میلیون رأی بیشتر، در سنا تازه به تساوی ۵۰، ۵۰ رسیده اند.
جمهوری‌خواهان، اما اگر با بی‌اعتنایی به «کالبد شکافی» ۲۰۱۲، انتخابات ۲۰۱۶ را بردند؛ در ۲۰۲۰ دوباره باختند، باختی که شاید در نتیجه نهایی نه، اما در خود بازی سنگین بود. بر همین اساس بسیاری تصور می‌کردند این باخت باعث کالبد شکافی دوباره‌ای خواهد شد، حزب جمهوری‌خواه از خواب چهارساله ترامپی بر خواهد خواست و دور خواهد زد. برخی این را پیش از انتخابات هم پیش‌بینی می‌کردند و مخالفان ترامپ در میان محافظه‌کاران، به همین امید طرفدار شکست حزب خود بودند.
اما روندی که پس از انتخابات طی شده بود، در اولین تجمع بزرگ محافظه‌کاران پس از انتخابات، مهر تأییدی قاطع گرفت تا مشخص شود کالبد شکافی و اصلاح مسیر در کار نیست. هفته گذشته، زمان برگزاری نشست معروف «سی‌پک» یا «نشست فعالیت سیاسی محافظه‌کاران» بود. علاوه‌بر حضور برجسته دونالد ترامپ در این نشست، قریب به اتفاق سخنرانان آن نیز از جمله «ترامپیست‌های» حزب بودند و در حال ترویج و تأکید بر همان رویکرد پیشین. «دزدیده‌شدن انتخابات» توسط بایدن به عنوان یک حقیقت بدیهی در صدر موضوعات بحث بود. از سخنرانان نشست «اَف‌پک» یا «نشست فعالیت سیاسیِ "اول آمریکا"» که نشست جدید پایگاه رأی شخصی و نژادپرست ترامپ بود، به سی‌پک هم آمدند و با استقبال مواجه شدند. اسامی کسانی که در دو رأی‌گیری مهم، یعنی رأی به تأیید نتیجه انتخابات و رأی استیضاح، علیه ترامپ رأی داده بودند، برده شد تا «هو» شوند. نه تنها رویکرد ترامپی مذمت نشد، مشخص شد اساسا باخت به رسمیت شناخته نشده است که بنا باشد برای جست‌وجوی دلایل آن رفت و چیزی را اصلاح کرد. حزب همچنان حزب ترامپ است و نظرسنجی نمادین این جلسه هماهنگ با نظرسنجی‌های رسمی کشوری نشان داد همچنان رهبر حزب و گزینه اصلی‌اش برای ریاست‌جمهوری، ترامپ است.
عمق تعهد حزب جمهوری‌خواه به ترامپ البته پیش از انتخابات و در مجمع عمومی حزب نیز به رخ کشیده شده بود، زمانی که برای اولین بار، برنامه و مانیفست سیاسی تنظیم و منتشر نشد و به جای آن تنها اعلام شد که حزب به دنبال پیروزی ترامپ و پیگیری سیاست‌های رئیس‌جمهور خواهد بود. از آن سند منتشرنشده در مجمع عمومی تا این کالبد شکافی لغوشده بعد از انتخابات، همه چیز حاکی از این است که فراتر از همه اصول و برنامه‌ها و اهداف، حزب جمهوری‌خواه به حزب پیروان ترامپ تبدیل شده است. این را در صرف‌نظرکردن ترامپ از تأسیس حزب جدید و از اعترافات تلخ ضدترامپی‌هایی مثل میت رامنی و آدام کینزینگر نیز می‌شود دید. موضوع اصلی، دیگر محافظه‌کاری، سیاست‌های اقتصادی راست‌گرایانه، رویکرد‌های مذهبی، تأکید بر قدرت‌نمایی در سیاست خارجی و هیچ کدام دیگر از ستون‌های پیشین مواضع جمهوری‌خواهان نیست. دونالد ترامپ آقای جی‌او‌پی است و حزب، جمعیت پیروان او. لااقل تا اطلاع ثانوی.
*روزنامه‌نگار و کارشناس مسائل آمریکا
