دیدارنیوز ـ فاطمه صفری: «حالا چی بپوشم» از پشت تبلت و گوشی تلفن، مدتی در فضای مجازی به یکی از بامزهترین موضوعات مورد بحث تبدیل شده بود و همچنان هم شوخیهایی درباره آن وجود دارد. اسفند ماه سال گذشته، اولین ویدیو از دانشآموزی که برای حضور در کلاس مجازیاش مقنعه به سر دارد و به صورت پرتره در ویدئو کنفرانس شرکت کرده، در فضای مجازی دست به دست شد. همین شد تا باب شوخی با آن باز و به یکی از هشتگهای اینستاگرامی تبدیل شود، به طوری که دانشآموزان پستهایی با مضامین حالا آقای معلم پیژامه پوشیده یا به نظرتان خانم معلم هنگام درس چه چیزی به تن دارد، منتشر کردند.
البته این «حالا چی بپوشم»ها پر بیراه هم نبود، زیرا در برخی کشورها زیرساختهایی وجود داشت که معلم و دانشآموز، آنلاین با هم ارتباط برقرار میکردند، به همین دلیل مجبور بودند با لباس رسمی در کلاس حاضر شوند. اما در ایران مشکل اصلی، نبود زیرساخت لازم برای حل چنین مسئلهای است و برخی حتی فکر میکنند، چون کلاس مجازی است، میتوانند با هر لباسی سر کلاس حاضر شوند. شاید به همین دلیل است که بسیاری از مطالب طنز به این مسئله اختصاص پیدا کرده است.
اکنون که دوباره سال تحصیلی آغاز شده، کلاسها باز هم به شکل آنلاین برگزار میشود و دوباره بازار «حالا چی بپوشم» داغ شده است و تا جایی پیش رفته که یکی از کاربران زیر پستی در این رابطه نوشته است: «مگر میخواهی به عروسی بروی؟ خب لباس مدرسهات را بپوش.» یکی دیگر نوشته: «سعی کن در خانه لباسی بپوشی که هم راحت باشی هم نشان دهد برای درسات اهمیت قائل هستی.» "
این موضوع تا جایی پیش رفت که از سوی مقامات مسئول اعلام شد دانشآموزان موظفند در کلاس آنلاین «لباس رسمی» بپوشند. اما منتقدان هم سوالاتی را مطرح میکردند، از جمله اینکه آیا تمام مدارس کشور اصلا به اینترنت متصل میشوند که بخواهند فضای وب و آنلاین داشته باشند تا از این طریق در کلاس درس آن هم با لباس رسمی حاضر شوند؟ اصلا چرا دانشآموزان باید در خانه از لباس رسمی استفاده کنند؟
مصطفی آب روشن، جامعهشناس، البته چنین تصمیمی را کارشناسیشده میداند و در رابطه با این موضوع میگوید: «مدرسه اولین نهاد رسمی است که کودک و نوجوان با آن مواجه میشود و یکی از کارکردهای تربیتی مدرسه نظم و انضباط است. در واقع در مدرسه به دانشآموزان آموزش داده میشود که در کلاس باید مواردی را رعایت کنند تا یاد بگیرند در دیگر حوزههای رسمی چگونه رفتار کنند. به همین دلیل برای حضور در کلاسهای مجازی با لباس رسمی با این هدف مشخص صورت میگیرد که دانشآموزان این مناسبات رسمی را بیاموزند و از سوی دیگر کلاسهای مجازی را بیاهمیت جلوه ندهند.»
آب روشن با اشاره به اینکه کلاسهای مجازی باید بهصورت منسجم برگزار شوند میگوید: «در واقع حضور در کلاس بدون مناسبات رسمی، حتی در کلاسهای مجازی، هرج و مرج و بیمبالاتی را به ذهن متبادر میکند لذا الزام پوشیدن لباسهای رسمی در کلاسهای مجازی نهتنها برای دانشآموزان بلکه برای معلمان واستادان نیز در نظر گرفته شده است، زیرا انتظام اجتماعی در مدرسه بر این اصل استوار است که در یک سیستم آموزشی همگی تابع و پایبند به اصول و قواعد آن باشیم، تا اثرگذاری آموزش به حداکثر برسد. به عبارتی اثرگذاری آموزشهای مجازی در شرایطی که قاعده و نظمی بر آن حاکم نباشد به حداقل خواهد رسید.».
اما ماجرا این است که آنچه کارشناسان و مسئولان میگویند، تقریبا پسِ حرف است. در جایی که دانشآموزان برخی مناطق کشور حتی نمیدانند گوشی هوشمند موبایل چیست، یا در خانواده کسی استطاعت پرداخت هزینه اینترنت را ندارد، و دغدغه مدیر مدرسه این است که بخاری نفتی، کار دست بچهها ندهد، صحبت از «حالا چی بپوشم» در کلاس مجازی، شوخی هم نیست، بلکه فاجعه است.