قصه آوارگیِ ۴۰ ساله مردمانِ این روستای "لوکس"!

 

 

بیا و برو انگلیسی‌ها باعث شد که کم کم تجهیزات و تاسیسات در این منطقه مستقر شود و با ایجاد امکانات، بخشی از عشایر و روستاییانِ گله‌دار اطراف راهی این منطقه شده و در آنجا ساکن شدند و کم کم روستایی بزرگ شکل گرفت. روستای جدید به خاطر همجواری با رودخانه "طینه"، طینه نام گرفت، اما بعد‌ها به "کنگاوش" و بعد از آن نیز به دلیل فراوانی نفت به "نفت شاه" تغییر اسم داد.

 

این‌ها را اردشیر کشاورز یک محقق کرمانشاهی می‌گوید و ادامه می‌دهد: روستای "نفت شاه" با افزایش حفاری‌ها بزرگ و بزرگتر شد و جمعیت آن نیز روز به روز بیشتر شد. وجود فرودگاه، سینما، باشگاه، گمرگ، امکانات سرگرم کننده، خانه‌های سازمانی لوکس و ... باعث شد که این روستا عملا شباهتی به روستا‌های معمولی نداشته و با توجه به اینکه چیزی از شهر کم نداشت برای همین نام روستا در نهایت به "نفت شهر" تغییر داده شد...... نفت شهر با مردمانش روزگاری خوش و خرم را می‌گذارند و تا سال ۱۳۵۸ بیش از پنج هزار نفر در این روستا ساکن شدند، اما قصه تلخ این روستا و مردمانش از همین سال و با شلیک اولین گلوله جنگ تحمیلی شروع شد، هجوم نیرو‌های بعثی به خاک ایران، مردمان این روستا را که در غربی‌ترین نقطه ایران ساکن بودند آواره کرد، آوارگی‌ای که حالا بعد از گذشت ۴۰ سال، هنوز هم ادامه دارد!

 

جعفر همتی که یکی از ساکنان این روستای لوکس بوده، حالا مسئول پروژه بازسازی "نفت شهر" شده، پروژه‌ای که قرار است دوباره مردمان نفت شهر را به این روستا و به زادگاهشان برگرداند.

 

او می‌گوید: ۴۰ سال زمان کمی نیست، اما مردم نفت شهر این همه سال آوارگی را تحمل کردند به امید روزی که شاید دوباره به نفت شهر برگردند.

 

همتی می‌گوید: نفت شهر زادگاه ماست و هنوز هم اگر کسی از اهالی نفت شهر فوت کند، می‌بریم و همانجا در نفت شهر دفنش می‌کنیم و ۴۰ سال دوری، ذره‌ای از عرق و علاقه مان به زادگاهمان کم نکرده.

 

او از گذشته نفت شهر و روزگار خوش آن زمان مردمانش می‌گوید و ادامه می‌دهد: نفت شهر همه چیز داشت. خانه‌های لوکس، پالایشگاه، فرودگاه، دو سینمای تابستانه و زمستانه، استخر، باشگاه ورزشی و واقعا چیزی از یک شهر کم نداشت. روزگار خوشی داشتیم آن زمان، اما جنگ که شروع شد همه بدبختی‌ها مردم نفت شهر هم شروع شد و جمعیت چند هزار نفری آن آواره شهر‌های اطراف شدند، آوارگی که بعد از ۴۰ سال هنوز به پایان نرسیده.

 

همتی می‌گوید: نفت شهر پیش از شروع جنگ ۶۵۰ واحد تجاری و مسکونی داشت و برای خودش بیا و برویی داشت، اما جنگ که شروع شد، تاسیسات و امکانات آن هم نابود شد.

 

او به شروع پروژه بازسازی نفت شهر اشاره می‌کند و می‌گوید: ۲۵ خرداد سال ۱۳۹۲ بود که نمایندگان ویژه رییس جمهور وقت در امور نفت برای کمک به بازسازی نفت شهر و اسکان مردمانش وارد کار شدند و در مجموع ۲۰ میلیارد تومان اعتبار از محل بودجه وزارت نفت برای بازسازی نفت شهر اختصاص داده شد.

 

با توجه به اینکه این اعتبارات برای ساخت مسکن محرومان اختصاص داده شده طی قراردادی با کمیته امداد، قرار شد ۵۰ واحد مسکونیِ ۲۰۰ متری با صرف اعتبار ۱۲ میلیارد تومانی با پیمانکاری این نهاد در نفت شهر ساخته شود.

 

۴.۵ میلیارد تومان دیگر از این اعتبار صرف ساخت دو واحد آموزشی بسیار شکیل و مجهز شد و ۱.۵ میلیارد تومان نیز برای ساخت سالن ورزشی و ۱.۵ میلیارد تومان دیگر نیز برای ساخت مرکز بهداشت اختصاص داده شد.

 

همچنین ۵۰۰ میلیون تومان باقی مانده از این اعتبار نیز صرف ساخت یک مسجد با کمک اداره کل اوقاف شد.

 

همتی با اشاره به اتمام بازسازی پروژه‌های طراحی شده در نفت شهر تا سال ۱۳۹۷، می‌گوید: با تکمیل پروژه‌ها عملا شرایط برای برگشت بخشی از اهالی نفت شهر مهیا شد، اما متاسفانه هنوز این اتفاق نیفتاده، چرا که در این بین سازمان بازرسی و دیوان محاسبات اعلام کردند با توجه به اینکه بودجه اختصاص شده برای بازسازی واحد‌های مسکونی، ویژه تهیه مسکن برای محرومان بوده پس امکان واگذاری آن به مردم عادی وجود ندارد.

 

او می‌گوید: این مشکلات باعث شده که مردم مشتاقِ برگشت به نفت شهر، همچنان چشم انتظار بمانند و طی مدت سه سال گذشته تمام تجهیزات و امکانات ساخته شده در نفت شهر عملا بلااستفاده مانده و در حال فرسودگی است.

 

همتی به استقرار ارتش در خانه‌های بازسازی شده برای مردم نفت شهر اشاره می‌کند و می‌گوید: این خانه‌ها مال مردم نفت شهر است، هرچند ارتش عنوان کرده که اگر مردم برگردند خانه‌ها را تخلیه می‌کند، اما مشکل ما با دیوان محاسبات و سازمان بازرسی است.

 

او به جلسه‌ای با پرویز فتاح رییس سابق کمیته امداد امام خمینی (ره) اشاره می‌کند و می‌گوید: در این جلسه رییس کمیته امداد موافقت کردند خانه‌های ساخته شده به مردم نفت شهر داده شود و در قبال این ۵۰ واحد مسکونی، ۳۰۰ قطعه زمین در سرپل ذهاب و قصرشیرین به کمیته امداد جهت ساخت واحد‌های محرومان داده شود.

 

همتی می‌گوید: حتی بعد از این جلسه هم اتفاقی نیفتاد و با تحویل خانه‌ها به مردم نفت شهر موافقت نشد. مکاتبات بسیاری تاکنون انجام داده ایم، اما تا به امروز به در بسته خورده ایم و از رییس جمهور، وزیر کشور، استاندار، معاون عمرانی استانداری و تمامی مسئولین مربوطه می‌خواهیم فکری برای مردم آواره نفت شهر کنند.

 

۴۰ سال آوارگی زمان کمی نیست و مردم نفت شهر واقعا مشتاقند برگردند و مسئولین باید بدانند برگشت مردم مرزنشین، یعنی ایجاد امنیت پایدار در مرز.

 

همتی می‌گوید: همواره قدردان نیرو‌های نظامی و انتظامی دربرقراری امنیت هستیم، اما مسئولین باید بدانند که این حضور مردم است که می‌تواند با کمترین هزینه، امنیت پایدار ایجاد کند و باید کاری کنیم که مردم نفت شهر بتوانند دوباره به زادگاهشان برگردند.

 

او ادامه می‌دهد: مردم نفت شهر هر روز مراجعه می‌کنند و خواهان برگشت هستند و این درحالی است که تمام امکانات ساخته شده برای آن‌ها در حال نابودی است و از مسئولین می‌خواهیم فکری برای این مردم کنند.

 

همتی می‌گوید: اعتقاد ما این است ۵۰ خانه که نه، بیش از ۶۰۰ خانه باید برای مردمان نفت شهر ساخته شود، چرا که جمعیت آن‌ها حالا به بیش از ۱۰ هزار نفر رسیده و باید کاری کنیم تا نفت شهر با حضور مردمانش دوباره احیا شود.... قصه آوارگی مردمان نفت شهر حالا بعد از ۴۰ سال همچنان ادامه دارد و این درحالی است که خانه‌های خالی در یک سو و مردم مشتاق و چشم انتظار برای برگشت در سوی دیگر قرار گرفته اند و این میان تنها کمی مدیریت و هماهنگی لازم است تا دوباره از نفت شهر یک روستای لوکس و شاید اینبار با حضور نفت شهری‌هایی که حالا تعدادشان بیش از ۱۰ هزار نفر شده، یک شهرِ لوکسِ مرزی بسازد...