قرنطینه خانگی و افزایش خشونت علیه زنان!

دیدارنیوز ـ مرضیه حسینی: شاید در ابتدا به نظر بیاید که شیوع یک بیماری واگیردار، ارتباطی به جنسیت ندارد، اما واقعیت این است که شیوع کرونا دارای پیامد‌ها و وجوه مختلف از جمله وجه جنسیتی است. بررسی این مساله که ویروس کرونا بر زندگی فردی، اقتصادی و اجتماعی گروه‌های آسیب پذیر چه تاثیراتی دارد بسیار مهم است. کارگران و زنان از جمله این گروه‌ها هستند.

 

 

 

 

در ایران و در حالی که خدمات اجتماعی برای زنان مانند خانه‌های امن، گروه‌های فعال و نهاد‌های مدنی حامی زنان خشونت دیده، قبل از شروع کرونا نیز چندان در دسترس نبود، وضعیت فعلی و در خانه ماندن زنان با مردان خشونت ورز می‌تواند نگران کننده‌تر از سایر نقاط جهان باشد؛ به ویژه اینکه اغلب زنانی که خشونت می‌بینند، گزارش نمی‌دهند. همچنین بر طبق قانون و عرف، بسیاری از مصادیق خشونت علیه زنان، خشونت تلقی نمی‌شود.

«اشرف» زنی ۴۵ ساله است که دو فرزند دارد. شوهرش نظامی بازنشسته و به گفته خودش بسیار بداخلاق است. اشرف می‌گوید: «کرونا دردی بر دردهایش افزوده، زیرا از زمان شیوع این ویروس و قرنطینه خانگی، شوهرش بداخلاق‌تر شده و با کوچکترین بهانه، داد و بیداد راه می‌اندازد، به همه چیز گیر می‌دهد و به او توهین می‌کند.» اشرف با ناراحتی می‌گوید: «شیوع کرونا مسئولیت‌های او را چند برابر کرده، شوهرش حتی در انجام تکالیف بچه‌ها به او کمک نمی‌کند.»

 

 

 

شیوا ۳۶ ساله است. با شوهر و بچه اش زندگی می‌کند و علاوه بر کارهای منزل و خرید از بیرون، مسئولیت نگهداری از پدر پیرش که تنها زندگی می‌کند و به مراقبت نیاز دارد نیز با اوست. شیوا می‌گوید: «پدرم سرما خورده و شوهرم که به طرز عجیبی از کرونا می‌ترسد مخالف رفت و آمد من به خانه اوست. می‌گوید مریض می شوی و شر تو هم گردن ما می‌افتد و ما را هم مریض می‌کنی. همان جا خانه پدرت بمان! هر روز با من جروبحث می‌کند و اگر حضور پسرمان نبود مطمئنم که من را کتک می زد. وضعیت دیگر زنان فامیل هم بهتر از من نیست؛ مخصوصا که شوهرانشان اغلب مشروب هم مصرف می‌کنند.»

زهرا ۳۵ ساله است. او مبتلا به کرونا بوده و در حال گذراندن دوران نقاهت است. زهرا می‌گوید: «حال و روز زنی که کرونا می‌گیرد با مردی که به کرونا مبتلاست بسیار متفاوت است. کم نیستند زنانی مثل من که وقتی کرونا گرفتم نه تنها از جانب شوهر مراقبت و حمایتی دریافت نکردم بلکه به گونه‌ای با من رفتار شد که انگار من کرونا را وارد کشور کرده و مقصر اصلی منم. از زمان شیوع کرونا مسئولیت‌های من چند برابر شده است. به جز پخت و پز و کار‌های خانه، با تعطیلی مدارس رسیدگی به تکالیف بچه‌ها هم بر کارهایم اضافه شده است. شوهرم بنّا است و از اینکه بیکار شده بسیار ناراحت و عصبانی است. قبل از کرونا در خانه خیاطی می‌کردم، بیکار شدن خودم و شوهرم وضعیتی را ایجاد کرده که حتی پول خرید یک گونی برنج را نداشتیم. مجبور شدم بعضی از سفارشات برای دوخت را قبول کنم، فکر کنم سر همین آمدن‌ها و رفتن‌های تک و توک بود که کرونا گرفتم. حالم البته خیلی بد نبود، به محض مثبت شدن تستم شوهرم شروع کرد به دادو بیداد و جنجال که تقصیر تو بود که از این زن‌ها کرونا گرفتی و حتما من را هم مبتلا می‌کنی. تعجب می‌کردم از اینکه چرا دعوا می‌کند و فحش می‌دهد؛ در حالی که می‌داند چرا سفارشات را قبول کرده ام. وضعیت دشوار بود، شوهرم نه آشپزی بلد بود و نه طرف من می‌آمد که حداقل داروهایم را بدهد. آخر هم یک بهانه تراشید و به روستا پیش مادرش رفت. خواهرم آمد و تا زمان بهبودی کنارم بود. می‌دانی زن که باشی، مادر که باشی، باید به خاطر بچه هایت با کرونا یا هر چیز دیگری بجنگی، کسانی که عاشق اند هرگز نمی‌ترسند و عاشق‌تر از مادر کیست؟