سخنان عتاب آلود امیر المومنین آنقدر گویا و شیوا است که نیاز به هیچ شرحی و توضیحی ندارد جز عمل و تبعیت از سیره علوی و برخورد بدون اغماض آن حضرت با انحرافات و تخلفات، به ویژه با کسانی که اموال و اختیار و مسئولیت عمومی دارند. فراموش نکنیم امام حسین وفرزندان و اصحاب ایشان نیز جز در مسیر و سیره علوی پای ننهادند و دشمنان ایشان در واقع دشمنان روش و تفکر حضرت امیر بودند.
دیدارنیوز ـ
امیر دبیری مهر: این روز‌ها که با مفاسد اقتصادی روبرو هستیم و برخی در صدد هستند با استفاده از نام و نسب و امتیازات و روابط خود با کانون‌های قدرت و ثروت برای تخلفات خود توجیه و سرپوشی فراهم کنند ضروری است حکام به ویژه مقامات قضایی به سیره علوی نگاه کرده و ببینند و تامل کنند که اسوه و شهید عدالت، چگونه با این موضوع مواجه شده و عمل نمودند. حکایت زیر از این باب، هم درس آموز است و هم تکان دهنده.
داستان از این قرار است که یکی از اصحاب پیامبراکرم(ص) به نام جارود عبدی که در سال نهم هجری مسلمان شده بود در زمان امامت علی بن ابی طالب به فرمانداری استخر فارس منصوب شد و در سال ۲۱ هجری هم به شهادت رسید. از او پسری به جا ماند به نام منذر که به تعبیر امروزی آقازاده و فرزند شهید بود و در حکومت امام به مقام فرمانداری رسید.
روزی از رفتار‌های ناپسند این آقا زاده و فرزند شهید، گزارش موثقی به امیر المومنین دادند. شواهد تاریخی حکایت از این دارد که منذر هم قوم و خویش باز بود و هم به بیت المال دست درازی می‌کرد. حضرت در نامه‌ای خطاب به او نوشت:
" همانا شایستگی پدرت مرا نسبت به تو خوشبین کرد و گمان کردم همانند او هستی و راه او را می‌روی، اما خبردار شدم که در هوا پرستی از هیچ کاری فروگذار نکردی و دنیای خود را با تباه کردن آخرت، آباد می‌کنی و برای پیوند با قوم و خویشت از خدا بریده‌ای ... اگر گزارشی که درباره تو به من رسیده درست باشد بدان که شتر خانه ات و بند کفش تو از تو باارزش‌تر است. تو و امثال تو لیاقت پاسداری از مرز‌های کشور را ندارید ... هر گاه این نامه به تو رسید نزد من بیا. " (نامه ۷۱ نهج البلاغه ترجمه محمد دشتی ص ۶۱۵)
این سخنان عتاب آلود امیر المومنین آنقدر گویا و شیوا است که نیاز به هیچ شرحی و توضیحی ندارد جز عمل و تبعیت از سیره علوی و برخورد بدون اغماض آن حضرت با انحرافات و تخلفات، به ویژه با کسانی که اموال و اختیار و مسئولیت عمومی دارند. فراموش نکنیم امام حسین وفرزندان و اصحاب ایشان نیز جز در مسیر و سیره علوی پای ننهادند و دشمنان ایشان در واقع دشمنان روش و تفکر حضرت امیر بودند و به عبارتی در کربلا از امیر المومنین، با جفا و ستم در حق اولادش انتقام گرفتند. از این رو بزرگترین تکریم سید الشهدا تعظیم و ترویج سیره علوی و عمل به ان است.
