دیدارنیوز ـ
آرش راهبر: صبح امروز، «پرویز جلایر» وزنه بردار تاریخ ساز ایران در سن ۸۰ سالگی و پس از تحمل یک سال بیماری، دار فانی را ترک گفت. استاد جلایر از روزی که وزنه برداری را شناخت تا همین اواخر، همیشه اتصالش با این ورزش برقرار بود. پرویز خان که متولد آبان ۱۳۱۸ در تهران بود، تقریبا یک نسل بعد از زنده یادان جعفر سلماسی، محمود نامجو و هنریک تمرز در وزنه برداری ایران درخشیدن را آغاز کرد.
بچه بازارچه نایب السلطنه و خیابان ری از کودکی با ساختن وزنه‌های سنتی با آجر قزاقی، سراغ وزنه برداری رفت، اما در باشگاهی محلی نزد استاد ابوالملوکی بود که الفبای این ورزش را به درستی آموخت. بعدتر به باشگاه نیرو رفت و علاوه بر وزنه برداری، پنجه در پنجه کشتی گیران هم می‌انداخت و با نام هایی چون حسن غفوری فرد (که بعد‌ها نماینده مجلس و رئیس سازمان تربیت بدنی شد) کشتی گرفت.
آغاز قهرمانی
در سال ۱۳۴۱ با عضویت در تیم تهران به ارومیه رفت و در رقابت‌های قهرمانی کشور شرکت جست و در دسته ۶۰ کیلویی‌ها قهرمان شد. پرویز جلایر که از جوانی تا همین دیروز، انسانی آراسته و مهربان بود با نام هایی چون اسماعیل عِلم خواه و هنریک تمرز در دهه ۴۰ روبرو شد، لباس تیم ملی را به شایستگی از آن‌ها تحویل گرفت و تا رفیع‌ترین قله‌های این ورزش بالا رفت.
او در المپیک ۱۹۶۰ رم جوانی جویای نام بود، اما در المپیک ۱۹۶۴ توکیو تا رتبه هفتم بالا آمد و همه رکورد‌های قبلی ایران را جارو کرد. در سال ۱۹۶۵ و در بازی‌های آسیایی بانکوک به مدال طلا در سبک وزن دست یافت و تبدیل به چهره‌ای جهانی شد.
در مسابقات جهانی برلین در سال ۱۹۶۶ به مدال برنز رسید و رکورد‌های تازه‌ای برپا کرد. یک سال بعد در تهران نیز موفق شد رکورد دو ضرب جهان را به ثبت برساند و سومین ایرانی صاحب رکورد در جهان شناخته شود.
بهترین مدال
اوج موفقیت پرویز جلایر اما در المپیک ۱۹۶۸ مکزیکوسیتی روی داد، جایی که موفق شد با رکورد ۴۲۲.۵ کیلوگرم در سه حرکت (آن روز‌ها حرکت پرس هم در وزنه برداری وجود داشت)، به عنوان نایب قهرمانی دست پیدا کند؛ مرغوب‌ترین مدالی که تاکنون در سبک وزن‌ها به نام وزنه برداری ایران به دست آمده است.
پرویز جلایر بعدتر مدال‌های دیگری نیز در مسابقات آسیایی به دست آورد و نهایتا در آستانه بازی‌های آسیایی تهران از صحنه قهرمانی خداحافظی کرد. بعد از مدتی استراحت، در عرصه‌های دیگر وزنه برداری از جمله مربی گری و داوری حضور یافت و بار‌ها مورد تشویق و احترام فدراسیون جهانی قرار گرفت.
وزنه سنگین مرگ
و امروز پرویز جلایر تسلیم سرنوشت شد و از دنیا رفت؛ در حالی که هنوز مدال‌ها و عناوین او در تاریخ ورزش ایران برق می‌زند. او قهرمان دوره عکس‌های سیاه و سفید و هالتر‌های براق آب ورشو بود و هنوز می‌توان با حسرت به آن عکس خیره کننده استاد قاسم فارسی نگریست که در یکی از مسابقات آسیایی از پرویز جلایر گرفته است، جایی که جلایر در حالتی نامتعادل و از پشت سر دارد وزنه را می‌اندازد. نویسنده آن روز‌های کیهان ورزشی با حسرت از آن لحظه تلخ نوشته و اینکه اگر وزنه ۱۲۸ کیلوگرمی مهار شده بود رکورد جدیدی برای ایران و جلایر ثبت می‌شد...
اما حسرت بزرگ، امروز رخ داد، وقتی که ورزش ایران در حسرت همیشگی از دست دادن یک قهرمان راستین و بزرگ خود به سوگ نشست. دریغ که استاد جلایر رفت و فرصت نیافت که از سرنوشت وزنه برداری بعد از انتخابات فردا باخبر باشد. روحش شاد.
