دیدارنیوز ـ
آرش راهبر: با ورود گابریل کالدرون به تهران به نظر می‌آید قرارداد این مربی آرژانتینی با پرسپولیس در شرف امضا است و بی شک همبازی و دستیار سابق مارادونا موافقت اولیه خود را به باشگاه سرخ‌ها اعلام کرده است. ورود کالدرون به فوتبال ایران را می‌توان در تداوم حضور مربیان خارجی در ایران ارزیابی کرد، خارجی‌هایی که در چند سال اخیر با دقت و وسواس بیشتری نسبت به دهه‌های گذشته انتخاب شده اند و انتظار می‌رود فوتبال ایران را به وضعیت بهتری ارتقا دهند.
در سال جاری و پیش از ورود کالدرون، نام‌های بزرگ دیگری همچون مصطفی دنیزلی، مارک ویلموتس و آندره استراماچونی وارد معرکه فوتبال ایران شده اند که هر یک قرار است تکه‌های مهمی از فوتبال ایران را در اختیار بگیرند. با ردیف شدن این نام‌های بزرگ و هیجان انگیز می‌توان در انتظار فصلی جذاب و تماشایی در لیگ برتر فوتبال ایران ماند و اینکه برخورد مربیان خارجی با نام‌های بزرگ وطنی مثل قلعه نویی، گل محمدی یا احتمالا علی دایی چه جرقه‌هایی را در فوتبال ما ایجاد خواهد کرد. در عین حال دوئل سنتی آبی و قرمز نیز امسال جذابیت‌های تازه‌ای را پیش چشم طرفداران پرشور دو تیم پدیدار خواهد ساخت. سوال مهم می‌تواند این باشد که خرید استقلال بهتر بوده یا پرسپولیس...؟
دو مربی، دو سبک
هنوز هیچ کس تمرین دو باشگاه پرطرفدار پایتخت را در حضور مربیان جدیدش ندیده و طبیعی است که برای پیش بینی سبک بازی استقلال و پرسپولیس در فصل پیش رو باید به سابقه دو مربی رجوع کرد. اگر ملیت دو مربی را در نظر بگیریم باید منتظر یک بازی دفاعی از استقلال؛ برخاسته از کاتناچیوی ایتالیایی باشیم و در مقابل نیز باید پرسپولیس را به سبک و سیاق فوتبال تهاجمی و سرخ پوستی آرژانتین ببینیم، اما سابقه دو مربی عکس این موضوع را ثابت می‌کند.
استراماچونی عموما در تیم‌هایی که مربی بوده به فوتبال تهاجمی و مالکانه توجه داشته و به دنبال لذت بردن تماشاگر و بازیکنانش است، موضوعی که به نظر، فلسفه فوتبالی استراماچونی است. در مقابل اما کالدرون در مصاحبه هایش از لزوم یک ساختار دفاعی قوی به عنوان اولویت نخستش سخن گفته و بعد به فکر بازی تهاجمی است. از نگاه مربی پرسپولیس، تیمش می‌تواند با ۶ نفر حمله کند، اما اول باید بلد باشد با ۱۱ نفر دفاع کند. کالدرون حتی به صورت مشخص از سبک و سیاق «دیگو سیمئونه» مربی آتلتیکو مادرید به عنوان الگوی ذهنی اش یاد کرده و به این ترتیب، استراتژی کلی خود را تبیین می‌کند.
این در حالی است که پرسپولیس در دو سه سال اخیر و در دوران برانکو نیز ژن خود یعنی بازی تهاجمی را همراه داشت و چندان بازی تدافعی از خود به نمایش نگذاشت، هر چند که برانکو به ساختار دفاعی سرخ‌ها سر و سامان داد. از جانب دیگر هم استقلال در دوره وینفرد شفر دست به تحولاتی در سیستم دفاعی خود زد و مربی آلمانی نشان داد که فوتبال برای او تنها حمله بی مهابا و غافل شدن از دفاع نیست.
پیش بینی نزدیک به حقیقت این است که دو تیم استقلال و پرسپولیس در هفته‌های اول لیگ آینده احتمالا با تغییرات زیاد در ترکیب و آزمون و خطا در سیستم‌ها دست به گریبان خواهند بود تا زمانی که دو مربی جدید به ایده آل خود دست پیدا کنند.
اخلاق و رفتار
بدون تردید هیچ تیم فوتبالی در جهان بدون هماهنگی و همبستگی بازیکنان و کادرفنی به جایی نخواهد رسید و منش و رفتار متقابل بین مربی و بازیکنان نقش اساسی در شکل گرفتن بازی و موفقیت آن دارد. هم استراماچونی و هم کالدرون، تازه وارد‌های فوتبال ایران هستند و طبیعتا در فضایی کاملا جدید کارشان را آغاز کرده اند و هنوز اطلاعات چندانی از مدل اخلاقی و رفتاری آن‌ها به دست نیامده است. البته کالدرون سال‌ها در کشور‌های عربی مربی بوده، اما در واقع شباهت چندانی بین فوتبال و فرهنگ ایران و کشور‌های عرب منطقه نیست و به نظر می‌آید تجربه کالدرون در گذشته کمک زیادی به او برای شناخت و حل شدن در پرسپولیس و فوتبال ایران نخواهد کرد.
در دیگر سو، استراماچونی هم چند روزی است که تیم استقلال را تحویل گرفته و تمریناتش را آغاز کرده است، اما به دلیل بسته بودن در‌های ورزشگاه محل تمرین به روی خبرنگاران، هنوز نمایندگان افکار عمومی نتوانسته اند تصویری از اخلاق و رفتار مربی ایتالیایی را بینند و آن را برای مخاطب عام تشریح کنند. البته جدیت و انگیزه استراماچونی و سختگیری‌هایی که در مورد وضعیت جسمی و کیفیت فنی بازیکنان استقلال از خود نشان داده این نکته را گوشزد می‌کند که با یک مربی حرفه‌ای روبرو هستیم، کسی که اساسا با تنبلی بازیکنان و غرور ناشی از حضور در تیم یک پرطرفدار در کل ایران کنار نمی‌آید و هر کس که به کارش نیاید بی ملاحظه عذرش را می‌خواهد.
مصاحبه‌های کالدرون نیز نشان می‌دهد که او همواره سعی داشته فوتبال و سبک بازی مورد نظرش را برای بازیکنان، ساده سازی کند و به نظر از توضیح چندباره خسته نخواهد شد. او صراحتا عنوان کرده که بازیکنانش را در قالب تیم می‌خواهد و همیشه به بازیکنان گفته: «دریبل نزنید!». اولین مربی آرژانتینی حاضر در فوتبال ایران، همچنین مرد بی تعارف و دور از ملاحظه کاری رایج در فرهنگ ایرانی به نظر می‌رسد. او سابقه مشخصی در درافتادن با بازیکنان نامدار و رسانه‌های فوتبالی در کشور‌های عربی دارد و شاید با یک کارلوس کیروش دیگر در این موضوع روبرو باشیم.
هر چه هست بقا و دوام کالدرون و استراماچونی در فوتبال ایران به شدت تحت تاثیر نتایجی است که باید هم به مذاق هواداران خوش بیاید و هم مدیران ورزشی را راضی نگه دارد. آینده در فوتبال ایران، خیلی زود از راه می‌رسد.
